در مقایسه با تمام پروژه‌های معروف در پاریس، هیچ کدام از حیث پویایی و تنوع به اهرام معروف شیشه‌ای حیاط ورودی موزه «لوور» نمی‌رسند.

تضاد میان اروپای مدرن و تاریخی در دنیای امروز بیش از پیش خود را نشان داده و این دو باید بکوشند تا زندگی مسالمت آمیزی را در کنار یکدیگر بیاموزند.

به طور مثال ساخت یک آسمان خراش شیشه‌ای در کنار یک قصر قدیمی یا احداث نمونه‌های مدرن معماری در بافت‌های قدیمی که امروز در شهر‌ها و کشور‌های مختلف به وفور یافت می‌شود، نمونه‌ای بارز از این همسازی به شمار می‌آید.

در مقایسه با تمام پروژه‌های معروف و مشهور در پاریس، هیچ کدام پویایی و تنوع متعلق به اهرام معروف شیشه‌ای که در حیاط ورودی موزه «لوور» و به شکل یک لوزی معلق ساخته شده را ندارند.

این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
ساخت این سازه مدرن با فراز و نشیب‌های بسیاری همراه بوده و هدف اصلی معمار این سازه «لئو مینگ پی» بر ایجاد طرحی متمرکز بود که در عین جذابیت ظاهری خود، توجه بازدید کنندگان را بیش از پیش به موزه معطوف کند.

«لئو مینگ پی» متولد چین است و پس از آن در آمریکا دوران تحصیلی خود را گذراند و ساکن این کشور شد.نام وی در زبان چینی به معنی «توضیح روشن» است و با سبک وی همخوانی دارد.

راه حلی که «مینگ پی» به آن دست یافت، طراحی و ساخت اهرام شیشه‌ای بود. این سازه‌ها با خطوط ویژه خود آسمان را شکافته و در دل آن نفوذ کرده‌اند.

برش دقیق هرم به گونه‌ای است که توریست‌ها را ناخود‌آگاه به خود خیره کرده و در خود غرق می‌کند.

غیر معمول بودن شکل ظاهری هرم یادآور جنبشی جسورانه در معماری و ارائه توانمندی‌های معماران مدرن در روح بخشی و رواج مجدد فرم‌های معماری سنتی است.

هرم اصلی از شبکه‌های در هم آمیخته فولادی تشکیل شده که از داخل به هم پیوسته‌اند و با شیشه‌های منعکس کننده نور، پوشانده شده‌اند.

این هرم از سمت دیگر و در جهت مخالف تا طبقه زیر زمین ادامه دارد و به این دلیل معکوس شده است تا نور بیشتری را تولید کرده و فضای زیر زمین را نیز روشن کند.

این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
این هرم که به هرم «پی» معروف است، نمای ورودی موزه است و بازدید کنندگان از طریق این ورودی به سرسرای گالری‌های اصلی موزه وارد می‌شوند.

ظاهر غیر معمول اهرام «پی» تقابل ساختار تاریخی موزه لوور را با مدرنیته نمایش داده و نشان دهنده احساس سازنده آن از برداشت متناسب، توجه کامل به جزئیات و دقت وی در مداخله هرم با راهروی معروف «کور ناپلئون» در لوور است.

این طرح به عنوان مکمل و نقطه تعادل موزه عمل کرده و موازنه در آن به طور کامل رعایت شده و به صورتی بسیار ساده در ارتفاعی حدود بیست و پنج متر بالاتر از سطح زمین قرار گرفته است.

با وجود این که در یک نگاه، ظاهر سازه از ساختاری موقتی و زود‌گذر برخوردار است، اما در آن با شیوه‌ای استادانه و ماهرانه در ایجاد شبکه‌ای سه‌گوش از تکیه‌گاه‌های مزین به رنگ خاک سرخ استفاده شده است.

شیشه‌هایی که با رنگ‌های ملایم سایه‌دار شده‌اند، به گونه‌ای هستند که با سنگ‌های عسلی رنگ به کار رفته در دومین سر در اصلی موزه قدیمی همخوانی دارد و در مجموع همه این عوامل دست به دست یکدیگر داد تا در سال 1985 عنوان «پروژه باشکوه» را کسب کند.

کاملاً مشهود است که هرگونه ضمیمه‌سازی و ساخت بخش اضافه در موزه مورد نقد افرادی قرار گرفته که خود را در قید و بند بکر و غیر قابل تغییربودن مجموع نمای ظاهری کلاسیک لوور قرار داده‌اند.

زمان تا حدی، روند انتقاد از این نمونه مدرنیته را که در نهایت زیبایی ساخته شده، کند کرده است.

گرچه این سازه در میان سایر سازه‌ها به عنوان یک ورودی مسقف و محافظ در برابر عوامل مختلف از اهمیت کمتری برخوردار بوده و سه هرم کوچک دیگر که در کنار آن واقع شده‌اند به نظر می‌رسد از اهمیت هنری کمتری برخوردار باشند.

اما با وجود این ظاهر هرم بدون هیچ مبالغه و اغراقی هر بیننده را وادار می‌کند به مفهوم شجاعانه آن که نه پرخاشگرانه و نه کم اهمیت بوده و تمامی اعضاء و قسمت‌های آن به صورت حساب شده‌ای کنترل شده‌اند، پی ببرد.

در نهایت سازه‌های جدید با وجود سادگیشان در کنار ساز‌های تاریخی قرار گرفته و هر یک به دیگری جلوه‌ای خاص بخشیده است. جای تعجب نیست اگر بگوییم فرانسوی‌ها با ساخت هر چیزی که جلوه شهرشان را تغییر دهد، مخالف بودند.

این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
«پی» یک ماکت در اندازه تقریباً واقعی از طرح اهرام در سال 1985 ساخت و در صد زیادی از مخالفان را ساکت کرد. سازه این اهرام به بازدید‌کنندگان امکان می‌دهد بدون ایجاد آشفتگی و هرج و مرج در محوطه خارجی و حیاط وارد موزه شوند.

فضای اضافی اطراف موزه به دفاتر کار، موسسه‌های آموزشی، فروشگاه‌ها و پارکینگ‌های زیر زمینی اختصاص دارد.