روان شناس معروف مارتين سليگمن افسردگي را به عنوان سرما خوردگي رواني مي شناسد . اين تشبيه بخاطر شيوع فراوان اين اختلال رواني است .

در حدود 12 درصد مردم ر دوراني از زندگي خود به افسردگي شديدي كه نياز به درمان پيدا ميكند مبتلامي شوند و تقريبا تمام انسانها در دوراني خاص بويژه در جواني به درجاتي خفيف از حالت افسردگي مبتلا مي شوند اكثر قريب به اتفاق موارد افسردگي بدون درمان ظرف 3 تا 6 ماه خودبه خود برطرف مي گردد . البته اين بدان معنا نيست كه در صورت احساس افسردگي نبايد در صدد درمان و چاره جويي بر آئيم .


افسردگي چيست ؟ افسردگي نوعي غم و اندوه و كاهش بيش از حد سطح شادماني بخاطر موضوعي است كه اهميت آن را ندارد همة افراد بطور طبيعي گاه خوشحال وگاه ناراحت مي شوند ولي اين فرود هاي خلقي در حالات طبيعي به اندازه اي شديد نيست كه انسان را دچار افسردگي نمايد و به وي لفظ افسرده يا دپرس اطلاق گردد.

درحد فاصل بين يك خلق گرفته و غمگين و يك افسردگي حقيقي مرز مشخصي وجود ندارد و با ارقام و اعداد نمي توان مقداري براي هر كدام تعيين نمود تا بطرو مشخص وضعيت خلقي تعيين گردد . در واقع غمگيني طبيعي را مي توان يك ساية آبي رنگ دانست كه به تدريج به سرمه اي و سپس به سياه مي گرايد و وقتي كاملاً تيره مي شود افسردگي ناميده مي شود .


افسردگي يك اختلال عمدي نيست كه فردي با دست خود ايجاد كرده باشد بلكه عارضه اي رواني ناشي از فشارهاي روحي است كه طي دوران دراز مدت عمر در ساختار روحي انسان روسوخ نموده و سرانجام بدنبال يك حادثه ناراحت كننده همچون آتش از زير خاكستر زبانه مي كشد و تظاهر مي نمايد .