من همه‌جا و هر جا که باشم، باز با شما، در آن خانه و در دلی که با شما دارم، زندگی می‌کنم. من هرگز از گرمی و روشنی آن خانه فاصله نمی‌گیرم.




امسال، روز خجسته‌ مادر در اردیبهشت و روز پدر در خرداد ماه است. هرچند که این دو نیمه‌ مبارک، هیچ‌وقت هم از هم جدا نبوده‌اند. این خدای مهربانی‌هاست که آنان را همنشین جاودانه‌ یکدیگر ساخته است؛ همان‌ گونه که عشق و بخشش، قرین یکدیگر و از هم جدایی‌ناپذیرند.


مادر، نماد همیشگی عشق بی‌قید و شرط و بی‌چشمداشت است.
مادر به منبع عظیم عشق و بخشش الهی متصل و درهم پیوسته . . .
رسول گرامی اسلام (ص) می‌فرمود: « بهشت، زیر گام‌های مادران است. »
آری: بهشت را باید زیر گام‌های لطیف و نرم مادران و در دستان خوب و مهربان پدران پیدا کرد.


و چه خوش‌ است که با مادر سرشار از عشقم و نیز با پدر لبالب از سخاوتم – که نمونه‌ای از همه‌ مادران و پدران همه‌ رورزگاران‌اند - هم گفت‌ و گویی بکنم.
درباره‌ شما چه می‌توانم گفت جز آن‌که « از صمیم قلب، دوست‌تان می‌دارم! »
من به‌مثابه‌ فرزند شما، چگونه می‌توانم از عهده‌ شکرتان برآیم؟
هر کاری هم که بکنم، باز نمی‌توانم - به‌جا و به‌ هنگام - حتی یک قطره از اقیانوس لطف و محبت‌تان را جبران کنم.
من به ناتوانی‌ام در این وادی بغرنج اقرار می‌آورم و توانایی بی‌حد و حصرتان را می‌ستایم و به‌زبان می‌آورم...


مادر مهربانم! روز، روز شماست؛ گرچه شب‌هایم را نیز از رؤیاهای قشنگ وجودتان آکنده‌اید. شما آن‌ یگانه‌اید که هرگز از دلم بیرون نمی‌روید.
روزی هم که از خانه پای به برون نهادم و درپی حیاتی ناگزیر، به حیاطی تازه‌تر درآمدم؛ شما بهتر از همه می‌دانید که من – اما - از خانه‌ گرم و روشن از عشق‌تان، امید و اشتیاق را هم به‌همراه بردم ...
من همه‌جا و هر جا که باشم، باز با شما، در آن خانه و در دلی که با شما دارم، زندگی می‌کنم. من هرگز از گرمی و روشنی آن خانه فاصله نمی‌گیرم.
من هر روزی را روزِ روشن و هر شبی را شب قشنگ و پرستاره و مهتابی شما می‌دانم.
من نه‌ تنها روز شما را، بلکه روزگار خوب وصال‌تان را به شما تبریک می‌گویم.


مادر مهربانم! روزتان مبارک باد! خورشید وجودتان بی‌غروب باد! دل‌تان شاد و تن‌‌تان سالم و بهترین‌ها، هماره برای شما بهترینان باد.