چگونگی ذخیره اطلاعات برروی یک لوح فشرده

اطلاعات بر روی یک لوح فشرده استاندارد به مانند یک مسیر حلزونی از چاله ها ی ریزی در بالای لایه پلی کربنات کدگذاری می شود. ( منطقه بین چاله ها به عنوان برجستگی شیار خانها مشهور هستند) . هر چاله تقریبا 120 نانومتر عمق و 500 نانومتر پهنا دارد ، و این از 850 نانو متر تا 3.5 میکرومتر متفاوت است. فضای بین مسیر ها 1.6 میکرومتر است. برای فهمیدن مقیاس چاله ها و برجستگی های کی لوح فشرده ، اگر دیسک به انداذه یک استادیوم بزرگ شود ، یک چاله تقریبا به اندازه یک دانه شن خواهد بود . شیارهای حلزونی از مرکز دیسک شروع وبه طرف خارج تا لبه آن افزایش پیدا می کند، در اندازه ها و قالب های متفاوت در دسترس است. یک لوح فشرده توسط تمرکز یک لیزر نیمه رسانای با طول موج 780 نانو متراز پایین لایه پلی کربنات خوانده می شود . تفاوت در ارتفاع بین چاله ها و برجستگی ها یک چهارم طول موج نور لیزر می باشد ، فاصله خطوط نصف اختلاف فاز طول موج بین نور منعکس شده از یک چاله و از برجستگی احطه شده آن می باشد. تداخل مخرب باعث کاهش شدت نور منعکس شده مقایسه شده برای هنگامی که لیزر بر روی یک برجستگی متمرکز شده است می شود.با اندازه گیری این شدت توسط یک دیود حساس نسبت به نور ، امکان خواندن اطلاعات از روی دیسک فراهم می شود. چاله ها و برجستگی ها خودشان صفر و یک اطلاعات دو دویی را نمایش نمی دهند. در عوض یک تبدیل از چاله به برجستگی یا از برجستگی به چاله یک را نشان می دهد ، هنگامی تبدیلی نباشد صفر را نشان می دهد. این وقتی رمزگشایی شود توسط برگرداندن Eight-to-Fourteen Modulation با استفاده از اصلی کردن دیسک ، در پایان سطر اطلاعات ذخیره شده بر روی دیسک می شود.