امام سجاد (ع) برای دوست نیز مانند همنشین ، حقی را بیان می کند و می فرماید : « حق رفیق و همراه تو آن است که تا می توانی با نیکی و احسان با وی رفاقت کنی و اگر نتوانستی ، حداقل با انصاف با او رفتار کن / همانگونه که تو را احترام و تکریم می کند ، به او احترام بگذار / آن مقدار که در حفظ و نگهداری تو می کوشد ، در نگهداری او کوشا باش / نگذار كه او در نیکی و خوبی ، از تو پیشي بگیرد و اگر چنین کرد ، آن نیکی را جبران کن / و تا آنجا که شایسته است ، در محبت کردن و مهروزی به او کوتاهی نکن ... »
در اینجا امام سجاد (ع) دو محور نيكي و انصاف را در تعامل با دوستان مطرح كرده است . انسان بايد با نیکی و لطف ، با دوست خود رفتار کند . نقل شده است که رسول خدا (ص) به همراه یکی از اصحاب خود سوار بر مرکبی در راهی می رفتند . حضرت وارد بیشه زاری از درختان گز شد و دو شاخه از درختی را برید که یکی کج و دیگری سالم بود . پیامبر شاخه سالم و پربار را به یار خود داد . او گفت : پدر و مادرم فدایت ای رسول خدا / تو شایسته تر هستی که آن شاخه سالم را برداری . پيامبر فرمود : هرگز . هر رفیقی نسبت به رفیق و هم صحبت خود مسئول است ، اگرچه ساعتی از روز با او همراه باشد . "
نکته دیگری که امام سجاد (ع ) رعایت آن را برای رفیق همراه بیان می کند ، رعایت انصاف در حق اوست . انصاف ایجاب می کند که خوبیهای دوست را بیشتر در نظر آورده و نیکی های او را جبران کنيم . به او مهر بورزیم و او را در حرکت در مسیر حق و سعادت یاری نمائیم