ما انسان ها به شیوه هندیان بر سطح زمین راه می رویم با یک سبد در جلو ویک سبد درپشت...
در سبد جلو، صفات نیک خود را می گذاریم و در سبد پشتی، عیب های خود را نگه می داریم.
به همین دلیل در طول روزهای زندگی خود، چشمان خود رابرصفات نیک خود می دوزیم وفشارها را درسینه مان حبس می کنیم.در همین زمان بی رحمانه، در پشت سر همسفرمان که پیشروی ما حرکت می کند، تمامی عیوب او را می بینیم .
بدین گونه است که در باره خود بهتر از او داوری می کنیم، بی آن که بدانیم کسی که پشت سر ما راه می رود به ما با همین شیوه می اندیشد.

پائولو کوئیلو