آبیاری
آیا می‌دانید كه در كشور ما هر ساله بیش از 75 درصد از آب استحصالی به هدر می‌رود؟ و در حالی كه میزان كشت آبی كشور و همچنین نیاز واقعی آبی زمینهای زراعی و باغات، نباید از 20 میلیارد متر مكعب آب افزونتر باشد، هرساله 82 میلیارد متر مكعب آب در بخش كشاورزی مصرف می‌شود؟ تصور می‌كنید كه به چه دلیل هر ساله بخش اعظم این منبع بزرگ حیاتی در كشور ما تلف می‌شود؟
كارشناسان و متخصصان آبیاری معتقدند كه مشكل اصلی، آبیاری سنتی است . زیرا در آبیاری سنتی به علت روان بودن آب و قرار گرفتن در معرض خورشید و مجاورت با بادهای موسمی و غیرموسمی ، تبخیر آب بسیار زیاد است. از سوی دیگر در آبیاری سنتی با استفاده از رودخانه‌ها و ریزش‌های جوی ، صرف نظر از فرو رفتن آب در زیر زمین كه منجر به اتلاف بخش بزرگی از آب می‌شود، موجبات رویش علف هرز و پراكندگی بذر در باغ یا مزرعه را فراهم می‌سازد و بالاخره در این روش بسیاری از كشاورزان بیش از حد نیاز، گیاهان را آبیاری می‌كنند و حتی به میزان 3 برابر نیاز واقعی گیاه به مزرعه آب هدایت می‌شود و چون آب یكی از عمده اقلام هزینه می‌باشد، قیمت تمام شده تولیدات كشاورزی نیز با مصرف آب اضافی، به میزان چشمگیری افزایش می‌یابد.
از همین‌جا می‌توان به نقش مهم فارغ‌التحصیلان مهندسی آبیاری و نیاز جامعه ما به این دسته از متخصصان پی‌برد با افرادی كه باطراحی روشهای آبیاری نوین نه تنها از تلفات آب جلوگیری می‌كنند بلكه با به حداقل رساندن تنش گیاهی در جذب آب و كمك به گسترش ریشه‌های مرئی در اعماق پایین‌تر خاك، میزان محصول در واحد سطح را در مواردی به میزان 2 تا 3 برابر افزایش می‌دهند و باعث بالا بردن كیفیت تولید نیز می‌شوند.
برای مثال امروزه مهندسین آبیاری ایرانی با ابداع شیوه آبیاری قطره‌ثقلی توانسته‌اند به اهداف باارزشی از جمله صرفه‌جویی 70 درصدی ، ازدیاد محصول در واحد سطح ، عدم نیاز به پمپ و نیروی الكتریسیته ، عدم نیاز به مدیریت متبحر و گران قیمت‌، عدم گرفتگی قطره‌چكان‌ها ، لازم نبودن سرمایه اولیه زیاد ،‌آموزش سریع و چند روزه به زارعان و در نهایت افزایش درآمد كشاورزان و سرمایه‌گذران در این بخش اشاره كرد كه همه این موارد ، در دراز مدت در صورت عمومیت یافتن آن در سطح مزارع كشور، سبب خواهد شد تا بتدریج از واردات مواد غذایی بی‌نیاز شده و از مهاجرت روستائیان به شهرها به طرز مطلوبی جلوگیری شود.
ما در منطقه‌ای زندگی می‌كنیم كه آب معدود و زمین محدود داریم. پس لازم است در كشاورزی بهترین روش را بكار ببریم تا بالاترین راندمان را داشته باشیم اما متاسفانه در ایران راندمان آبیاری 30 یا 25 درصد است یعنی از هر 100 لیتر آب ، 70 تا 75 لیتر آن از بین می‌رود و ما فقط 30 لیتر آن را مصرف می‌كنیم در حالی كه در دنیا این راندمان 70 درصد است و حتی در تعدادی از كشورهای پیشرفته دنیا این راندمان به 90 درصد هم رسیده است. حال اگر ما راندمان آبیاری‌مان را دو برابر كنیم بدون شك تولیدات كشاورزی ما رشد بسیاری خواهد داشت.
در حال حاضر فارغ‌التحصیلان این رشته در بخش خصوصی، وزارت نیرو ، وزارت جهاد كشاورزی ، مهندسین مشاور آب و خاك ، پیمانكاری‌های مختلف و شیلات زمینه كاری دارند. برای مثال در بخش شیلات، طراحی استخر برای پرورش ماهی در حیطه كار مهندسین آبیاری حضوری فعال دارند.
در یك كلام باید گفت كه فرصت‌های شغلی این رشته بسیار زیاد و حتی بیشتر از مهندسی عمران است چون از یك سو تعداد فارغ‌التحصیلان این رشته كمتر از مهندسین عمران است و از سوی دیگر بازار كار بسیار متنوع و در عین حال تخصصی برای این دسته از فارغ‌التحصیلان وجود دارد.
یك مهندس آبیاری علاوه بر كار در زمینه‌ تخصصی خود می‌تواند در زمینه‌های دیگر مثل نقشه‌برداری، محاسبه آبهای روان وسایل ناشی از بارندگی ، طراحی و احداث سیل‌بندها ، حفاظت آب و خاك در مقابل فرسایش ، طراحی سیستم فاضلاب شهری و استفاده از زمینه‌های شور و قلیایی و آبهای شور در كشاورزی فعالیت كند.