موزه لوور

[Borna66]

در مقایسه با تمام پروژه‌های معروف در پاریس، هیچ کدام از حیث پویایی و تنوع به اهرام معروف شیشه‌ای حیاط ورودی موزه «لوور» نمی‌رسند.

تضاد میان اروپای مدرن و تاریخی در دنیای امروز بیش از پیش خود را نشان داده و این دو باید بکوشند تا زندگی مسالمت آمیزی را در کنار یکدیگر بیاموزند.

به طور مثال ساخت یک آسمان خراش شیشه‌ای در کنار یک قصر قدیمی یا احداث نمونه‌های مدرن معماری در بافت‌های قدیمی که امروز در شهر‌ها و کشور‌های مختلف به وفور یافت می‌شود، نمونه‌ای بارز از این همسازی به شمار می‌آید.

در مقایسه با تمام پروژه‌های معروف و مشهور در پاریس، هیچ کدام پویایی و تنوع متعلق به اهرام معروف شیشه‌ای که در حیاط ورودی موزه «لوور» و به شکل یک لوزی معلق ساخته شده را ندارند.

این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
ساخت این سازه مدرن با فراز و نشیب‌های بسیاری همراه بوده و هدف اصلی معمار این سازه «لئو مینگ پی» بر ایجاد طرحی متمرکز بود که در عین جذابیت ظاهری خود، توجه بازدید کنندگان را بیش از پیش به موزه معطوف کند.

«لئو مینگ پی» متولد چین است و پس از آن در آمریکا دوران تحصیلی خود را گذراند و ساکن این کشور شد.نام وی در زبان چینی به معنی «توضیح روشن» است و با سبک وی همخوانی دارد.

راه حلی که «مینگ پی» به آن دست یافت، طراحی و ساخت اهرام شیشه‌ای بود. این سازه‌ها با خطوط ویژه خود آسمان را شکافته و در دل آن نفوذ کرده‌اند.

برش دقیق هرم به گونه‌ای است که توریست‌ها را ناخود‌آگاه به خود خیره کرده و در خود غرق می‌کند.

غیر معمول بودن شکل ظاهری هرم یادآور جنبشی جسورانه در معماری و ارائه توانمندی‌های معماران مدرن در روح بخشی و رواج مجدد فرم‌های معماری سنتی است.

هرم اصلی از شبکه‌های در هم آمیخته فولادی تشکیل شده که از داخل به هم پیوسته‌اند و با شیشه‌های منعکس کننده نور، پوشانده شده‌اند.

این هرم از سمت دیگر و در جهت مخالف تا طبقه زیر زمین ادامه دارد و به این دلیل معکوس شده است تا نور بیشتری را تولید کرده و فضای زیر زمین را نیز روشن کند.

این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
این هرم که به هرم «پی» معروف است، نمای ورودی موزه است و بازدید کنندگان از طریق این ورودی به سرسرای گالری‌های اصلی موزه وارد می‌شوند.

ظاهر غیر معمول اهرام «پی» تقابل ساختار تاریخی موزه لوور را با مدرنیته نمایش داده و نشان دهنده احساس سازنده آن از برداشت متناسب، توجه کامل به جزئیات و دقت وی در مداخله هرم با راهروی معروف «کور ناپلئون» در لوور است.

این طرح به عنوان مکمل و نقطه تعادل موزه عمل کرده و موازنه در آن به طور کامل رعایت شده و به صورتی بسیار ساده در ارتفاعی حدود بیست و پنج متر بالاتر از سطح زمین قرار گرفته است.

با وجود این که در یک نگاه، ظاهر سازه از ساختاری موقتی و زود‌گذر برخوردار است، اما در آن با شیوه‌ای استادانه و ماهرانه در ایجاد شبکه‌ای سه‌گوش از تکیه‌گاه‌های مزین به رنگ خاک سرخ استفاده شده است.

شیشه‌هایی که با رنگ‌های ملایم سایه‌دار شده‌اند، به گونه‌ای هستند که با سنگ‌های عسلی رنگ به کار رفته در دومین سر در اصلی موزه قدیمی همخوانی دارد و در مجموع همه این عوامل دست به دست یکدیگر داد تا در سال 1985 عنوان «پروژه باشکوه» را کسب کند.

کاملاً مشهود است که هرگونه ضمیمه‌سازی و ساخت بخش اضافه در موزه مورد نقد افرادی قرار گرفته که خود را در قید و بند بکر و غیر قابل تغییربودن مجموع نمای ظاهری کلاسیک لوور قرار داده‌اند.

زمان تا حدی، روند انتقاد از این نمونه مدرنیته را که در نهایت زیبایی ساخته شده، کند کرده است.

گرچه این سازه در میان سایر سازه‌ها به عنوان یک ورودی مسقف و محافظ در برابر عوامل مختلف از اهمیت کمتری برخوردار بوده و سه هرم کوچک دیگر که در کنار آن واقع شده‌اند به نظر می‌رسد از اهمیت هنری کمتری برخوردار باشند.

اما با وجود این ظاهر هرم بدون هیچ مبالغه و اغراقی هر بیننده را وادار می‌کند به مفهوم شجاعانه آن که نه پرخاشگرانه و نه کم اهمیت بوده و تمامی اعضاء و قسمت‌های آن به صورت حساب شده‌ای کنترل شده‌اند، پی ببرد.

در نهایت سازه‌های جدید با وجود سادگیشان در کنار ساز‌های تاریخی قرار گرفته و هر یک به دیگری جلوه‌ای خاص بخشیده است. جای تعجب نیست اگر بگوییم فرانسوی‌ها با ساخت هر چیزی که جلوه شهرشان را تغییر دهد، مخالف بودند.

این عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنید
«پی» یک ماکت در اندازه تقریباً واقعی از طرح اهرام در سال 1985 ساخت و در صد زیادی از مخالفان را ساکت کرد. سازه این اهرام به بازدید‌کنندگان امکان می‌دهد بدون ایجاد آشفتگی و هرج و مرج در محوطه خارجی و حیاط وارد موزه شوند.

فضای اضافی اطراف موزه به دفاتر کار، موسسه‌های آموزشی، فروشگاه‌ها و پارکینگ‌های زیر زمینی اختصاص دارد.

[Borna66]

لوور يكي از عاليترين و مهمترين موزه هاي هنري جهان است كه كشور فرانسه در شهر پاريس ، موازي با طول رودخانه سن مي باشد .
اين بنا شامل آثار هنري قابل توجهي همچون موناليزاي لئوناردو داوينچي مي باشد . در ابتدا يك دژ سلطنتي و شاهانه بود و سالهاي بعد تبديل به كاخ سلطنتي فيليپ دوم پادشاه فرانسه شد .
سرسرا و تالار ساختمان بسيار بزرگ بود ، به طوريكه شاه و پسرش از آن و راهروي ورودي آن جهت اسب سواري استفاده مي كردند .
ساخت بنا و حياط عظيم ساختمان لوور در پاريس بالاي سيصد سال به طول انجاميد . اين بنا توسط پادشاهان فرانسه دائماً گسترش و تزئينات مي شد.
امروزه هزاران عكس بر ديوارهاي اين برج بالا رفته ، مجسمه هايي ايستاده بر آن افراشته گرديده همراه با گنجينه هاي فراوان هنري در بيش از صدها اتاق اين قصر ، اين مكان را بسيار خيره كننده كرده است .
هيچ كس نمي تواند مطمئنا بگويد كه اسم لوور از كجا آمده است ، اما بعضي معتقدند كه اين شايد از يك كلمه لاتين (LUPRA) برگرفته شده است .
لوور بزرگترين موزه هنري جهان است . دولت فرانسه آثار هنري با ارزش لوور را در بين دو جنگ جهاني اول و دوم مخفي و به شدت مراقبت نمود . اين مكان مخفي هنوز براي اينكه هر لحظه ديگري نياز به استفاده دوباره از آن باشد اسرار آميز و نهاني باقي مانده است .
قسمتهاي زيادي از اين بنا به سبك و شيوه رنسانس فرانسه ساخته شده است .
در سال 1546 پير لسكات معمار توسط پادشاه فرانسيس اول جهت ساخت مجموعه غربي بنا گماشته شد .
لوور همچنان توسط مجموعه هاي سلطنتي توسعه داده مي شد.
در قرن 17 لوور همچنان به پيشرفت خود ادامه داد و آثار مطرح اساتيد و بزرگان هلند و فنلاند در اين دوره به آن اضافه شد .
در سال 1725 آكادمي نقاشي و مجسمه سازي فرانسه نمايشگاهي در يكي از سالنهاي لوور بر پا كرد . اين آكادمي آن سالن را مكاني جهت برگزاري نمايشگاههاي ساليانه كرد. ناپلئون اول شروع به گسترش لوور توسط آثار مصري كرد و موزه كاملا دست نخورده در زمان ناپلئون سوم هم باقي ماند.
بعد ازآن در سال 1848 زماني كه فرانسه به جمهوري تبديل شد لوور همچنان گسترش پيدا كرد و مردم آثار هنري با ارزشي را كه به آنها ارث رسيده بود به موزه هديه دادند.
در سال 1981 در زمان رياست جمهوري فرانسيس ميترلند پروژه اضافه كردن بنايي جديد به ساختمان موزه بنام (LE GRAND LOUVRE) مطرح گرديد كه شامل توسعه و تعويض و مردن كردن موزه مي شد .
امروز بناي مجلل هرم شكل شيشه اي ، مشخصه ورودي موزه مي باشد ، در آن شما مي توانيد يونانيها ، روميها ، شرقيها و آسياييها و مصريها و آثار قديمي ، مجسمه هاي مربوط به دوران رنسانس تا نقاشيهاي مدرن را ببينيد .
سقف آن با موزائيكها ، نقاشيها و حكاكيها تزئين گرديده است . بعضي سفالينه هاي موجود در موزه به 5000 سال پيش بر مي گردد.
در ميان اتاق به اتاق آن نقاشيهاي فوق العاده اي از فرانسه است كه بعضي از اين نقاشيها آنقدر بزرگند كه بر روي ديوارهاي خانه هاي ما جا نمي گيرند . بعضي از اين نقاشيها روح در آنها جاري است همچون تابلوي شام آخر
ممكن است يك ماه طول بكشد و شما نتوانيد همه اشياء حيرت آور موزه را ببينيد.

به تازگی اشیا هنری موزه در سایت اینترنتی لوور به نمایش گذاشته شده اند

http://www.louvre.fr

[Borna66]

می خواستم در باره طراح این هرم مطالبی بگویم شاید جالب باشد.
يئو مينگ پي در سال 1917 در شهر كنتون كشور چين متولد شد . وي در سن 18 سالگي چين را به منظور ادامه تحصيل در رشته معماري به مقصد آمريكا ترك گفت.
او در سال 1940 مدرك ليسانس خود را از دانشگاه ام .آي . تي ( مؤسسه تكنولوژي ماساچوست ) دريافت كرد . پي تا زمان فارغ التحصيلي موفق به دريافت مدال آلفا روچي ، مدال برتر جهانگردي ام .آي اي (انجمن معماران آمريكايي) گرديد . در سال 1942 در مدرسه معماري هاروارد ثبت نام كرد و به خاطر علاقه اي كه به ايجاد فرمهاي انتزاعي و استفاده از مصالحي نظير سنگ بتون ، شيشه و فولاد داشت به شاگردي والتر گروپيوس در آمد .
شش ماه بعد او داوطلب خدمت در كميته تحقيقات ملي در پرينستون شد . پي در سال 1944 تحصيلات ليسانس خود را پايان داد و همزمان با تحصيلات فوق در دانشكده ابتدا به عنوان استاد يار و سپس به عنوان دانشيار مشغول به كار شد ( 48 – 1945 ) وي بين سالهــاي 1942 تــا 1945 به عــنوان يك طراح اصـلي براي شركتSton and Webster
شروع به كار نمود و در سال 1946 آغاز به فعاليت در شركت هيواشر در بوستون نمود . در سال 1951 پي جايزه برتر ويل رايت را دريافت كرد . آي . ام . پي در سال 1945 تبعه آمريكا شد .
در سال 1948 ، ويليام زكندورف ، از پي براي قبول پست جديد سرپرست معماري شركت توسعه ساختماني كه شامل تعداد زيادي پروژه هاي معماري و طراحي در آمريكاي شمالي در مقياس بزرگ بود دعوت كرد .
در سال 1958 شركت ساختماني آي . ام . پي و همكاران را تشكيل داد كه بعد ها در سال 1966 به آي . ام . پي و شركا تبديل شد . و در سال 1989 به شركت ساختماني پي . كب . فريد و همكاران مبدل گرديد در سال 1968 جايزه
بهترين شركت ساختماني معماري را از انجمن معماران امريكايي دريافت كردند ، كه بالاترين درجه افتخاري اعطا شده توسط اين مؤسسه به فعاليت معماران بود .
در اواخر سال 1990 بعد از گذشت بيش 4 دهه فعاليت ، پي به منظور دنبال كردن پروژه هاي شخصي و كوچك تر مورد علاقه اش از شركت باز نشسته شد ،
اما همكاري پي با شركت به عنوان يك طراح ، برروي تعدادي از پروژه هاي مهم در حال پيشرفت ادامه پيدا كرد .
سبك شخصي معماري پي در اوايل دهه 60 و با طراحي مركز ملي تحقيقات جوي در كوههاي راكي شكوفا شد .
شناخت ملي و مردمي پي در سال 1964 وقتي حاصل شد كه ژاكلين كندي آي. ام .پي را براي طراحي كتابخانه جان اف كندي در بوستون انتخاب كرد
پروژهاي مهم ديگري دنبال شد كه بر جسته ترين آنها ساختمان ايست بيلدينگ ،گالري ملي هنر درواشينگتن در سال 1979 بود كه بوسيله انجمن معماران امريكايي به عنوان 10 ساختمان برتر در ايالات متحده انتخاب شد .
در سال 1983 رئيس جمهور فرانسوا ميتران به پي براي توسعه و مدر نيزه كردن موزه لوور ماموريت داد .
لوور تا 10 سال بعد از تكميل به عنوان بزرگترين موزه جهان شناخته مي شد . آي . ام . پي با پروژه هايي نظير هال موزه راك اندرال در كلويلند ايالت اوهايو و موزه ميهو خارج از كيوتو در ژاپن و دوازده موزه بين المللي ديگر نقش هدايت كننده اي را در تبديل و دگرگوني موزه باستاني و سنتي كه مكاني براي استفاده قشر خاصي از مردم بود . به مؤسسه اجتماعي ، آموزشي ، فرهنگي و مردمي در مركز زندگي مدرن ايفا كرد.
بازگشت پي به ساخت فضاهاي عمومي كه شامل طيف وسيعي از بنا ها نظير مدارس ، كليسا ها ، مراكز خدمات شهرداري ، بيمارستانها ، كتابخانه ها و مراكز هنري بود منجر به ساخت مركز سمفوني مورتون . اچ . مير سون در دالاس شد كه يكي از سالنهاي كنسرت منحصر به فرد در جهان در حال حاضر مي باشد .
در سال 1982 پي ، هتل فراگرانت هيل را كامل كرد اين پروژه در چين انجام شد و تلاشي بود كه پي براي شناساندن مفهوم معماري فراتر از سر پناه انجام داد .
پي در حالي كه تكنولوژي پيشرفته غرب را به ريشه هاي تكنيك و مصالح ساختماني بومي و محلي پيوند مي داد در حال ايجاد يك زبان معماري جديد بود او علاوه بر پروژه هاي سازماني اش
پروژه هاي وسيع ساختماني –تجاري و تر كيبات چند منظوره در مقياس بزرگ را دنبال مي كرد . كه مهمترين آنها بانك 70 طبقه برج چين در هنگ كنگ بود كه بدعت و نوآوري اين برج و نيز سيستم ساختاري مركب اقتصادي آن نتايج مهمي را براي ساخت ساختمانهاي بلند مرتبه در آينده به بار آورد عضويت پي در كميته تحقيقاتي
هار وارد و موزه هنر مترو پليتن مدركي است به علاقه شديد او به هنر و تحصيل .
او همچنين در نيروي ويژه اي . آي . اي در بخش از پارلمان ايالات متحده مشغول به كار شد .
در بين پاداش ها و جوايز علمي اعطا شده به وي 16 درجه دكتراي افتخاري وجود دارد كه از سوي مؤسسه هاي مهم آموزشي نظير دانشگاه هار وارد ، دانشگاه برلين، دانشگاه نيويورك دانشگاه كارنج ملون ،دانشگاه كلمبيا، دانشگاه آمريكايي پاريس و دانشگاه چيني هنگ كنگ به او اعطا شده است .
پي عضو انجمن معماران آمريكايي و نيز مؤسسه سلطنتي معماران انگليسي است . او همچنين در انجمن هاي آكادمي آموزشي ، هنر و علوم آمريكا و آكادمي ملي طراحي و آكادمي هنر و فرهنگ آمريكا انتخاب شد. در 4 جولاي 1986 در مراسم صدمين سال ياد بود مجسمه آزادي ، او يكي از دوازده معمار خارجي تبعه آمريكا بود كه مدال آزادي را از رئيس جمهور رونالد ريگان دريافت كرد .
در سال 1933 پي به درجه افسري نائل گرديد همچنين در همين سال به عنوان عضو افتخاري آكادمي هنر لندن انتخاب شد .
در بين درجات افتخاري تخصصي اعطا شده به پي ، جايزه آرنولد برانر از مؤسسه علمي هنر و فرهنگ در سال 1963 ، مدال افتخاري انجمن معماران آمريكايي در سال 1963 و مدال ياد بود توماس جفرسون در سال 1976 براي نقش مهمي كه در زمينه معماري ايفا كرده بود را مي توان نام برد .
در سال 1979 او مدال طلاي معماري را از آكادمي آمريكايي هنر و فرهنگ و مدال طلاي انجمن معماران امريكايي ( بالاترين درجه افتخاري معماري در ايالات متحده ) را دريافت كرد .
دو سال بعد درسال 1981 موفق به دريافت جايزه افتخاري هنر و فرهنگ شهردار نيو يورگ و مدال طلاي آلفا روچي ( برادري حرفه اي معماران ) و مدال طلاي افتخاري از باشگاه هنر ملي و مدال طلاي آكادمي معماران فرانسه گرديد .
در سال 1983 پي موفق به دريافت جايزه معماري پرتيز كر شد و از اين جايزه صد هزار دلاري براي اختصاص دادن به بورسيه دانشجويي معماران چيني جهت تحصيل در ايالات متحده به شرط بازگشت آنها به چين براي پرداختن به حرفه معماري استفاده كرد .
در سال 1988 مدال ملي هنر را دريافت كرد در سالهاي بعد ، موسسه هنري ژاپن به او به خاطر كارهاي بزرگي كه در زمينه معماري انجام داد جايزه اعطا كرد .
در سال 1990 پي مدال طلاي يو سي ال اي را دريافت كرد كه به دنبال آن در سال 1991 جايزه برتر سال 2000 و اولين جايزه برتر مؤسسه گولبرت رادريافت نمود .
در سال 1993 او مفتخر به دريافت مدال معروف آزادي از سوي رئيس جمهوري جورج بوش گرديد .
در سال 1994 موفق به دريافت جايزة امباسادور از سوي مؤسسه ملي هنر و جايزه جرو سالم به خاطر فرهنگ و ادب و هنر از سوي آكادمي هنر و طراحي بزالل شد.
در سال 1996 موفق به دريافت مدال ژاكلين كندي اوناسيس از سوي جامعه هنري نيويورك و جايزه رئيس جمهور از سوي انجمن معماران آمريكايي نيويورك گرديد .
از بين تعداد زيادي درجات افتخاري ، پي جايزه دانشگاه بران را در سال 1997 و مدال ادوارد مك راول را در سال 1998 و بي زد كالچرپريز را در سال 1999 دريافت كرد

او معمار است همچو ...