روزهای برفی تنها چیزی كه مزه دارد، برف بازی و سرخوردن از روی تپه ها است. اسكی را هم كه دیگر نگو. واقعاً می چسبد، یك روز كامل اسكی بعدش هم یك كاسه سوپ داغ كنار شومینه. برخی اسكی را تنها یك ورزش مفرح می دانند و برخی یك فرصت طلایی برای خوش فرم ساختن بدنشان. از آنجا كه اغلب برای تفریح و بدون هیچ گونه زمینه قبلی شروع به اسكی می كنند، بروز حوادث در آنها بالا می رود. روبرتو مانزونی رئیس مركز فیزیوتراپی تورین می گوید: بیش از نیمی از حوادث كه در ارتفاعات اتفاق می افتد مربوط به اسكی بازان است كه آماده نبودن بدن از مهمترین دلایل بروز آن به شمار می رود. انجام ورزش هایی كه در آن پا حرف اول را می زند نظیر اسكی، بدون تمرینات قبلی باعث تجمع اسیدلاكتیك و اسپاسم عضلات ناحیه ساق پا پس از نیم ساعت می شود.
یكی از شایع ترین آسیب های وارده به اسكی بازان در ناحیه شست بوده كه اتفاقاً به شست اسكی بازان نیز معروف است. این آسیب زمانی رخ می دهد كه باتوم اسكی باز به دنبال زمین خوردن بر مفصل شست فشار آورده، سبب كشیدگی یا پارگی رباط های مفصل شست می شود. در چنین شرایطی شست متورم و دردناك شده و اسكی باز قادر به نگهداری اشیا بین دو انگشت نشانه و شست خود نخواهد بود. كه در این حالت استفاده از كمپرس یخ برای جلوگیری از تورم و درد بسیار مفید است.
مانزونی به تمامی اسكی بازان برای اینكه در طول مدت بازی از سلامت كافی برخوردار باشند و از حوادث دور بمانند، توصیه می كند حتماً ۳ روز قبل از رفتن به ارتفاعات سیگار را قطع كرده، به میزان كافی بخوابند، از غذاهای پروتئین دار استفاده كنند و حتماً شكلات گرم را با خود داشته باشند تا انرژی از دست رفته را به بدن بازگردانند. ضمن اینكه انجام ایروبیك برای تقویت عضلات ران و ساق پا بسیار موثر است. اگرچه این موارد بیشتر برای اسكی در سطح قهرمانی انجام می گیرد ولی قبل از اسكی تفریحی نیز بسیار توصیه می شود.