بچه ها در همه جاي دنيا، صدها شعر و سرود و آوازهائي را كه پدر و پدر بزرگ هاي آنها سروده اند، هميشه مي خوانند. به اين دليل، عبارت (سرودهاي كودكانه سنتي) براي اولين بار در سال 1824 به كار رفته و چنين اشعاري در صدها سال پيش به وجود آمده است.

مبدأ و سرچشمه سرودهاي عاميانه سنتي، مختلف است. بسياري از آنها از اعياد، جشن و سرورها و يا مراسم خاصي كه در صدها سال پيش معمول بوده است، سرچشمه مي گيرد؛ كه بازگو كننده چيزهاي مختلفي هستند.

مثلاً بعضي از آنها بازگو كننده عجايب دنيا و بعضي ديگر بازگو كننده آهنگ هاي قديمي، مثلاً مربوط به بند آمدن باران يا طوفان يا خشكسالي و طغيان رودخانه ها و غيره است.

مثلاً در مورد شعر معروف «پل لندن فرو مي ريزد» كه سرچشمه آن به دوران باستاني برمي گردد. يا سرودهاي مذهبي و دعاهائي كه بچه ها موقع خواب مي خوانند، به مراسم و سنت هاي قديمي و باستاني باز مي گردند.

بعضي از اين سرودها ممكن است از بازي هاي باستاني هم ناشي شده باشند. مثلاً سرود «نيك نك پدي وك، بده استخوان به يك سگ»، از يك بازي قديمي كه در ژاپن وجود داشته است، ناشي شده است. كه اين بازي از ژاپن به روم و بعد به انگلستان برده شد و سرانجام با فتح سربازان رومي به تمام قاره اروپا سرايت كرد.

سرودهاي عاميانه سنتي بعضي اوقات هم از آوازهاي فروشندگان دوره گرد خياباني كه كالاي خودشان را به صداي موسيقي و آواز مانند، عرضه مي كنند، ناشي شده است.
مثل «لوبياي داغ داغ داغ دارم لوبيا…»

زماني اين داستان ها و آوزاهاي سرود مانند، بر روي صفحات طومار مانندي چاپ شده و در مقابل پول كمي فروخته مي شد، مثلا «سه موش كور» كه يكي از سرودهاي عاميانه معروف است، در سال 1609 چاپ شد و به مقدار زياد به فروش رفت.

بالاخره بعضي از اين سرودهاي عاميانه هم، از طريق سيرك هاي سيار و يا هنرپيشه دوره گرد كه در خيابان ها براي مردم برنامه اجرا مي كنند يا بچه هاي مدرسه، توي دهان ها افتاده است.

حدود هشتصد سرود عاميانه سنتي كه اكنون در دهان بچه ها خيلي متداول است، عمري طولاني تر از حدود 200 سال دارند.