شایع‌ترین علت آن، عوامل ارثی و نژادی است. برخی بیماری‌های مادرزادی و نقص در تکامل یا تشکیل قسمتی از عضلات یا بافت نرم اطراف دهان نیز می‌تواند سبب ایجاد این مشکل باشد.

برخی فرهنگ‌ها مانند فرهنگ‌های آفریقایی، زیبایی را در داشتن چنین لب‌ و دهانی می‌دانند و با گذاشتن وسایل بزرگ‌کننده در دهان از اوان کودکی باعث ایجاد این مشخصه می‌شوند...

در صورتی که پای یک علت نژادی و ارثی در میان باشد و پدر یا مادر فرد یا یکی از اعضای خانواده‌اش چنین مشخصه‌ای داشته باشند، درمان خاصی برای گشادی و بزرگی دهان پیشنهاد نمی‌شود.

هر نوع درمانی که سبب تنگ شدن دهان در این افراد شود، کارآمدی باز شدن دهان را دچار اشکال خواهد کرد و مشکلات عملکردی را در جویدن، صحبت کردن به وجود می‌آورد و همچنین به دلیل ایجاد جوشگاه و جای زخم، ظاهر فرد را نازیبا خواهد کرد.

اگر عامل گشادی دهان، ناهنجاری مادرزادی باشد (مانند برخی از شکاف‌های ناحیه اطراف لب و دهان) عمل‌های جراحی متعددی وجود دارد که در صورت انتخاب صحیح فرد می‌تواند در اصلاح این نوع ناهنجاری‌ها بسیار کمک‌کننده باشد.

شکاف‌های اطراف لب و دهان با لب شکری متفاوت است. در افرادی که شکاف‌های غیرمعمول از گوشه لب و دهان شروع می‌شود و سبب امتداد گوشه دهان به یک یا دو طرف می‌شود، انجام جراحی‌های زیبایی متعدد می‌تواند سبب تنگ شدن دهان شود.

شکاف‌های گوشه دهان معمولا بسیار نادر است. توجه به این نکته لازم است که هرگونه عمل جراحی که به اصرار افراد توسط افراد غیرماهر برای تغییر در فرم لب و دهان صورت می‌گیرد، می‌تواند عوارضی ایجاد کند که گاه غیرقابل جبران است. هر نوع دستکاری در صورت، به ویژه در ناحیه لب‌ها، علاوه بر اینکه سبب ایجاد زشتی و بدشکلی می‌شود، می‌تواند نقص‌های عملکردی ایجاد و فرد را هنگام خوردن غذا یا صحبت کردن دچار مشکل کند.