قوم اسرار یا اربابان کره زمین

[Borna66]

قوم اسرار
تغذيه خدايان
خدايان مي توانستند در هر جا حضور پيدا کنند . هر چند سه قلمرو معمولا نوعي تشريح مي شدند که گويا عرصه هاي جداگانه اند و يکي بر روي ديگري قرار گرفته است ، ولي مايا ها بيشتر انها را به هم پيوسته مي دانستند تا سطوحي کاملا مجزا از يکديگر . شل و فرايدل توضيح مي دهند :
"اين دو سطح هستي به صورت جدا نشدني به يکديگر قفل شده بودند . کنش ها و واکنش هاي دنياي ديگر ، سرنوشت اين جهان را تحت نفوذ خود قرار مي دادند ، مثلا بيماري يا تندرستي ، شکست يا پيروزي ، زندگي يا مرگ ، تلخکامي يا خوشبختي را در زندگي آدميان به بار مي اورند . ولي ساکنان دنياي ديگر نيز به نوبه خود براي ادامه شادکامي خود تحت تاثير اعمال زندگان قرار مي گرفتند . فقط زندگان بودند که مي توانستند قوت و غذاي مورد نياز ساکنان دنياي ديگر و نيز ارواحي را که در انجا دوباره متولد مي شدند ، فراهم آورند ... در نظر ماياها ... شاهان از همه برتر بودند ، شمن هاي ( جادوگران ) خداگونه بودند که در هر دو بُعد فعاليت مي کردند و با قدرتي که مراسم اجرا شده کسب مي کرند ، هر دو بُعد را به حال تعادل در مي آوردند ، و بدين ترتيب به قلمرو خويش خوشبختي مي آوردند ."
تغذيه موجودات دنياي ديگر توسط شاهان از راه درخت مرکزي امکان پذير مي شد ، ريشه هاي درخت مرکزي يا " واکاه چان " در دنياي زير زميني فرو رفته بود ، تنه اش در دنياي مياني قرار داشت و شاخه هايش در دنياي فوقاني . اين درخت که تمام سطوح هستي را لمس مي کرد ، کارش به سان مجرا و آبگذري بود بين دو جهان . شاه مي توانست با اجراي آئين هاي ديني محل درخت را تغيير دهد و به جايي ببرد که خود ايستاده است ، سپس از ان نقطه دري را به جهان ديگر مي گشود . در چنين لحظه اي وي قادر بود خدايان را با تقديم غذا يا خون تغذيه کند . مايا ها بر اين باور بودند که خون حاوي عصاره مقدسي است بر هر موجود زنده اي ( که ان را بسته به ناحيه مربوطه کول يا چول مي خواندند ) و چنين مي انديشيدند که خدايان با دريافت ان نيرومند تر و شاد تر مي شوند .


فصد و قرباني
نموداري از باورهاي مايا درباره ماهيت مقدس خون ، عبارت بود از عمل فصد ، يعني بريدن رگ انسان يا حيوان براي جاري ساختن خون . ( ولي اين کار الزاما به معناي کشتن انسان يا حيوان نبود . ) فصد در بسياري شعائر ديني ماياها اجرا مي شد . سرچشمه خون بستگي به اين داشت که از اجراي آن شعائر به چه نتيجه اي مي خواهند برسند . خواسته هاي کوچک از خدايان فقط نياز به پرندگان و حيونات کوچک داشت ، در حالي که خواسته هاي بزرگ يا رويدادهاي مهم ، قرباني کردن حيوانات بزرگ را مي طلبيد ، مثلا در شهر کوپان هفده جاگوار در مراسم ديني وقف يک پرستشگاه به درگاه خدايان قرباني شدند .



طي اجراي مراسم ديني براي خشنودي خدايان ، پاره اي اوقات لازم مي آمد که يک پادشاه جايي از بدن خود را ببرد تا خون لازم براي مراسم فراهم شود . آثار به جا مانده ماياها نيز نشان مي دهند که در اجراي مراسم گوناگون مذهبي ، از زبان و يا يکي ديگر از اعضاء بدن يکي از نخبگان خون جاري مي شد ، اين جريان به ويژه در مراسم مذهبي مربوط به باروري اجرا مي گرديد . ولي شايع ترين وفراوان ترين مورد براي ريختن خون انسانها ، کشتن آنها در مراسم خاصي بود . در يک چنين قرباني کردن ، فرد مورد قرباني يک اسير جنگي - يک برده - يا کودکي بود که والدينش باور داشتند با قرباني کردن فرزندشان ، طالع سعد و رفاه براي ساير افراد خانواده به بار خواهند آورد.
ماياها اسيران خود را به شيوه هاي گوناگون قرباني مي کردند . يکي از اين روش ها بريدن گلوي قرباني بود ، شيوه ديگر پاره کردن شکم قرباني بود . در شهر چيچن ايتزا در ناحيه يوکاتان ، اسراي قرباني را در باتلاقي مي انداختند ، در حقيقت چاهي بود طبيعي که بر اثر رانش زمين که بر روي يک رود يا درياچه زير زميني قرار داشت به وجود آمده بود .( پديده اي که در يوکاتان امري طبيعي بود ) در واقع دو حلقه از اين گونه چاه ها در يوکاتان وجود داشت ، يکي اب اشاميدني مردم را تامين مي کرد و ديگري مخصوص قرباني کردن بود ، قربانياني که براي خشنودي خداي باران فدا مي شدند . چاه مخصوص قرباني کردن که " چاه قرباني " يا " چاله مقدس " ناميده مي شد ، تقريبا پنجاه متر قطر داشت و گودي ان تا سطح آب حدود بيست متر و عمق خود آن نيز بيست متر بود . اسقف لاندا درباره اين چاله چنين نوشته است : " از دير باز آنها ( مايا ها ) رسمي داشتند که مردان را زنده زنده درون آن بياندازند و اين در دوران خشکسالي بود و براي خدايان قرباني مي شدند . ماياها معتقد بودند که قربانيان نمي ميرند ، هر چند که آنها ( قربانيان ) هرگز دوباره ديده نشدند . جز قربانيان چيزهاي فراوان ديگري نيز در آن مي انداختند ، مانند سنگهاي گرانبها ، و چيزهاي پر ارزش ديگر . "
روش رايج براي قرباني انسان که در بسياري شهرهاي ديگر مايا انجام مي شد آن بود که ابتدا قربانيان را برهنه مي کردند ، سپس بدن آنها را رنگ آبي مي زدند . و بعد آنها را به تالار مخصوص قرباني که خارج از پرستشگاه قرار داشت مي بردند . در انجا قرباني را مي خوابانيدند و يک کاهن سينه قرباني را با يک خنجر تيز مي شکافت و با سرعت قلبش را بيرون مي آورد ، قلبي که هنوز در حال تپش بود . خون قلب را به سر و روي يک بُت که در مرکز جايگاه مراسم بود مي پاشيدند . بقيه خون قرباني را خشک مي کردند که بعدا براي بُخور دادن از ان استفاده مي کردند ، زيرا ماياها بر اين باور بودند که دود اين بخور به هنگام مراسم دعا مي تواند خواست هاي انان را به خدايان برساند

[Borna66]

تصویر اصلی که به دانه خلق مشهور است




تصویر تجزیه شده پرفسور ریماند کارتایر




البته چگونگي بدست آوردن اين دانش توسط مايا ها همچنان به صورت يك راز باقي مانده است.... احتمالا" كل افراد چند كشور براي ثبت اين اطلاعات و مشاهدات لازم باشند! "پيامهاي اصلي اين اطلاعات بر روي كتيبه ها حك و نگه داري شده است"ظاهرا" تمدنهاي ديگري در طول تاريخ نيز به اين دانش گران بها دست يافته بودند كه ما امروزه از آن بي خبر مانده ايم - علمي بي اندازه زياد كه مردمان آن دوران را قادر به ساختن ساختمانهاي بسيار دقيق(از نظر ساختمانی) به شكل هرم و ديگر عجايب باستاني برجسته ي سراسر جهان كرده بود .

[Borna66]

شگفت انگيز است ولي روزگاري دور مردمان چنان دانشي بدست آورده بودند كه انتظارش نمي رفته...منظور فقط ايجاد ساختمانهاي عجيب نيست! بلكه امروزه بر ما آشكار شده است كه آنان درك و شناخت دقيقي نسبت به ساختمان داخلي خورشيد داشته اند! آنها مي دانسته اند كه خورشيد لايه هاي مختلفي دارد كه در سكانسهاي مختلفي در حال چرخش هستند و داراي ميدانهاي مغناطيسي كاملا" متفاوتي اند. همچنين ميدانستند كه اين ميدانهاي مغناطيسي چگونه بر ايجاد لكه هاي خورشيدي تاثير ميگذارند و چگونه لكه هاي خورشيدي بر زندگي انسان بر روي زمين! همچنین مي توانستند تعداد اين لكه هاي خورشيدي را از تعداد آنها در يك روز تا يك میليون روز را محاسبه كنند! ومي دانستند كه اين لكه ها مدام تكرار مي شوند.! ثابت شده كه خورشيد از چندين لايه ي مختلف تشكيل شده است كه با سرعتهاي مختلفي چرخش ميكنند .لايه ي بيروني هر ۳۷ روز يك بار بطور كامل
ميچرخد..و چون اين لايه و هسته ي خورشيد تفاوت سرعت دارند چيزي شبيه به يك ژنراتور برق را تشکیل ميدهند..به تدريج خورشيد شروع به معكوس كردن ميدانهاي مغناطيسي خود ميكند..كه اين اتفاق هر ۱۸.۰۰۰ سال يك بار صورت ميگيرد..در چنين حالتي زمين هم شروع به معكوس كردن ميدانها ي مغناطيسي خود ميكندتا با ميدانهاي خورشيد مطابقت كند كه اين پديده باعث دگرگوني شديد چهره ي سطح زمين خواهد شد از جمله جداشدن قاره ها از يك ديگر و حركت يخچالهاي قطبي! .



" بادهاي خورشيدي ناشي از حركات و چر خشهاي متفاوت لايه هاي خورشيد ميباشد"
تغييرات پياپي ميدانهاي مغناطيسي باعث تكرار شدن مداوم لكه هاي خورشيدي ميشوند..در هنگامي كه زمين در رابطه ي مشخص با خورشيد و وضعييت مشخص لكه هاي خورشيدي رار داشته باشند زندگي امكان پذير است به اين معني كه زماني كه زمين در جاي مشخصي در فضا قرار گيرد و و خورشيد هم در وضعيت خاص حلقه هاي مغطيسي خود قرار داشته باشد يك نظم مشخص از هر ارگانيزمي قابل انتظار است. صوزتهاي فلكي به راحتي وظعيت زمين را در رابطه (relation to the suncycles) با حلقه هاي خورشيدي نشان ميدهند. اين روش در گذشته ها استفاده ميشده و روش دقيقي هم بوده و هست.. درست مثل اندازه گيري جذر و مد توسط موقعيت ماه . اين دانش مي توانست از آن ما باشد اگر اسپانيا ييهاي متجاوز آن اطلاعات را كه فكر مي كردند شيطانيست نابود نمي كردند! به نظر ميرسد كه د رمقايسه مايا ها از هر كشور اروپايي ديگري در قرن ۱۶ پيشرفته تر بوده اند. امروزه ميدانيم كه آنها با كمك دانش رياضي پیشرفته ی خود، رابطه ي بين خورشيد و زمين و وضعيت خورشيد را تعيين كرده بودند.ماياها از اعشار و مميز در محاسبا ت خود كمك مي گرفته اند و همچنين زمان دقيق وقوع حوادث مفيد در منظومه شمسي را تعيين كرده بودند خيلي پيش تر از آنكه اروپاييان حتي زبان نوشتاري داشته باشند . آنها ميدانستند تا زمان بعدي معكوس شدن ميدان هاي مغناطيسي خورشيد سياره ي ونوس (زحل) چند بار در مدار خود گردش مي كند، و تمام اين اطلاعات رو براي نسلهاي آينده مشخص كرده اند.



بار بعد كه خورشيد دست خوش چنين تغيير شكلي شود..زمين را نيز در يك بلاي فاجعه بار خواهد انداخت! كه اين زمان توسط مايا ها سال ۲۰۱۲ تعيين شده است..اين اطلاعات تماما" بر روي كتيبه ها و در پوش تابوت رهبر ماياها "Pacal" حک شده است . بخاطر اين دانش بر جسته رياضي، آنها توانستند روز دقيق اين واقعه را معين كنند..اين اطلاعات از رمز گشايي و ترجمه ي خط ماياها بدست آمده است..همچنين ميراث گرانبها يي از ماياها پس از رمز گشايي به ما رسيد و آن هم شيوه ي منحصر به فرد محاسبات و دانش رياضي آنها است...كل سيستم دانش رياضي مايا ها بر پایه ی رابطه ي زمين با خورشيد بنا شده است . ماياها مي دانستند كه محور زمين توسط چندين حلقه ي خورشيدي كه تا آن زمان رخ داده بود تغيير زاويه داده است و حتا اندازه ي دقيق اين تغيير را نيز مي دانستند . او اين چنين اظهار كرده است كه هر موج جديد از تكنولوژي، تكنولوژي قديم تر را مانند ردپايي كه در شن محو ميشود محو ميكند.براي مثال، چرتكه توسط "Logaritmic Table" كنار رفت، سپس "Slide Rule" اختراع شد و همين اسلايد رول نيز توسط ماشين حسابهاي الكترونيكي كنار رفت و بزودي خط سيم تلفن جاي خود رو به ماهواره هاي مخابراتي و ارطباتي خواهد داد . شايد نسلهاي آينده (بعد از فاجعه زمين) تصور كنند كه ما انسانهاي امروز، مردماني بي تمدن بوده ايم كه براي مثال حتي تلفن هم نداشته ايم، كه تصور اشتباهي است.بنا بر اين بايد يك بار ديگر نگاهي به چگونگي
زندگي ماياها و ديگر تمدنهاي "Pre-Colombian" نگاهي بياندازيم! اگر آنها از چرخ استفاده نميكردند به اين معناست كه آنها بسيار پيشرفته تر از انسانهاي امروز بوده اند، نه كمتر و اصلا" نيازي به چرخ در كارها و توليدات خود نداشته اند.



برای اينكه دريابيم مردمان آن زمان در چه حدي از دانش ستاره شناسي بوده اند به نوشته هاي" Maurice Cotterell" رجوع ميكنيم ... Cotterell با همكاري گروهي از دانشمندان توانست كه اشكال روي كتيبه ها و درپوش "Palenque" را رمز گشايي كرد. او اظهار داشت حلقه هاي خورشيدي هر ۱۱.۱ سال به اوج خود ميرسند و بلندترين مدت اوج اولين حلقه تا اوج دومين حلقه (Peak To Peak) در سالهاي ۱۸۰۵ - ۱۷۸۸ اتفاق افتاده و ثبت شده است و كوتاه ترين دوره مربوط به سالهاي ۱۸۲۹ - ۱۸۳۷ مي شود و از سال ۱۶۴۵ تا ۱۷۱۵ هيچ گونه لكه ي خورشيدي صورت نگرفته كه ثبت گردد . (The "Maunder Minimum").
در اظهارات بعدي او گفت بارها اين سوال كه "تفاضل اختلاف بين زاويه ميدانهاي مغناطيسي خورشيد و زمين چقدر است؟" مطرح شده است ولي بي جواب مانده است جواب : "چون ما خود بر روي زمين هستيم نمي توانيم تفاضل چرخش ميدانها در رابطه با موقعيت مكاني زمين را تخمين زده و تعيين كنيم." ولي متدي براي بدست آوردن آن وجود دارد كه Cotterell آن را "Rotational Differentiation"< تفاوت چرخشی > اين موضوع را چنين بيان كرد...قطب مغناطيسي قطب P هر ۳۷ روز يك بار به طور كامل بر روي خود ميچرخد و ميدان استوا هر E هر ۲۶روز يك بار، با اين محسبه زماني بدست مي آيد : بعد از ۸۷.۴۵۴۵۴۵ روز، وقتي E يك دور كامل خود را تمام ميكند و P شروع به دور زدن ميكند.پس آناليز لكه هاي خورشيدي به ما نشان ميدهند كه ميدانهاي مغناطيسي خورشيد و تاثيرات آن در فضا هر ۳.۷۵۰ سال يكبار معكوس مي شوند پس در هر ۱۸.۱۳۹ سال ۵ برگشت صورت خواهد گرفت و هر بازگشت نيز ۳۷۴ سال از شروع تا پايانش وقت خواهد برد.اين محاسبات بطور كامل توسط مردمان باستان درك شده بود.










نها دريافته بودند كه سياره ونوس چند بار در مدار خود ميچرخد تا خورشيد وارد آخرين بازگشت عظيم ميدانهاي مغناطيسي خود شود كه بطور شگفتي بر سياره ي ما تاثير خواهد گذاشت . تنها آنها تاثير حلقه هاي خورشيدي و مغناطيسي خورشيد را بر روي زمين و ساكنان آن را درك كرده بودند بلكه از تغيير شكل و صاف كردن (تخت كردن) جمجمه نيز براي بالا بردن و ارتقاي قابليتهاي مغز استفاده مي كردند.ضاهرا" آنها از وسايل مغناطيسي براي انجام اين عمل استفاده ميكردند تا از وسايل معمولي مانند سنگ يا چوب و احتمالا" تخت كردن پيشاني باعث تحريك در قسمت پينئال مركزي و هيپو تالاموس ميشده است كه ما از آن كاملا" آگاه نيستيم . همچنين هنوز هيچ نظري بر اينكه گه آنها چگونه سنگهايي بالغ بر ۳۰ تون را بدون استفاده از چهارپايان و يا چرخ جابجا كرده اند دردست نيست.در بعضي موارد ما با سنگهايي به مراتب سنگينتر و بزرگتر برخورده ايم كه به بالاي كوهستان برده شده اند، بدون هيچ جاده ي پهني كه بتواند اين سنگهاي عظيم را در خود جاي دهد.به نظر مي رسد كه زماني اين دانشها در سراسر جهان بوده است كه قابليت ها را در همه جا پخش كرده بود، چون اين تكنيها توسط مصريان باستان، آزتك ها، ماياها و ديگر تمدنهاي مشابه مورد استفاده قرار مي گرفته است . اين دانشها سينه به سينه طي قرنها با احترام حفظ و نگه داري ميشد تا اكتشاف گران اروپايي پديدار شدند و تصور كردند با مردماني وحشي و بي تمدن طرف هستند پس آنهارا تماما" كشتند و اطلاعات آنان كه بقول خودشان شيطاني بودند را تا آنجايي كه در توان داشتند نابود ساختند. در صورتي كه اين خود آنها بودند كه بالا ترين حد وحشي گري را داشتند . اين اطلاعات بدون هيچ اغراقي اينجا نوشته شده اند، در حقيقت رازها و معماهاي بسياري در اين دنيا و جود دارد كه ميشه ازشون صحبت كرد . گرچه بعضي اعتقاد دارند كه مردمان آن زمان از نوعي دستگاه الكترومگنتيك ضد جاذبه استفاده ميكردند اما مدارك موجود نشان مي دهند كه از متدهاي طبيعي در تمام كارهاي انجام شده استفاده شده است و به نظر ميرسد فاكتور هاي طبيعي در كار بوده اند، خواه روحي و خواه فيزيكي يا مكانيكي از جابجايي اجسام گرفته تا پيشبيني وقايع و حوادث فاصله دار از هم در نظام خورشيدي .

[Borna66]

قسمتی از ترجمه ی کتیبه ی ملی مایاها

و آن گاه خدایان از آسمان آمدند و از ما جایی برای نشستن می خواستند. به قومم وعده دادند که بناهایی بسازید تا بتوانیم بر روی آن فرود آییم و ما دوباره بر می گردیم، همان هنگام که بنا ساخته شد این قوم را با خود می بریم و برای رسیدن به اهدافشان، به آن قوم علم ریاضیات و نجوم بخشید. و در روز موعود آنها برگشتند و هزاران نفر از اقوامم را بردند و من می دانم .

راز تسبیع های قوم اینکا

رشته‌هاي نخهاي پر از گره برجاي مانده از قوم اينكا در مكزيك كه به طرز خاصي آرايش داده شده‌اند سالهاست كه مردم شناسان را دچار حيرت و شگفتي كرده است،اما اكنون به نظر مي‌رسد كه محققان در آستانه كشف اين راز چند صد ساله هستند. رشته نخهاي پر گره اينكاها كه خيپو ‪ ناميده مي‌شود متشكل از يك رشته نخ اصلي است كه به صورت طاق نصرت قرار داده شده و از آن هزاران رشته فرعي به صورت عمودي آويزان است و بر روي اين رشته‌هاي فرعي شمار زيادي گره به صورت دانه‌هاي تسبيح جاي گرفته است. باستانشناسان در حدود ‪ ۶۰۰ نمونه از اين نوع خيپوها را در اختيار دارند كه اغلب متعلق به قرون پانزدهم شانزدهم ميلادي هستند اما عمر برخي از آنها نيز به هزار سال بالغ مي‌شود. سناد برجاي مانده از استعمار گران اسپانيايي حكايت از آن دارد كه از خيپوها براي ضبط اسناد مربوط به مكاتبات و مراسلات و صورت حساب مخارج و هزينه‌ها استفاده مي‌شده است،اما براي محققان روشن نبود كه اطلاعات روي اين رشته‌هاي پر از گره را چگونه بايد قرائت كنند. اينكاها سيستم كتابت پيشرفته‌اي در اختيار نداشته‌اند و اين قبيل سرنخها را بر جاي نگذاردند. ( البته من در مطالب گذشته درباره این موضوع کاملا توضیح دادم . مایاها نوشته های خاص و رمز گونه داشتند . یک کشیش پرتغالی که برای تبلیغ به انجا رفته بود کتابهای بسیاری از اینکا را به اتش کشید . امروزه نوشته های کمی از انها در دست است که محققان هنوز موفق به رمزگشائی انها نشدند ) به نوشته هفته نامه علمي ساينس اكنون انسان شناسي به نام گري اورتون ‪ با همكاري رياضي داني به نام كري برزاين ‪ هر دو از دانشگاه هاروارد ، مدعي شده‌اند كه يك گام به حل اين معما نزديكتر شده اند. اين دو محقق اطلاعات مربوط به تعداد رشته‌هاي فرعي، جاي گره‌ها و شمار آنها را در هر رشته ودر خيپوهاي متعددي كه در سال ‪۱۹۵۶و در جرا حفاري در يك منطقه در پرو نزديك مرز باليما بدست آمد،در يك بانك اطلاعاتي كامپيوتري جا ي دادند و با بررسي اين ازلاعات نتيجه گرفتند برخي از خيپوهاي كوچكتر، نوعي دفتر حسابداري دوبل براي تطبيق دادن اطلاعات مندرج بر روي رشته‌هاي ديگر بوده است . به گفته اين دو محقق حسابداران محلي در تمدن اينكا مخارج منطقه مربوط را خود جمع مي‌كردند و به مقامات بالا دست تحويل مي‌دادند و اين مقامات نيز خلاصه‌اي از آنها را به مسوولان بعدي و آنها نيز به صورت تا بالاترين مرحله، عمل مي‌كردند . در هر مرحله، جمع اطلاعات قبلي به صورت يك گره روي رشته تازه ظاهر مي شد و سپس اطلاعات مرحله جديد به آن افزوده مي‌گرديد .
اما حالا که از اینکاها صحبت شد اجازه دهید این مطلب را نیز عنوان کنم .

البته درباره مایاهاست و همان قوم اسرار امیز امریکای جنوبیاز معدود سندهايي كه از مايا ها در دسترس میباشد يك تقويم سنگي میباشد كه از دو دايره تشکیل شده است . یکی از این سنگهای دایره ای بزرگ و دیگری کوچکتر که در سنگ بزرگتر جای میگرد . دايره بزرگتر 365 دندانه و دايره كوچكتر 12 دندانه دارد كه نمايـنده سالها و روزها میباشند .هر وقت که دو دندانه نشاندار به هم میرسند یک کسوف اتفاق می افتد که براستی اعجاب انگیز است . هنگامیکه پرفسور " جان لیگور " از دانشگاه اوهایو راز این تقویم عجیب را در نزد محققان و دانشجویان بازگو کرد , جمعیت 400 نفری برای چند دقیقه به تصاویر روی پرده خیره شده بودند و سکوتی سنگین سالن را فر گرفته بود . ایا براستی انها " اربابان زمین بودند " این لقبی بود که مایاها بر خود نهاده و به ان افتخار میکردند

[Borna66]

راز درخشندگی بناهای مایاها

محققان دانشكده تحقيقات و فنون "كوئينزلند" پس از بررسي شواهد به جا مانده از بناهاي عهد باستان ماياها اعلام كردند: سازندگان معابد و كاخ‌هاي ماياها براي درخشندگي اين ساختمان‌ها در طول روز، از دانه‌هاي رنگي درخشان و پرتلألو استفاده مي‌كردند.

به گزارش ميراث آريا(CHTN)، دكتر "رزماري گودبال" از محققان اين دانشگاه گفت: با بررسي قطعات به جا مانده در شهر تاريخي "كوپان" ماياها دريافتيم كه آنها در ساختمان‌هاي خود از سنگ "ميكا" استفاده مي‌كردند كه با گرم شدن در مقابل نور خورشيد، سبب درخشندگي ساختمان‌ها مي‌شدند.

وي افزود: با بررسي بقاياي ساختمان "روزاليلا" كه يكي از بلندترين بناهاي ساخته شده دوره ماياها است توانستيم تكه‌هايي از دانه‌هاي سبز رنگ ميكا را كشف كنيم كه سبب درخشان شدن اين بنا مي‌شدند.

وي با تأكيد بر اينكه نور خورشيد و گرماي، آن سبب ايجاد اين تلألو مي‌شده، گفت: منطقه كوپان كه در سال 1600 پيش از ميلاد بنا شده تا سال 400 پس از ميلاد يعني زمان ساخت "روزاليلا" استفاده زيادي نداشته و همين امر ابهامات و اسرار بسياري را از اين شهر و بناهاي آن به جا گذاشته است.

به عقيده "گودبال"، "روزاليلا" از 15 نوع گچ و رنگ تشكيل شده كه شناخت مواد معدني و كاني‌هاي به كار رفته در آن سبب مي‌شود رنگ هر كدام از اين لايه‌ها مشخص شود.

به عقيده وي گچ‌هاي به كار رفته در اين بنا در طي سال‌هاي متمادي تغيير رنگ داده و از خاكستري به سفيد تبديل شده است.

محققان اميدوار هستند با بررسي دقيق‌تر خرابه‌هاي شهر كوپان و تشخيص نوع مواد به كار رفته در بناهاي آن راه‌كارهاي مفيدتري را براي حفظ منطقه و جلوگيري از تخريب بيشتر آن پيدا كنند.


منبع : IRANELITE.COM

[Borna66]

عجيب ولي واقعي

(تيتر کوتاه : يکي از عجايب اين قوم ايجاد تقويم کسوف و خسوف قرن بود که امروزه قوي ترين کامپيوتر ها نيز نمي توانند آن را محاسبه کنند.)











زماني که قاره آمريکا کشف شد، در آمريکاي لاتين اقوامي زندگي مي کردند که اگر چه به نظر وحشي مي آمدند ، اما در زمينه ي نجوم پيشرفت چشمگيري کرده بودند ، دقت و اندازه گيري آن ها به حدي بود که تا به امروز کسي موفق به کشف راز موفقيت آن ها نشده است. طبق تحقيقات ، آخرين باز ماندگان آنها در شيلي زندگي مي کنند، اما از تمدن قديم مايا ها ديگر چيزي باقي نمانده است. يکي از عجايب کار اين قوم ايجاد تقويمکسوف و خسوف قرن بود که امروزه قوي ترين کامپيوتر ها نيز نمي توانند به راحتي آن را محاسبه کنند.مايا ها آغاز جهان را در حدود 20000 سال پيش مي دانستند که مي توان آن را جزء معدود ترين اشتباهاتشان به شما آورد. اما جالب آنکه پايان جهان را 21 آوريل 2012 دانستند.


ضمنا قوم مايا يک تقويم سنگي ساخته بودند که از دو دايره تشکيل شده بود که يکي از آن ها کوچکتر از ديگري بود و در داخل دايره ديگر قرار مي گرفت. دايره بزرگتر 365 دندانه و دايره کوچکتر 12 دندانه داشت که علامت روز ها و ماه ها بودند!!!!!!!!!!!!!(مصطفي : بابا اينا ديگه کي بودند؟!!!!!20000 سال پيش ، قبل از اينکه تقويم هايي همچون تقويم خيامي يا ميلادي و... بوجود آيد چه کار هايي مي کرده اند.) هر وقت دو تا دندانه علامت دار به هم مي رسيد ، يک کسوف اتفاق مي افتاد. آخرين کتاب مايا ها که به زبان خاصي نوشته شده بود، توسط بک کشيش پرتغالي که براي تبليغ دين مسيح به آنجا رفته بود، به آتش کشيده شد و اين کار سند بسيار مهمي براي کشف اسرار اين قوم مرموز از بين رفت. البته چند جلد از اين کتاب ها نجات پيدا کرد ، اما هنوز قوم مايا و راز پيشرفت آنان در نجوم در هاله اي از ابهام قرار دارد.





منبع : مجله کانون خانواده

[Borna66]

اربابان کره زمین

در میان بناهای باشکوه " مایا "ها در " په لنگ " و شهر" چیکن ایتزا " نقوش حجاری شده بسیاری بر تخت سنگها و دیوارها بچشم میخورد – اما سرآمد تمام آنها تابوت حجاری شده ای است, که بسیاری از باستان شناسان و دانشمندان علوم فضائی را به تعجب و تحسین وادار کرده است – این تابوت در سال 1952 توسط تیم کاوشگران پرفسور " البرتو روزلهالیر " بعد از گذشت 2 سال تلاش بی وقفه بدست آمد . در کنار این تابوت انواع لوح های سنگی که وزن بعضی از انها بیش از 5 تن میباشد , بهمراه یک ماسک سنگی که با ظرافت بینظری ساخته شده است – بدست آمد . بر روی این تابوت - تصاویر پیچیده ای نقش بسته بود که سالها تصور می شد این اشکال معنا و مفهوم خاصی ندارند .




پرفسور " ریماند کارتایر " باستان شناس نامی جهان که سالهای بسیاری صرف تحقیق و بررسی تمدنهای امریکای لاتین و بخصوص تمدن شگفت انگیز " مایا "ها کرده است, بعد از یک کار طاقت فرسا توانست رمز کتیبه ها و همچنین تابوت حجاری شده را پیدا کرده و آنرا ترجمه نماید. کار پرفسور " ریماند کارتایر " چون طوفان سهمگینی بود که بر اندیشه دانشمندان امروزی ما تازیانه می زد – خبر بسیار حیرت انگیز و شگفت آور بود – مایاها هزاران سال پیش, از نیروی الکترو مغناطیس زمین با خبر بودند .!! آنها درک عمیقی از سیستم خورشیدی و پرتوهای حرارتی آن داشته اند . سئوالی که دانشمندان از خود میپرسیدند این بود : گونه .؟!! مایاها از کجا به این دانش عظیم دست پیدا کرده بودند.؟ این سئوالی است که دانش امروز جوابی برای ان ندارد . متاسفانه بخش عظیمی از کتیبه ها "مایا"ها نابود شده است – اما همان اندک مدارک, دال بر دانشی می کنند که دانش امروز قادر به درک آن نیست . به عنوان مثال باستان شناس امریکایی –" هایات وریل " بیش از 30 سال از عمر خود را صرف تحقیق پیرامون تمدنهای از بین رفته در امریکای جنوبی و مرکزی نمود . او در کتاب بینظیر خود تحت عنوان " پلی از نور " از یک شهر ماقبل " اینکاها" نام میبرد که در حفاظ یک دژه مستحکم و غیر قابل نفوذ سنگی قرار داشت و تنها راه رسیدن به داخل ان پلی از نور یا یک ماده یونیزه بود که بنا بدلخواه ساکنین آنجا ظاهر و یا ناپدید می شده است.!! " هایات وریل " که در سن هشتاد سالگی چشم از جهان فرو بست – تا اخرین لحظه عمرش آن را تائید مینمود و همسر وی نیز که بعد از او هنوز در قید حیات بود از نقطه نظرات شوهر متوفی اش حمایت میکرد . اما " هایات وریل " با کدامین مدرک اینچنین محکم از یک پل نوری حرف میزند.؟! در کشور مکزیک یک قلعه مستحکم که دیوار به بلندی 14 متر و پهنای بیش از 5 متر میباشد وجود دارد – که بصورت مربع است و هیچ دربی ندارد . وزن سنگهای بکار رفته در این بنای اسرار امیز هر کدام بیش از 25 تن میباشد – که بصورت باور نکردنی صیقل داده شده است - در اطراف این قعله اسرار آمیز هیچ مدخل یا وردی کشف نشده است.

[Borna66]

ماياها



حدودا براي مدت 6 قرن، از سال 300 تا 900 ميلادي، تمدن مايا در زمينهاي پست گواتمالا و مکزيک کنوني رونق گرفت. بسياري از ماياها در شهرهايي مثل تيکال، پالنگ کي و کوپان زندگي مي کردند. حاکمان آنها در اين نواحي عبادتگاههاي هرمي شکل، قصرها، بازار و ميدانهاي تجارتي و زمينهاي ورزشي بسيار زيبايي ساختند . آموزش هنر و تجارت رونق پيدا کرد و نويسندگان با استفاده از عکسها و نقشهاي سمبليک، يک سيستم نوشتاري ايجاد کردند. رياضيدانان و ستاره شناسان مايا بسيار متخصص بودند.



عبادتگاه هرمي شکل



تعداد بسياري زيادي از اهرام سنگي (معبدهاي هرمي شکل) در جنگلهاي انبوه آمريکاي مرکزي پنهان شده اند. بسياري از اين اهرام توسط ماياها، در حد فاصل سالهاي 300 ميلادي و 900 ميلادي ساخته شدند. يکي از بزرگترين هرمها، معبد کتيبه ها در منطقه پالنگ در مکزيک مي باشد.

زيرنويس عکس
معبد کتيبه ها
(تابوتهاي سنگي) که روي آنها کتيبه هايي به خط مايائي وجود داشت در اين اهرام پيدا شدند.



حروف تصويري ماياها



کسي تا کنون طريقه خواندن خط ماياها را که با استفاده از حروف تصويري نوشته مي شد، کشف نکرده است. نخستين حروف تصويري روي سنگهاي ياد بودي حکاکي شدند که براي بزرگداشت حاکمان يا ثبت وقايع مهم بود. سپس حدودا از تاريخ 890 ميلادي، کاهنان مايا روي کاغذ های ساخته شده از پوست درختان با استفاده از قلم های ساخته شده از موی خوک وحشی، می نوشتند. یک کتاب مایا را کودکس (مجموعه قوانین) می نامند.

زیرنویس عکس
گاه شمار مایاها
این تصاویر نمادین خدایان و حیوانات، تاریخی برابر با یازدهم فوریه سال 526 میلادی را نشان می دهد.

1000 سال قبل از میلاد

روستاهای کوچک کشاورزنشین مایاها ، مذهب و فنون و صناعت تمدنهای اولمک، ژآپوتک و تئوتی واکان متعلق به آمریکای مرکزی، را از طریق تجارت و جنگ، تاثیر پذیرفتند و آن را توسعه دادند.

292 میلادی

فرهنگ قدیمی مایاها شروع به رونق یافتن می کند. شهرها با ساختمانهای سنگی مخصوص جشنها در روی زمینهای کشاورزی روستاهای قدیمی ساخته شدند. اولین کتیبه مایاها در سال 292 میلادی روی بنای یادبودی قرارداشت که در شهر تیکال، گواتمالا، پیدا شد.

600

سال 600 فرهنگ قدیمی مایاها در اوج خود قرار دارد. کشیشهای قدرتمند و حاکمان نیرومند ، به نواحی شهری مثل کوپان و پالنگ کی تسلط پیدا می کنند. آنها معابد و قصرهای بسیار زیبایی می سازند و دستاوردهای خود را روی سنگهای یادبود می نویسند.

800

کار ساخت ساختمانها و کتیبه ها در بسیاری از شهرهای مایا از قبیل واکساکتوم، زولتان و زامانتوم متوقف می گردد. این امر بیانگر سقوط قدرت کشیشها و حاکمان می باشد.

900

بسیاری از نواحی شهری گواتمالا، شامل کریگ، تیکال و پلانگ کی، تخلیه می شوند. شهرهای جدید مایایی شامل اوسمال، مایاپان و چیچن ایتزا در شبه جزیره یوکاتان در مکزیک دستخوش نابودی نشدند. اما این مراکز در زمینه آموزش و هنر، به پای زمینهای پست قدیمی، نمی رسیدند.

1000

شهرهای مایایی چیچن ایتزا بوسیله تولتکهای مهاجم تسخیر شده و گسترش پیدا می کنند.

1401 ـ 1200

شهر مایاپان که دارای حصاردیواری بود. پایتخت شهرهای مایا می باشد. این شهر یک مرکز تجاری مهم محسوب می شود.

1502

کریستف کلمب کاشف، در سفر چهارم خود به آمریکا ، تجار مایایی را روی جزایر دور از هندوراس می بیند. آنها از دانه های کاکائو ، به عنوان پول استفاده می کردند.

1520

فاتحان اسپانیایی با مایاها روبرو می شوند، که در شهرهای کوچکی که توسط رئیسهای کوچک اداره می شد، زندگی می کردند. این شهرها در شبه جزیره یوکاتان قرار دارد.

تا قبل از سال 900 میلادی تمدن مایایی در سرزمینهای پست، گواتمالای امروز، رو به زوال رفت. نواحی شهری تحلیه شدند و مجسمه های سنگی و عبادتگاههای جدید ساخته نشد. هیچ کس نمی داند علت ترک آن شهرهای زیبا توسط مایاها با آن سرعت چه بود.



زمین لرزه یا بیماری؟



برخی از کارشناسان معتقدند که شهرهای مایاها بر اثر یک زلزله عظیم، ویران شدند. از طرفی، ویرانه های موجود، هیچ مدرکی را که دلیل بر وقوع چنین فاجعه ای باشد، نشان نمی دهند. برخی نیز بر این باورند که مایاها، بر اثر شیوع مالاریا یا تب زرد، از شهرهاشان گریختند. اما ظاهرا هیچ یک از این دو بیماری، تا قبل از فتح آمریکا توسط اسپانیا، در آنجا وجود نداشته است. از طرفی اگر مایاها قبل از اشغال آمریکا توسط اسپانیا، دچار تب زرد شده بودند، بطور طبیعی در برابر شیوع مجدد آن در قرن 17م، مصونینت بیشتری می داشتند.



بحران کشاورزی



صاحب نظران دیگر معتقد هستند که زوال ناگهانی این تمدن، احتمالا در اثر نابودی و سوزاندن مزارع کشاورزی حادث شده است. زارعین باستانی آمریکایی درختها را قطع کردند و بعد کنده آنها را سوزاندند تا به زمین کشاورزی بیشتری برای کشت ذرت دست پیدا کنند. اما زمینهایی که به این شکل بوجود بیایند، به تدریج حاصلخیزی خود را از دست می دهند و زارعین مجبورند همین کار را در جایی دیگری تکرار کنند. روش کشاورزی سوزاندن درختان، علت مهاجرت مداوم قبایل قدیمی را توضیح می دهد، اما کاملا سرنوشت مایاها را روشن نمی کند. بعضی از شهرهای متروک مایاها در نواحی که سکنه کشاورز آن، مزارع خود را پس از برداشت محصول آتش می زدند، قرار نداشتند. بعنوان مثال شهر کوپلن ، در منطقه حاصلخیز دره اطراف رودخانه قرارداشت.



قیامهای سیاسی



هنر مایایی در قرن نهم میلادی زرق و برق بیشتری پیدا کرد. بعضی از دانشمندان بر این عقیده هستند که علت این امر، فساد ایجاد شده در میان اقوام حاکم نواحی شهری بوده است. کاهنان و اشراف، جامعه سنتی مایایی را تحت سلطه خود داشتند. آنها دستور ساخت معابد هرمی شکل، قصرها و بناهای یادبود را صادر کردند و تنها عده ای خط سمبلی مایایی و تقویم آنها را می توانستند بخوانند. احتمالا سقوط بسیاری از تمدن های قدیمی مایا در اثر قیام سیاسی مردم عادی بر علیه حکام بوده است. ممکن است بیماری، کمبود غلات و یا بلایای طبیعی از دلایل انقلاب مردم بوده باشد.



حقایق ثبت شده



تجار مایا را به نام »پولم ها» می خواندند. آنها خدایان خاص خود را داشتند و از پرداخت مالیات معاف بودند. پولمها (تجار) به تجارت نمک، پنبه، کاکائو، عسل، موم، ماهی و سنگ چخماق در طول مسیر رودخانه ها، مابین شهرهای مایا، می پرداختند. آنها به تجارت اشیاء زینتی مانند طلا، سنگهای قیمتی و پرهای زرد مایل به سبز پرنده ای به نام کتسال، نیز دست می زدند. آنها از دانه های کاکائو، ریسمانهایی که زنگوله های مسی از آن آویخته بود، و صدفهای قرمز رنگ به عنوان پول استفاده می کردند.

چکیده

قوم مایا با فرهنگ ترین جامعه را در سراسر آمریکای مرکزی تشکیل داد . آنان در زمینه های ادبیات نوشتاری ، شهرسازی ، ریاضیات و ستاره شناسی به پیشرفت های قابل توجهی نایل آمندند . مایاها ، باآن که فرهنگ اولمک در کرانه هی خلیج مکزیک حدود نهصد سال پیش ازمیلاد رو به انحطاط رفته بود شدیداً تحت تأثیر شیوه ی تفکر آنها بودند . تمدن درمیان قوم مایا پیشرفت میکرد و آنان به داد و ستد بازرگانی با شهرهای مونت آلبان و تئوری هوآلکان در شمال پرداختند . اما باید درنظر داشت که شهرسازی مایاها پیش ا ز آنکه شهرهای باستانی فوق ساخته شوند ، آغاز شده بود . مایاهای باستانی از یک نژاد و تیره بودند و به زبانهایی مشابه سخن میگفتند . سرزمین های اولیه قوم مایا شامل منتهی الیه جنوبی مکزیک ، گواتمالا ، بلیز و قسمتی از کاستاریکا و هندوراس می شد ، مساحتی تقریباً به اندازه ی بریتانیای کبیر . قلمرو مایاها را میتوان به سه بخش تقسیم کرد : نواحی کوهستانی جنوبی که به سواحل اقیانوس آرام می رسد ، نواحی مرکزی پوشیده از جنگل و نواحی خشک شمالی بعد از دوره ترقی این تمدن ، سرانجام نه پیشگویی ها توانست تمدن مایا راز افول نجات بخشد و نه قربانی کردن ها . این افول به دلائل مختلفی می توانسته باشد : به خاطر پیشی گرفتن میزان افزایش جمعیت از میزان تولیدات غذایی ، منازعات بین شهر ها ، خشکسالی طولانی که مردم را مجبور به ترک شهر ها کرده باشد . این اضمحلال کلاسیک را یکی از عمده ترین تغییرات تاریخ بشری خوانده اند والبته این به معنای پایان سرنوشت مایا نبود . درهمان زمان در نواحی شمالی تعدادی شهر که از سیمای کلاسیک مایا سهمی داشتد ، ساخته شد .

"ریاضیات در سنگ نبشته ها "
در تمام تمدنهای دنیا , کتابت به صورت ناقص اغاز شد و در طول سیر خود,بصورت یکنواخت و تدریجی تکامل پیدا کرد . اما این امر در مورد مایاها صدق نمی کند, زیرا هنر کتابت انها از همان اغاز تمدنشان به حد کمال رسیده بود . در ریاضیات نیز مایاها از وجود صفر باخبر بوده اند , انها صفر را بصورت یک صدف ریز بکار میبردند . همچنین به سیستم اعشاری,لگاریتم و دیگر محاسبات ریاضی اشنا بوده اند پرفسور " انر " در این باره چنین نوشته است : موقعی که تصویری در یک کتیبه مثلا 10 مرتبه یا بیشتر تکرار میشود و یا تعداد پله های یک هرم تا انتهای بصورت دقیق و حساب شده محاسبه میگردد, این نشانه یک محاسبه دقیق ریاضی میباشد . تمام هنر مایاها در ریاضیات متمرکز شده بود که در نهایت به روی کتیبه های سنگی منتقل شده است . علم نجوم نیز در مایاها نسبت به بقیه اقوام ان سرزمین به مراتب پیشرفته تر بوده است, اگاهی انها به سیستم منظومه خورشیدی و صور فلکی تعجب برانگیز است . یک طاق با عظمت به یادبود کنگره ستاره شناسی که در 2 ماه سپتامبر 503 میلادی در "کوپان" ان سرزمین برپاگردید,بنا شده است ( واقعا جای تعجب دارد که این قوم اسرارانگیز این همه علم و معرفت را از کجا اموخته اند.؟. کتیبه ای که نشان از گرامی داشتن این کنگره ستاره شناسی که در ان بزرگترین عالمان و ستاره شناسان مایا در ان شرکت کردند با تاریخ مختص مایا بر طاق یکی از بناها نقش بسته است.!! ) ساختمان رصدخانهی انها بطور شگفت انگیزی مشابه رصدخانه های امروزی ما میباشد,منتهی بدون وجود دستگاه و الات مدرن ستاره شناسی امروز, و جای تعجب اینجاست که انها بدون داشتن این قبیل تجهیزات چگونه توانسته اند اطلاعات دقیقی در مورد اجرام سماوی کسب نمایند.!! ایا براستی انها " اربابان کره زمین " بوده اند.؟ اجازه دید یک نگاه کلی به شهرهای مایا بیندازیم . شهرهای انها با جلال و جبروت, تمیز و مرتب بوده است . میادین و چهارراه های انها وسیع و سطح خیابانها یا سنگفرش بوده و یا با ماده سفید سیمان مانندی پوشیده شده بود . معابد انها مزین به تصاویر عظیم موجودات عجیب و باغچه ها و اب نماهای زیبا در همه جا بچشم میخورد. یک سیستم فاضلاب بهداشتی تما شهر را در بر گرفته . جاده های انها بخوبی جاده های اینکاها نبوده ولی این چیزی از ارزش جاده های انها کم نمی کند . مثلا جادهء به طول 100 کیلومتر از کوبا به یاکزونا که با سیمان پوشیده شده و طرفین ان نرده کشی شده بود و تماما از یک منطقه صعب العبور باتلاقی گذشته است . سئوال این است که " مایاها که از چرخ استفاده نمیکردند و هیچ گاری و یا وسیله چرخداری در شهر انها نبوده این جاده ها را برای چه احداث کردند.؟" . مایاها انواع مختلف گیاهان را پرورش داده و رنگ های متنوع گیاهی تولید می کرده اند – مثل ابی , بنفش,نیلی و رنگهای دیگر . انها همچنین از لاستیک برای ساختن پای افزار,توپ بازی و ضد اب نمودن لباسهایشان استفاده میکردند ( البته منظور از لاستیک درختی میباشد که از ان ضمغی بدست می اید که خاصیت لاستیک دارد و به همین نام انرا میشناسند ) انها حتی از برگهای فندوق وحشی و با استفاده از چسب و صمغ , کاغذ و کتاب درست میکردند . با وجود اینها تفاوت تکنیک انها غیر عادی نبود . این خلاصه ای بود از تمدنی که "مایا "نام دارد و همچنان اسرار امیز باقی مانده . هنوز کسی نمیداند که انها این همه علم را از کجا بدست اوردند . چرا مهاجرت ملی کردند . و این تمدن عظیم چگونه از میان رفت . امیدوارم توانسته باشم با معرفی این قوم اسرار انگیز کمکی هر چند کوچک در جهت معرفی این قوم پر معما کرده باشم . پایان

تقویم مایا

تقویم مایاها یکی از تنها تقویم هایی است که هم بسیار پیچیده و مبهم است هم بسیار دقیق و اعجاب آور و نشان از دقت و آگاهیشان نسبت به آسمان است . یکی از دوره هایی که آن ها به طور مرموز محاسبه کرده بودند دوره 260 روزه بوده است . همچنین در تقویمشان دوره های 365 روزه را هم پی می گرفتند . برای فهم بهتر تقویم مایا ها باید ترکیب های آن را مشخص کنیم برای محاسبه سالیانه روزها تعداد کل بر عدد 365 قرار می گرفت و از طریق توالی 18 فاصله زمانی 20 روزه، به 5 روز ویژه که در انتها اضافه می شد ختم می شد عدد 20 اساس طرح شمارشی بین ساکنان امریکای مرکزی بود ؛ همان طور که عدد 10 اصل زیربنایی نظام دهدهی ماست احتمالا عدد بیست از شمارش انگشتان دست و پای انسان گرفته شده است در هر صورت مایا این چرخه 365 روزه را ها آب می نامیدند . همان طور که ما برای خود مبدا شمارشی قرار داده ایم سال مایا ها نیز از تاریخی شمارش می شد که اهمیت مذهبی و آفرینش کیهانی داشته است نقطه آغازین تاریخ مایا در سال 3113 قبل از میلاد بوده است . مایا ها همچنین با ثبت های دقیقی حرکات ماه را پیگیری می کردند اما به نظر نمی رسد که این ثبت ها اساس تقویم قمری باشد . اما تنها چرخه ای که هیچ تمدنی غیر از مایا استفاده نکرده اند چرخه 260 روزه می باشد انگیزه ای که در ورای آن وجود دارد اسرارآمیز است . البته در این باره تعابیری وجود دارد احتمال دارد که این فاصله با 260 روز بین ماه مه و اوت و عبور های سمت الراسی خورشید مرتبط باشد . نظریه بعدی می گوید ارتباط این 260 روز با یک و یک دوم زمان 173 روزه بین فصل های گرفتگی ها و یا یک سوم زمان 780 روزه که دوره زمانی بین چرخه های مریخ است و یا عدد تقریبی روزهای مابین اولین و آخرین طلوع ناهید به عنوان ستاره بامدادی و شامگاهی ( 263 ) ، که البته شواهد به دست آمده نشان می دهد نظریه آخر احتمالا درست باشد . فلوید لونسبری متخصص حروف مایا نشان داده است که سیستمی پیچیده تر از شمارش نمادین و بازتاب چرخه ای در هسته ستاره شناسی و تقویم نگاری مایا نهفته است که بسیاری از ترکیب های آن ریشه در آسمان دارند . موارد بسیاری از تقویم مایا به دست آمده مثلا آن ها در مورد قطب های خورشید اطلاع داشته اند ! و بر همین اساس محاسبه کرده بودند که هر 18000 سال قطب های خورشید دارای فعل و انفعالاتی می شود که بر روی موجودات زمین اثر می گذارد . آن ها می دانسته اند که زمین گرد است و این زمین است که به دور خورشید می گردد . آن ها از سیاره نپتون و اورانوس هم با خبر بوده اند !! و در استرلاب هایشان این سیارات را نیز رسم کرده اند ( این سیارات در آسمان تنها با چشم مسلح قابل رویتند و در قرن 19 و 18 میلادی کشف شده اند ) برای آن ها اعداد 20 ، 18 ، 13 و 260 مقدس بوده و در پیشگویی های کیهانی از آن استفاده می کرده اند . در تمدن مایا چیزی که بیش از هر مساله ای مورد بحث است ناپدید شدن ناگهانی آن هاست و این مشخص شده در طی زمان کوتاهی همه چیز را رها کرده اند . عده ای از آن ها به کوه های دسترسی ناپذیر آند مهاجرت کرده و پس از آن به طور ناگهانی محو گشته اند . تمدن های امریکای مرکزی به خصوص مایا ها اسرار حل ناشده ای دارد که نمی توان پاسخ قانع کننده ای به آن ها داد ، جز اینکه گذشتگان چیزی فرای تصور ما بوده اند ..

[Borna66]

تمدن باشکوه مايا
در تمدن مايا دين عامل متحد کننده جامعه بود . تمام طبقات اجتماع از شاه و طبقات نخبه گرفته تا روستاييان همه اعتقادات مشترکي داشتند . بنابراين گر چه بازرگاني وسائلي براي ماياها فراهم اورد تا تمدن خود را پايه ريزي کنند ، دين پايه و اثاث واقعيشان بود . ليندا شِل و ديويد فرايدل موضوع را چنين توصيف مي کند :"محور اصلي واقعيت موجود ما در مغرب زمين ، اقتصاديات است . نکات و پديده هاي مهم در زندگي ما غربيان مانند يشرفت ، عدالت اجتماعي ، صلح و جنگ ، و اميد و رفاه و امنيت ، همگي در قالب ماديات بيان مي شوند . کشمکش و نزاع ، خواه اخلاقي و خواه جنگي بين داراها و ندارها در دنياي ما ، در عرصه زندگي عمومي ما و در افکار ما نسبت به اينده ، نفوذ کرده ان ها را تحت تاثير قرار مي دهد . مايا ها واقعيت موجود خود را بيش تر در قالب و چارچوب مذهب و اداب و رسوم تدوين کرده بودند تا ماديات .دين مايا مکان ادمي را در طبيعت ، در حرکت جهان مقدّس و در راز و رمز مرگ و زندگي ، بيان و تعيين مي کرد ، همانگونه که مذب ما نيز در شرايطي خاص چنين مي کند : مانند مراسم زناشويي و تشيع جنازه . ولي نظام مذهبي انان در عين حال مسائل سياسي ، کارکرد اقتصادي و گذران جامعه را نيز در بر مي گرفت ."


باورهاي پيچيده
درک ديدگاه ماياها درباره هستي ، براي ذهن مغرب زميني دشوار است . ماياها در اساس باور داشتند که دو بُعد يا دو دنيا وجود دارد : دنيايي ديگر که مخصوص خدايان است ، و دنياي انسانها . اين دو دنيا در سه حوزه ظاهر مي شدند : 1 _ اسمانها يا دنياي بالايي که مسکن خدايان اسماني بود ، 2 _ زمين يا دنياي مياني که مسکن مايا ها بود و 3_ دنياي زيرين که " زيبالبا " نيز خوانده مي شد و مسکن خدايان زيرزميني و روح انسانهاي مرده بود. قلمرو اسماني شامل سيزده طبقه بود ، قلمرو زيرزميني نُه طبقه داشت ، فرمانروايي هر يک از طبقات بر عهده يکي از خدايان بود ، ولي خدايان ديگري نيز ساکن ان بودند . به عبارت ديگر قلمرو خدايان نيز داراي همان نظام سلسله مراتبي و درجه بندي قلمروي انسانهاست .


زیبالبا دنیای زیرین
مايا ها در مورد وضعيت زمين در جهان هستي و ارتباط خدايان با اين وضعيت نيز ديدگاه پيچيده اي داشتند ، مايکل دي کو در مورد اين مسئله توضيح مي دهد ، مسئله اي که کارشناسان مختلف با داشتن اطلاعاتي اندک درباره اش ، نظرات گوناگون ارائه کرده اند : " با اطلاعات ناچيز و متناقضي که ما در دست داريم بسيار دشوار است که بتوان فلسفه انان را رباره نظام هستي بازسازي و بيان کرد ، ولي انها ظاهرا کره زمين را مسطّح و نه گِرد مي دانستند با چهار گوشه که هر گوشه اي يکي از جهات اصلي را نمايان مي کرد ، ضمنا هر يک از جهات چهار گانه رنگ ويژه اي هم براي خود داشت : رنگ سرخ براي مشرق ، رنگ سفيد براي شمال ، رنگ سياه براي مغرب ، و رنگ زرد براي جنوب ، و رنگ سبز هم براي مرکز همه انها . اسمان چند رنگ بود و از چهار سو ، توسط چهار خدا با رنگ هاي متناسب و شايسته انان حمايت مي شد . از سوي ديگر اسمان را در ان بالا چهار درخت نگه مي داشتند ، که هر کدام رنگ و جنس مختلفي داشتند و يک درخت در مرکز قرار گرفته بود که رنگ ويژه ابريشم سبز داشت . دنیای زیریندر مورد ماهیت دنیای زیرزمینی در نزد مایاها نیز دانشمندان امروزی اختلاف نظر دارند . اسپانیایی هایی که سرزمین مایا ها را تصرف کردند نوشته بودند که از دید مایا ها زندگی پس از مرگ یک دنیای زیرزمینی است که مکان های مختلفی دارد و مردگان شادمانه و خوشحال یا دردمندانه و در رنج تا ابد در ان ها ساکن می شوند . به زبان دیگر دنیای زیرین مایاها با نظرات و مفاهیم زندگی پس از مرگ در نزد مسیحیان شباهت هایی داشت ، به این ترتیب که مردمان خوب در بهشت پاداش می گیرند و بدکاران برای همیشه در دوزخ رنج و عذاب خواهند دید . به همین دلیل پاره ای از کارشناسان ظّن می برند که روایت اسپانیایی ها در این باره ، آگاهانه یا ناخوداگاهانه ، انعکاس نظر نویسندگان اروپایی است و باورهای مسیحی را در درون باورهای مایا جای داده اند . پاره ای دیگر از کارشناسان با این نظر مخالفند و میگویند گزارش اسپانیایی ها از باور مایا ها در مورد ان دنیا ، دقیقا عقاید مایا ها را منعکس می کند .در مورد جنبه های گوناگون مراسم مذهبی تدفین مردگان مایا نیز کارشناسان اختلاف نظر وجود دارد . مثلا دکتر پیتر هاریسون در جریان حفاری یکی از گورهای گورستان تیکال چیز عجیبی پیدا کرد :جالب ترین نکته در این گور مشاهده دو ظرف کاشی بزرگ بود که یکی را بر روی سر جسد و دیگری را بر کمرش نهاده بودند . کاسه ای که بر روی سرش قرار داشت محتوی استخوان های خرد شده یک زن بزرگسال بود ، در حالی که کاسه قسمت پایین ، محتوی استخوانهای کودکی زیر یک سال بود . این نکته که این افراد چه کسانی بودنده اند سئوالات زیادی را بر می انگیزد . ایا می شود گفت که انها زن و بچه اش بوده اند ، که با فشردن و له کردن انان در ظرف ، کنارش گذاشته اند که او را در گور همراهی کنند ؟هاریسون در گورستان تیکال شاهد راز و رمزهای دیگری نیز بود . او در مورد مزار یکی از شاهان چنین می نویسد : فرمانروا پس از مرگ قطع عضو شده بود ، جمجمه و استخوانهای ران وی همراه جسد دفن نشده بودند . اکنون ما می دانیم که این قسمت های مهم بدن ، بعضی اوقات در خاکسپاری شاهان از بدن حذف می شده اند ... . این موضوعی در خور تحقیق است که چرا قسمتهای مشخصی از بدن انسان پاره ای اوقات به خاک سپرده نمی شدند . ایا این قسمت ها به هنگام زنده بودن شخص بنا به عللی قطع شده بودند ، مثلا در جنگ ؟ و یا اینکه توسط دشمنان به عنوان غنیمت جنگی برداشته شده بودند ؟ یا اینکه خانواده متوفی ان را به عنوان یادگار نزد خود نگه داشته بود ند ؟ حرمت مردگان ، یا حتی بخشی از بدن شخص مرده به اشکار توصیه شده است ، خواه از جانب دشمن خواه از جانب دوست .

[Borna66]

مایا ( عروس باران )
قرنها پیش از پیداش مسحیت در اروپا، قبایل متمدنی در دره های حاصلخیز و جنگلهای سرسبز آمریکای مرکزی و جنوبی زندگی می کردند که در کشاورزی ، معماری ، علوم ، ریاضی و ستاره شناسی به پیشرفتهای زیادی رسیده بودند . از جمله این قبایل میتوان " مایا ، اینکا ، آزتک و تولتکس " را نام برد .
قبیله " مایا " ، خورشید را به خدایی برگزیده بودند و آن را پرستش می کردند ، به همین جهت خود را " فرزندان خورشید " می نامیدند . انان خدایان دیگری نیز داشتند ، از جمله خدای باران ، خدای جنگل و ...
" مایا " ها حدود سالهای نخستین پیدایش مسیحیت در اروپا ، شروع به ساختن شهری بزرگ با ساختمانها و معبدهای عظیم کردند و زندگی خود را با جشنها و مراسم با شکوه رونق بخشیدند . انها در این جشنها ، ماسک حیوانات به چهره می زدند و با خواندن سرود و زدن طبل ، به پایکوبی می پرداختند تا خدایان کوچک و بزرگ خود را ستایش کنند .
به درستی معلوم نیست چه شد و چه پیش امد که مایا ها دل از ان همه نعمت ، رفاه و زندگی آسوده بر کندند و دست به یک مهاجرت گروهی و ناگهانی به سوی جنگاهای شمال زدند . دلیل این مهاجرت مرموز ، شاید شیوع نوعی بیماری مرگبار مثلا طاعون یا وقوع تغییرات ناگهانی آب وهوا ، و شاید هم بروز قحطی و خشکسالی بوده است . به هر روی ، دلیل واقعی این مهاجرت مرموز و ناگهانی هنوز معلوم نیست و شاید هم هرگز روشن نشود . . " مایا " با این مهاجرت ، سالها در جنگلها و کوهها ودره ها سرگردان بودند . هر گروه به سویی و هر دسته در جهتی پیش می رفت . بر اساس مدارک و شواهد تاریخی ، بزرگترین گروه مهاجر از قوم مایا ، در محلی که امروز یوکاتان نامیده می شود ، سکونت گزیدند و شهر شگفت انگیز چی چن ایتزا را به وجود آوردند . زیبایی و شوکت این شهر به قدری خیره کننده بود که حسادت و کینه دیگر قبایل را برانگیخت . سرانجام در سال 1200 میلادی ، این شهر درگیر جنگ خونین با اقوام وحشی شد و چون اهالی ان از عهده دفاع از خود برنیامدند ، یک بار دیگر همچون اجداد خود خانه و زندگی خود را بر جای گذاشتند و رفتند . بدین سان ، چی چن ایتزا به غارت رفت و خانه ها ومعبدها ، ستونها و مجسمه های ان شهر خالی از سکنه ، در اعماق جنگل از نظر ناپدید شد .


از این ماجرای غم انگیز ، 350 سال گذشت . در سال 1541 جهانگشایان اسپانیایی به امریکای جنوبی و مرکزی یورش بردند و شهر یو کا تان به چنگ انها افتاد . این زمان ، دیگر هیچ نام و نشانی از شهر چی چن ایتزا نمانده بود ، مگر قصه هایی بر زبان سالمندان بومی .
سربازان مهاجم اسپانیایی را کشیشی به نام دیه گو دولاندا همراهی می کرد . او به هر سرزمینی که قدم می نهاد ، به یادداشت برداری از آداب و رسوم مذهبی مردم ان منطقه می پرداخت . او در بازگشت به اسپانیا نتیجه تحقیقات خود را به صورت کتابی تنظیم کرد و به کتابخانه مرکزی سپرد ، به این امید که مورد توجه دانشمندان و باستانشناسان قرار گیرد . اما این کتاب جالب تا سیصد سال بعد هم خواننده ای نیافت ، زیرا کمتر کسی حاضر بود مطالب عجیب ان را درباره خدایان سرخپوستان امریکای جنوبی و آداب و سنن مربوط به انها را بپذیرد و باور کند . باستانشناسان بزرگ جهان نیز در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ، بیشتر به فکر کشف اثار تمدنهایی از یونان ، روم و مصر بودند و توجهی به اعماق جنگلهای امریکای جنوبی نداشتند .


اما سرانجام یک نفر پیدا شد که کتاب کشیش دیه گودولاندا را بخواند و اطمینان پیدا کند که مطالب ان حقایقی از گذشته های دور است . او ، یک جوان آمریکایی به نام " ادوارد تامسون " بود که شیفته ماجراهای نوشته شده در ان کتاب شد و با خود عهد بست که روزی به کشور مکزیک و شهر یوکاتان برود و تمدن مایا را کشف کند ! مهمترین قدم در این راه ، یافتن اثار و بقایای شهر چی چن ایتزا در قلب جنگلهای مکزیک بود .
تامسون از خود پرسید : " چی چن ایتزا " چیست ؟
این کلمه بسیار قدیمی در زبان سرخپوستان مایا بود . تامسون سرانجام کشف کرد که " ایتزا " لقب فرمانروایان قوم مایا بوده و چی چن به معنای " دهانه چاه " است . او نتیجه گرفت که در شهر چی چن ایتزا چاههایی بوده که در زندگی ساکنان شهر اهمیت بسیار داشته است ، ان قدر که مراقبت از ان چاهها به فرمانروایان و حکمرانان سپرده می شده است .
دیه گو دو لاندا نیز در کتاب خود به وجود این چاهها اشاره کرده واز گودال عمیقی نام برده بود که در اعتقاد مردم مایا به " خدای باران " تعلق داشت وان را " چاه قربانی می نامیدند " . به نوشته او ، مردم مایا خدای باران را " یوم چاک " می گفتند و معتقد بودند که یوم چاک در اعماق ان گودال عمیق و در لابه لای ان ابهای سرد و زلال ان زندگی می کند . او اگر چه اژدهایی بود به شکل یک مار بزرگ که بدنی پوشیده از پر اشت ، اما به قدری نازک طبع و لطیف بود که اگر غمگین می شد ، قحطی به بار می آورد و مزرعه های ذرت را ، که غذای اصلی قوم مایا بود ، از بی ابی خشک و نابود می کرد ! .
رضایت خاطر یوم چاک زمانی فراهم می شد که پیروانش هدایایی برای او به درون چاه می ریختند . کاهنان معبد بزرگ می گفتند که بهترین هدیه برای یوم چاک ، قربانی کردن دوشیزه ای از میان دختران قوم و افکندن او به عنوان عروس باران به " چاه قربانی " بود .
اما نگاهی به مراسم عروس باران
ماههاست که قطره ای باران از آسمان فرو نریخته و مزارع ذرت در حال نابودی است ، زمین تشنه و خشک است . دعاهای مردم به نتیجه نمی رسد . کاهنان معبد بزرگ می گویند که خدای باران - یوم چاک - از انها راضی نیست . باید هدیه ای تقدیم او کنند تا شادمان شود و ابرها را فرمان دهد از هر سو بیایند و ببارند !


به دعوت کاهن بزرگ ، گروه گروه مردم، شبانه از هر سو به چی چن ایتزا می ایند و با هدایایی خود پیرامون معبد بزرگ حلقه می زنند . با بر امدن افتاب ، مراسم اغاز می شود . کاهنان در یک صف ، در حال خواندن ورد و دعا از پله های معبد بزرگ پائین می ایند . طبلها در دو سوی جاده سنگفرشی که به چاه قربانی ختم می شود ، به ترتیبی خاص می نوازند و مردم اوازی بر لب دارند . پشت سر صف کاهنان ، دویزه ای اراسته با پارچه هایی زیبا و جواهرات گرانبها روی تخت روانی که بر دوش مردان قوی هیکل قبیله قرار دارد ، دراز کشیده است و با چهره ای رنگ پریده و چشمانی لبریز از اشک ، به عاقبت شوم و هولناک خود می اندیشد . او ، عروس باران و هدیه مردم به یوم چاک است که به زودی باید در چاه قربانی سرنگون شود !
پشت سر عروس باران ، جادو گران در حالی که ماسک حیوانات مختلف را به چهره زده و پوست بدن خود را رنگ امیزی کرده اند ، در حال پایکوبی و دست افشانی جلو می ایند .
در صف بعد بزرگان قوم با لباسهای با شکوه و گردنبند های درخشان قدم بر می دارند و در پی انها ، غلامان با ظرف های پر از هدیه حرکت می کنند . این هدیه ها ، جهیزیه عروس باران است که همراه او به درون چاه قربانی ریخته خواهد شد .
دیری نمی گذرد که این کروان بزرگ و پر سر و صدا به نزدیکی چاه می رسد . به اشاره کاهن بزرگ ، طبلها از نواختن با ز می مانند . مردمی که سرود می خواندند و دعا می کردند ، ساکت می شوند . غلامان ، با ظرفهای هدیه پیش می ایند و انها را به درون چاه می افکنند . اکنون، نوبت عروس باران است . تخت روان به اهستگی پیش می اید و از روی دوش مردان بر روی زمین قرار می گیرد . عروس باران از وحشت نیم خیز می شود . دو مرد قوی هیکل ، بازوان او را از دو طرف می گیرند و بلند می کنند . از شدت وحشت د ر پاهای دوشیزه نگون بخت نیرویی برای راه رفتن نیست . او را تقریبا کشان کشان به لبه چاه می اورند و دریک آن ، همچون پر کاه به فضای مقابل پرتاب می کنند . عوس باران جیغ جگر خراشی از دل بر می اورد و لحظه ای بعد به میان ابهای سرد می افتد و پس ازان که چند غوطه می خورد ، از نظرها ناپدید می شود . در این حال ، فریاد خوشحالی و رضایت از مردم بلند می شود و مراسم به پایان می رسد . "
این داستان هولناک را که دیه گو در کتاب خود از مراسم مایا ها نوشته بود کسی به ان صورت باور نکرد ، اما تامسون پذیرفت که این داستان بر اساس واقعیت نوشته شده و براستی قوم مایا روزگاری چنین اداب ورسومی داشته است .