انواع استخرها

[sahar75]

تفاوت اصلی بین انواع مختلف استخر در چگونگی ساخت حوضچه آن می باشد. انواع مختلفی از استخرها وجود دارند که هر کدام دارای مزایا و معایب خاص خود می باشند.

استخرهای شنا چگونه ساخته می شوند؟

استخرپیش ساخته بالای تراز زمین

ارزان ترین و ساده ترین نوع استخر می باشند. بیشتر این استخرها با استفاده از قطعات پیش ساخته، ساخته می شوند که حتی یک فرد آماتور نیز می تواند آنها را به هم متصل کند (هر چند اکثر افراد از نصاب های حرفه ای برای این کار بهره می برند). در ابتدا، نصاب ها زمین مورد نظر را تسطیح می کنند سپس دیوار محیطی را در اطراف استخر بنا می کنند که معمولا از جنس فلزی، پلاستیکی یا چوبی می باشد.
در گام بعدی، شن ریزی و لوله گذاری را انجام می دهند. در نهایت، کفپوش ها را در کف و بدنه دیوار استخر اجرا کرده و به تسطیح آن می پردازند و آن را با آب پر می کنند. به محض، نصب سیستم فیلترها و لوله ها، استخر پیش ساخته مورد نظر آماده استفاده می باشد. یکی از معایب این استخرها، دوام کمتر آنها نسبت به سایر انواع می باشد و معمولا جذابیت کمتری نیز دارند. این نوع استخر دائمی نمی باشد که در برخی موارد این یک قابلیت خوب برای استخر پیش ساخته محسوب می شود چراکه به راحتی قابل جداسازی بوده و به راحتی می توانید آن را به مکان جدیدی منتقل کنید.

استخر پیش ساخته فایبرگلاس

ساخته شده از پلاستیک های مسلح به فایبر گلاس هستند که به شکل حوضچه در آمده اند. برای نصب استخر پیش ساخته ، کارگران نصاب یک گودال به اندازه حوضچه مورد نظر حفاری می کنند و لوله گذاری های مورد نیاز را انجام می دهند و با افزودن فیلترهای ماسه ای این گودال حفاری شده آماده نصب حوضچه فایبرگلاسی از پیش ساخته شده می باشد. سپس سطح حوضچه را با زمین تراز کرده و اطراف آن را با مصالحی پر می کنند که معمولا این کار با مصالح بتنی و ساخت عرشه انجام می شود.
استخر پیش ساخته کفپوش دار در تراز زمین

خیلی مشابه استخرهای بالای تراز زمین می باشند ولی به لحاظ ساختار به استخر های سنتی بر روی سطح زمین شبیه هستند. در این نوع استخر پیش ساخته ، کارگران نصاب گودالی را حفاری می کنند و سپس یک قالب فلزی، پلاستیکی، چوبی در محیط این گودال حفاری شده در زیر زمین نصب می کنند. مشابه استخرهای بالای تراز زمین، کارگران شن ریزی بر کف استخر را انجام داده بر روی کف و دیوارها کفپوش دلخواه مشتری را نصب می کنند. این استخرها در مقایسه با سایر طرح های استخر پیش ساخته بر روی زمین ارزان تر می باشند اما دوام کمتری دارند. معمولا، کفپوش هر 10 سال نیاز به بازسازی خواهند داشت.
استخرهای سیمانی

پرطرفدارترین نوع از استخرها در ایالات متحده می باشند. برای ساخت آنها، کارگران گودالی در زیر زمین حفر کرده و لوله گذاری و شبکه ای از میلگردهای 8/3 اینچی را در کف گودال اجرا می کنند. میلگردها در فواصل 10 اینچی از یکدیگر قرار داده می شوند و با بستن سیم آرماتور در کنار یکدیگر نگه داشته می شوند. زمانی که شبکه میلگردی در مکان خود قرار داده شد، کارگران شروع به اسپری کردن مخلوطی از سیمان و ماسه بر روی شبکه میلگردی می کنند.
کارگران دقیقا چند ثانیه قبل از عملیات اسپری کردن به این مخلوط خشک، آب اضافه می کنند که باعث ایجاد یک مخلوط مرطوب به شکل بتن مرطوب می شود. پس از اتمام این عملیات، کارگران سطح این مخلوط را صاف می کنند و به مدت یک الی دو هفته به آن فرصت می دهند تا تحکیم شود و سپس سطح آن را با موادی می پوشانند که زبری آن را از بین ببرد.
یکی از معروف ترین پوشش ها پلاستر (مخلوطی از سیمان و پودر سنگ مرمر) می باشد، اما اکثر افراد از بتن های رنگی و طرح دار برای استخر خود استفاده می¬کنند.سطوح این نوع استخرها همچنین می توانند با کاشی یا فایبرگلاس نیز پوشانده شوند. استخرهای سیمانی (یا مورد مشابه آنها استخرهای شاتکریتی) بسیار با دوام بوده و در هر طرح و اندازه ای ساخته می شوند.
استخرهای بتنی

بسیار شبیه به استخرهای سیمانی و حتی سخت تر و مقاوم تر از آنها می باشند. به جای اسپری کردن مخلوط سیمانی بر روی شبکه میلگردی، بتن بر روی قالب های چوبی ریخته می شود. با ابداع روش ساخت استخرهای سیمانی، تمایل کمتری به استخرهای بتنی در بین مردم باقی مانده است. در استخرهای بنایی شده نیز دیواره ها با بلوک های بتنی ساخته می¬شوند.