سلام بر تو، سلام بر پدران و مادران صالح و نيکوکار تو باد، آنان که محبت به امام حسين (ع) را از خاندان رسالت به امانت گرفته و در قلب خود نگه داشته و امروز آن را به تو سپرده‌اند، از اين در گرانمايه که امانت الهي است نگهداري کن.
Printable View
سلام بر تو، سلام بر پدران و مادران صالح و نيکوکار تو باد، آنان که محبت به امام حسين (ع) را از خاندان رسالت به امانت گرفته و در قلب خود نگه داشته و امروز آن را به تو سپرده‌اند، از اين در گرانمايه که امانت الهي است نگهداري کن.
بخوان! بلند بخوان! اگر امروز «دِعْبِلْ» نيست تا براي امام زمان (عج) مرثيه بخواند و آن بزرگوار بگريد تو مرثيه بخوان . مگر نشنيده‌اي که امام هشتم به «دِعبِل» که شاعر اهل بيت (ع) بود فرمود:«اي دعبل بر حسين (ع) مرثيه بخوان که تا تو زنده‌اي ياور و مدح‌کننده مايي، پس تا مي‌تواني در ياري ما کوتاهي مکن» پس برادرم! بخوان تا همه بدانند:«دلهاي همه خدا پرستان، کانون محبت حسين است».
اي علمدار با تو هستم! چرا ماتم گرفته‌اي چرا شال عزا به گردن آويخته‌اي؟ چرا مات ومبهوتي؟ جواب بده! به خدا سوگند، مي‌آيد. به خدا سوگند آنکه در انتظارش هستي مي‌آيد .به افق نگاه کن، صبح انتقام نزديک است، امام زمان خواهد آمد و انتقام خون حسين (ع) را خواهد گرفت.
اي سيد بزرگوار، اي فرزند زهرا، آتشي که در سينه‌ات شعله‌ور شده هرگز خاموش نمي‌شود، جدت چنين فرموده که :«براي شهادت حسين (ع) حرارتي در دلهاي مؤمنان است که تا قيامت سرد نمي‌شود» و تو بر سرت خاک ريخته‌اي تا همه بدانند که عزت و شرف آدمي در کربلا به خاک و خون کشيده شد.
و سلام بر خشم تو اي غنچه گلزار حسيني چه بگويم؟ خدا مي‌داند در شگفتم! آخر چگونه ممکن است غمي بزرگتر از کوهها در سينه کوچک تو پنهان شده باشد؟ اما نه، اشتباه از من است و تو دريادلي، همچنان که پدرانت پشت در پشت، غم حسين (ع) را بدل داشته‌اند.
و تو اي برادر کوچک من، اگر مي‌بيني در عزاي امام حسين (ع) پدر، برادر و همه بستگانت گريه مي‌کنند، تعجب نکن، زيرا که امام محمد باقر (ع) فرمود:«آدميان و پريان و پرندگان و جانوران همه بر حسين بن علي (ع) گريستند و اشک ريختند».
و اي سوگواران حسيني همين بشارت بر شما بس که امام هشتم به يکي از ياران خود فرمود:«اگر بر حسين (ع) گريه کني و اشک بر گونه‌ات روان شود خداي متعال همه گناهان تو را چه کوچک و چه بزرگ و چه کم و چه بسيار مي‌آمرزد، و اگر دوست داري خدا را در حالي ملاقات کني که گناهي نداشته باشي حسين (ع) را زيارت کن و اگر دوست داري در خانه‌هاي بهشتي همنشين پيامبر و خاندان او باشي بر کشندگان حسين (ع) لعنت کن و اگر دوست داري در جايگاه بلند بهشت با ما باشي، براي اندوه ما اندوهگين و براي شادي ما شادمان باش».
عزيزان من! شما از کدوم گروه و ملتي هستيد که چنين سرود ايمان سر داده‌ايد؟ شما گوهر کدام صدفيد که همراه فرشتگان به تسبيح خدا مشغوليد؟ در سينه‌ها چه داريد که از سنگيني آن خسته‌ايد؟! بر شما بشارت باد که امام ششم فرمود:«آهي که غمگين براي ستمي که به ما رسيده مي‌کشد تسبيح پروردگار است و اندوه اوبه خاطر ما ،عبادت است».
برادرم! خوشا به حال تو که رشته محبت و دوستي امام حسين (ع) به گردنت افتاده، و همچون حلقه محکم زنجير در رديف دوستداران آن حضرتي، آنچه تو از کربلاي حسين آموخته و مي‌آموزي و به آن پايبند خواهي بود همه درس دين است و ايمان و تو با ياري امام حسين (ع) است که مؤمنان واقعي را شناخته و با چهره زشت منافقان آشنا مي‌شوي.
صدها سال است که براي سرور شهيدان سوگواري به پا مي‌شود، درست از زماني که آن حضرت به شهادت رسيد و گفته‌اند:جعفر بن عنان در سوگ امام حسين (ع) مرثيه‌اي خواند و امام صادق (ع) گريه کرد و کساني که با او بودند نيز گريه کردند، و اشک بر صورت حضرت جاري شد و فرمود:« به خدا سوگند که فرشتگان حاضر شدند و سخن تو را در رثاي حسين (ع) شعري بگويد و بگريد و بگرياند، خدا بهشت را بر او واجب مي‌سازد و او را مي‌آمرزد».
در اين زمان نوبت توست، تو مرثيه بخوان و بگو:
اي قوم در اين عزا بگرييد
بر کشته کربلا بگرييد
از خون جگر سرشک سازيد
بهر دل مصطفي بگرييد
دل خسته ماتم حسينيد
اي خسته‌دلان هَلا بگرييد
اشک از پي چيست تا بريزيد
چشم از پي چيست تا بگرييد
وقتي به چهره غمگين تو خيره شدم، و اشکي که از ديدگانت روان بود ديدم، بي‌اختيار به ياد اين حديث افتادم که فرموده‌اند:«هيچ روزي مانند روز تو نيست اي اباعبدالله» و با گوش جان مي‌شنوم که تو مي گويي:
به جز حسين مرا ملجأ و پناهي نيست
در اين عقيده يقين دارم اشتباهي نيست
ره نجات، حسين است و دوستي حسين
به سوي حق به جز از اين طريق راهي نيست
تو هم فرياد کن! نگذار فراموش کنند! بايد همه مردم در همه زمانها بدانند که : پاره تن پيامبر در زير سم اسبان پايمال شد، بايد همه بدانند که فرزندان رسول خدا و ياران باوفاي آنان را به شهادت رساندند .بايد همه بدانند که خاندان پيامبر را به اسارت بردند، و بايد همه بدانند که آيه آيه قرآن را سوزاندند ، فرياد کن!
برادر عزيزم! چه خوب شد تو را هم در عزاي امام حسين (ع) ديدم، قلبم آرام شد. حالا پيش خود فکر مي‌کنم اگر تو هم در کربلا بودي حتماً به ياري سيدالشهداء (ع) مي‌رفتي، و تو خوب مي‌داني که کودکان کوچکتر از تو براي دفاع از مظلوم کربلا به شهادت رسيده‌اند. اکنون جا دارد که تو هم بگويي:« عمو جان اَلعَطَشْ – عمو جان العطش» تا همه فرياد کودکان تشنه لب کربلا را به ياد بياورند.
زنجير بزن! تا همه مسلمانان بدانند : در عصر عاشورا لشگريان سفاک و بي‌رحم بني‌اميه، خاندان بي‌پناه پيامبر را با چه مي‌زدند، زنجير بزن، تا شيعه فراموش نکند که به فرمان يزيد امام چهارم حضرت سجاد (ع) را به زنجير کشيده و به اسارت بردند، زنجير بزن!
فرياد! فرياد! شما را به خدا بس کنيد! بيادم آمد اطفال کوچک امام حسين،پس از آنکه خيمه‌هايشان آتش گرفته بود، با لباسهاي شعله‌ور و با پاي برهنه بر روي خارهاي بيابان کربلا مي‌دويدند و سپاه خون‌آشام يزيد با تازيانه و زنجير در پي آنان بودند.
اي خسته‌دلان! امام رضا (ع) فرمود:«کسي که شهادت حسين (ع) و مصيبت‌هاي او را ياد کند و قطره اشکي از ديده ببارد ،خداي متعال گناهان او را مي‌آمرزد و کسي که از خاطرش بگذرد که کاش آن روز مي‌بودم و پيش روي امام حسين (ع) جانم را فدا مي‌کردم پاداش کسي را دارد که همراه آن حضرت شهيد شده باشد».
باز اين چه شورش است که در خلق عالم است
باز اين چه نوحه و چه عزا وچه ماتم است
اي دلسوختگان! و اي ماتم زدگان! و اي عزاداران حسيني! جا دارد که امام صادق (ع) در حق شما دعا کند و بگويد:« خدايا بر آن چشمها که به جهت دلسوزي بر ما اشکشان روان شده رحم کن و بر آن دلها که براي مصيبت ما بي‌تابي کرده و سوخته‌اند رحم کن، و بر آن ناله‌ها و فغانها که در مصيبت ما برخاسته‌اند رحم کن».
عزيزانم به من بگوييد براي کدام مصيبت امام حسين (ع) گريه مي‌کنيد؟براي علي‌اصغرش؟ براي علي‌اکبرش؟ براي پرچمدار سپاهش ،عباس بن علي؟ براي فرياد جانسوز کودکانش؟ براي غربت و بي‌کسي او؟ براي لبهاي تشنه او؟ براي سر بريده او که بر سر نيزه بود؟ براي کدام مصيبت؟
روز عاشورا، هنگام غروب آفتاب ،مردم سوگوار با پرچمهايي که حالت افتاده دارند به نشانه شهادت پرچمدار سپاه امام حسين (ع) و با اسبي که بدنش خون‌آلود است به نشانه بازگشت اسب بي صاحب امام حسين به خيمه‌گاه، از کوچه و محل خود حرکت مي‌کنند تا در شام غريبان خاندان رسالت شرکت کنند.مصيبت بازگشت اسب امام حسين به خيمه‌گاه آنقدر دردناک است که امام زمان (عج) هيچگاه آن را فراموش نمي‌کند.
عزيز من چه شده که اينگونه روي زمين مؤدب نشسته‌اي؟ در قلب پاک تو چه مي‌گذرد؟ چشمان پاک و بي‌گناه تو به که افتاده که چنين حيا کرده‌اي؟ فرشتگان که بر دست و پاي تو بوسه مي‌زنند تو چرا شرم داري؟ نکند مردمک ديده تو به قامت آسماني صاحب عزا افتاده است؟
چهره درهم کشيده تو از خنده چمن زيباتر و فرياد جانسوز تو از نغمه بلبل خوشتر و تن‌پوش خاک‌آلود تو از پر قو پاکتر است.آنچه اکنون تو داري خريدارش خداست، آگاه باش که اگر قطره‌اي از اشک چشم تو بر آتش دوزخ افتد، آن را خاموش کند .اکنون جا دارد که بگويم: چه تصوير زيبايي از تو در دفتر روزگارش است!
تو که از غم مصيبت حسين بن علي (ع) در سوز و گدازي، به پيام ششمين پيشوا حضرت صادق (ع) گوش بسپار که فرمود:«شيعيان ما در شادي ما شادند و در مصيبت ما اندوهگين، ما نيز در شادي آنان شاديم و در غم و اندوهشان اندوهگين».
چه زيبا! سقايي کن و به همه لب تشنگان آبي بده تا جگري از تشنگي نسوزد و تو خوب مي‌داني که آب مال همه است.آب براي جانوران و گياهان است و هر انساني حق دارد آب بنوشدو نبايد فراموشي کني که فقط در کربلا امام حسين (ع) و يارانش با لب تشنه شهيد شدند.
از آب هم مضايقه کردند کوفيان....
آبي بنوش و لعنت حق بر يزيد کن
جان را فداي لب تشنه شاه شهيد کن
ياد امام حسين (ع) آن است که پس از نوشيدن آب گوارا بگوييم: سلام بر حسين و لعنت و نفرين خدا بر قاتلان امام حسين (ع) باد.
نور چشم عزيزم! تو که براي امام حسين (ع) ماتم زده و اشک ريزاني ، بدان که حضرت صادق (ع) فرمود:«حسين (ع) در سايه عنايت خداي متعال کسي را که برايش گريه مي‌کند مي‌بيند، و براي او آمرزش مي‌طلبد و از پدران خود مي‌خواهد که براي گريه کنندگانش طاب آمرزش کنند».