معرفی کامل زبان های برنامه نویسی به همراه تاریخچه و کاربرد و منابع آموزشی در مورد آن

زبان برنامه نویسی ویژوال فاکس پرو
Visual FOx Pro

تاریخچه

ویژوال فاکس پرو یک زبان برنامه نویسی داده محور شی گرا و روال محور است که توسط مایکروسافت تهیه شده است. در سال 1984، این زبان از زبان فاکس پرو (که اوایل با نام FoxBASE شناخته می شد) تولید شده توسط نرم افزار فاکس، مشتق شد. بعد از این که فن آوری های فاکس در سال 1992 با مایکروسافت ادغام شد امکانات جدید و پسوند visual را پیدا کرد. آخرین نسخهٔ فاکس پرو(2.6) تحت Mac OS، داس، ویندوز و یونیکس کار می کرد. ویژوال فاکس پرو 3.0، اولین نسخه ویژوال، پشتیبانی از platform را به Mac و ویندوز کاهش داد و نسخه های بعدی فقط تحت ویندوز بودند. نسخه کنونی ویژوال فاکس پرو تحت com است و مایکروسافت ابراز داشته که قصد ندارد که یک نسخه تحت .NET از آن ارایه کند. فاکس پرو به عنوان عضوی از خانواده زبان های xbase، که ساختاری بر اساس زبان برنامه نویسی dbase دارند، ظهور کرد.

Clipper و recital از دیگر اعضای خانواده زبان های xbase هستند. ویژوال فاکس پرو، که معمولا با نام اختصاری VFPدیده می شود به طور محکمی با موتور پایگاه دادهٔ ارتباطی خود گره خورده است که این امر باعث می شود توانایی های xBase برای فاکس پرو افزایش یابد و از پرسش های sql و عملیات کار با داده پشتیبانی کند. بر خلاف اکثر سیستم های مدیریت پایگاه داده، ویژوال فاکس پرو یک زبان برنامه نویسی پویا و با تمامی امکانات است که در نتیجه نیازی به یک محیط برنامه نویسی همه منظوره اضافی ندارد. ویژوال فاکس پرو نه تنها برای نوشتن برنامه های "چاق" مشتری بلکه برای میان افزارها و برنامه های تحت وب نیز کاربرد دارد. در اواخر سال 2002 این قابلیت که ویژوال فاکس پرو با استفاده از بسته تطبیق پذیری ویندوز wine بتواند روی لینوکس هم اجرا شود معرفی شد. در سال 2003 این مطلب شکایت مایکروسافت را درپی داشت که در آن ادعا شده بود که مستقرسازی کد فاکس پرو زمان اجرا روی ماشین های غیر ویندوز با گواهینامه "کاربر پایانی" متناقض است.

در دسامبر سال 2005، VFP برای اولین بار به جمع 20 رتبة اول در فهرست جمعیت برنامه نویسی تیوب راه پیدا کرد. در ماه مارس 2007 در رتبة 19 ام این فهرست بود که آن را تبدیل به یک زبان «ب» می کرد و در دسامبر 2008 به رتبة 23 ام نزول کرد. در ماه مارس 2007، مایکروسافت اعلام کرد که دیگر VFP 10 وجود نخواهد داشت بدین معنی که VFP 9 آخرین نسخة تجاری VFP تولید شده توسط مایکروسافت خواهد بود. البته پشتیبانی از نسخه 9 با ارائه بسته سرویس هایی که در تاریخ های 8 دسامبر 2005 و 11 اکتبر 2007 در اختیار قرار گرفت همچنان ادامه دارد. همزمان با اعلام رسمی پایان عمر، کار روی نسخه انتشاری بعدی تحت عنوان سدنا (نام یکی از سیارات کوتوله که به تازگی کشف شده بود) که روی پایه کد VFP 9 ساخته شده بود به تازگی آغاز شده بود و در نهایت در 25 ژانویة 2008 در اختیار عموم قرار گرفت. با همه این ها مایکروسافت اعلام کرده که هستة VFP همچنان به عنوان یک کد بسته باقی خواهد ماند.

نگاهی گذرا به فاکس پرو

در توالی مطالب زیر طراحی یک پایگاه داده ساده به همراه یک جدول و یک فرم را دنبال خواهیم کرد. پایگاه دادهٔ موردنظر ما جزئیات سی دی های برنامه نویسیمان را نگه می دارد. در اداره، بیش از هزار سی دی وجود دارد و ما نمی توانیم سی دی مورد نظرمان را پیدا کنیم. هر کدام یک شماره ID یکتا دارند و روی طبقه به ترتیب عددی چیده شده اند. اگر من همان سی دی “ویژوال اینتردو” را دوباره بخواهم آنگاه پایگاه داده به من اطلاع می دهد که کجا آن را بیابم. پایگاه داده همچنین شماره سریال و کلید ثبت نام را نگه می دارد و این امر در موقعی کمک می کند که شماره ID سی دی را نداشته باشیم.
مطلب با یک توصیف از رویة کاربردی ای موجود در ویژوال فاکس پرو شروع می کنیم. سپس یک جدول می سازیم، آنگاه یگ فرم آماده می کنیم تا اطاعات را در آن نمایش دهیم و در پایان نیز یک فایل قابل اجرا تولید خواهیم کرد. فاکس پرو در میان ابزارهای تولیدی مایکروسافت غیر معمول است. از این لحاظ که یک پوستهٔ خط فرمان نیز دارد. همان طور که ممکن است انتظار داشته باشید یک نوار ابزار نیز با تمام دکمه های معمول وجود دارد. اما همجنین با یک پنجرهٔ فرمان نیز روبرو هستید که در آن می توانید دستورات فاکس پرو را وارد کنید.

تصویر بالا قسمتی از محیط ویژوال فاکس پرو را به همراه چند خط از دستورات فاکس در پنجرهٔ فرمان نشان می دهد. پنجره در سمت چپ صفحه نمایش قرار دارد و در کاربرد معمول بزرگتر خواهد یود و اندازهٔ فونت کوچیکتری خواهد داشت تا مقدار بیشتری از هر دستور را نمایش دهد.

Intellisense

کلمات کلیدی این زبان به صورت حروف بزرگ و با رنگ آبی نمایش داده می شوند. این تنظیمات پیش فرض فاکس پرو است. به محض این که فاکس پرو کلمه ای که شما تایپ می کنید را تشخیص بدهد آن را با رنگ آبی نشان خواهد داد. اگر شما کلید space یا tab را فشار دهید فاکس پرو کلمهٔ مورد نظر را در صورت امکان برای شما کامل خواهد کرد و یک لیست از پارامترها و گزینه هایی که می تواند در ادامه آن دستور بیاید را به شما نشان می دهد. بر خلاف سایر زبان های مایکروسافت intellisense ویژوال فاکس پرو باز و مستند بوده – در واقع یک جستجو در یک جدول فاکس پرو – شما می توانید لغات مورد نظر خود را به این لیست اضافه کنید.

استفاده از پنجرهٔ فرمان

وقتی شما برای اولین بار می خواهید ویژوال فاکس پرو را یاد بگیرید ممکن است تحریک شوید تا پنجرهٔ فرمان را ببندید و فاکس پرو را در همان شکل "اشاره و کلیک" رایج در اختیار بگیرید. همان طوری که در اکسس این کار را انجام می دهید این امر ممکن است ، اما یک روش کند و محدود خواهد یود . فقط به عنوان یک مثال ساده ، شما می توانید از طریق انتخاب new از منوی file و سپس مشخص کردن این که شما یک فایل جدید از نوع کد می خواهید یک فایل برنامه جدید (ماژول کد ) ایجاد کنید. اما این کار بسیار سریعتر خواهد یود اگر شما در پنجرهٔ فرمان کلمهٔ mc را تایپ کرده و enter را بزنید!!

مدیر پروژه

مدیر پروژهٔ ویژوال فاکس پرو اجزای یک پروژه را کنترل می کند و به شما اجازه می دهد تا یک فایل اجرایی یا dll از آن بسازید. همچنین یک راه بسیار آسان برای شما فراهم می کند تا فایل های متعلق به برنامه، فرم ها، گزارش ها و کلاس ها را تولید و یا اصلاح کنید. به جای استفاده از منو یا پنجرهٔ فرمان برای باز کردن یک فایل شما می توانید به راحتی روی فایل موردنظر در project manager دابل کلیک کنید. این روش برای تمام انواع فایل کاربرد دارد. اگر یک فایل از نوع bmp را به پروژه اضافه کنید در نتیجهٔ این کار فاکس پرو، paint را در ازای دابل کلیک کردن باز می کند. با وجود این که مدیر پروژه بسیار شبیه پنجرة پایگاه داده متعلق به یک نسخة قدیمی تر از access می باشد، کد برنامه یا طرح اجزای پروژه را در برندارد. در واقع جدولی است از اطلاعات پروژه به همراه جزئیات فایل های مورد نیاز شامل این که این فایل ها کجا ذخیره شده اند و یا هر نوع توضیحاتی که بخواهیم به آنها نسبت دهیم. به این معنا که بسیاری از پروژه های پایگاه داده می توانند فایل های یکسانی را از زیر روال های مشترک یا کتاب خانه های کلاس به اشتراک بگذارند. با تایپ create proj در پنجرهٔ فرمان یک پروژهٔ جدید ایجاد کنید.

شکل بالا یک پروژهٔ خالی را نشان می دهد. همچنان که فایل هایی به پروژه اضافه می شوند گره هایی روی دید درختی گسترش پیدا می کنند. شش دکمه در سمت راست مدیر پروژه قرار دارد. سه تای اول به شما اجازه می دهد تا یک فایل جدید را ایجاد کنید ، یک فایل موجود را به پروژه اضافه کنید و یک فایل از پروژه را تغییر دهید. دکمه run یک فایل برنامه را اجرا خوهد کرد، یک فایل فرم را نمایش می دهد یا یک فایل گزارش را چاپ می کند. remove اشاره به یک فایل مورد نظر را از پروژه پاک می کند و build فایل های پروژه را داخل یک dll یا یک فایل اجرایی می سازد

استفاده از مدیر پروژه

اولین نکته برای کار با مدیر پروژه این است که بتوانیم آن را در اختیار بگیریم. اگر روی نوار عنوان کلیک کنیم می توانیم آن را به درون منوی اصلی بکشیم. اگر به یکی از فایل ها نیاز داشته باشیم باید روی tab موردنظر کلیک کنیم تا یک لیست پایین افتادنی ظاهر شود. با این کار مقدار زیادی فضا روی میز کار حفظ می شود. زمانی که مدیرپروژه شبیه عکس زیر باشد هیچ کدام از دکمه ها در نمایش کامل قابل دیدن نیستند ولی همة قابلیت ها روی یک منویی که از طریق کلیک راست کردن ظاهر می شود مهیا هستند. اگر در عین حالی که مدیر پروژه بسته شده است بخواهیم که یکی از صفحات را قابل دیدن نگه داریم باید آن tag را پاره کنیم. فقط کافیست روی caption آن کلیک کنیم و آن را روی میز کار فاکس پرو بیندازیم.

جدول های داده

فایل های جدول

بر خلافaccess یا sql saver فاکس پرو تمام جدول های پایگاه داده را تحت عنوان فایل های جدا از هم نگه می دارد. فیلدهای با طول ثابت در یک فایل با پسوند .dbf نگهداری می شوند. در حالی که داده های با طول متغیر گرافیک و اشیا ole پسوند .fpt دارند و index ها با پسوند .cdx ذخیره می شوند. این جداسازی خوبی ها و بدی هایی دارند اما در طی سالیان دراز اثبات شده است که قابل اتکا هستند .

طراحی یک جدول

ما اولین و مهم ترین فاز این فرایند را کنار می گذاریم و فرض می کنیم ساختار جدول قبلا نهایی شده است. این پروژه یک جدول خاص با عنوان CD با ساختار زیر دارد.

ایجاد یک جدول

روی tab مربوط بهdata از مدیر پروژه کلیک کرده، روی free tables کلیک راست می کنیم. New file را انتخاب کرده، new table را از کادر محاوره ای که ظاهر می شود انتخاب می کنیم. این محاوره به شما اجازه می دهد تا table wizard را شروع کنید که اگر برنامهٔ شما متناظر با یکی از template های آماده باشد می تواند بسیارمفید باشد. یک محاوره کاوشگر ظاهر خواهد شد که پیشهاد می کند تا یک جدول با نام table1.dbf ایجاد کنیم.
اسم مورد نظر را به CD.bdf تغییر داده، آن را در همان پوشه ای که فایل مدیر پروژه قرار دارد ذخیره کنید. یک پروژهٔ کاربردی نوعا فایل های خود را در یک ساختار درختی از مسیرها قرار می دهد. اما ما در اینجا برای سادگی همهٔ فایل ها رادر همان پوشهٔ فعلی قرار می دهیم. Table desingner ظاهر می شود. شش فیلد مورد نظر از لیست بالا را اضافه کرده، دکمهٔ ok را زمانی که تمام شده اید بزنید. دقت کنید که هیچ اندازه ای برای integer و فیلدهای date داده نشده است. بلکه ثابت هستند.

فیلد های خاکستری در سمت راست طراح فقط برای جدول هایی مهیا هستند که قسمتی از یک پایگاه داده باشند.

دیدن جدول

زمانی که شما table designer را ببندید باید یک ورودی شبیه این در نوار وضعیت در پایین صفحه نمایش ببینید.این نشان دهنددهٔ این است که جدول با نام CD باز است و برای استفاده انحصاری شما آماده است و در ضمن هیچ رکوردی را در برندارد. تایپ کنید :

Browse

تا جدول خالی مورد نظر را ببینید. اگر نوار وضعیت خالی است نگران نباشید. اگر زمانی که شما دستور مورد نظر را تایپ می کنید، هیچ جدولی باز نباشد آنگاه فاکس یک درخت از مسیر ها را نشان داده از شما تقاضا می کند که یک جدول را انتخاب کنید.

اضافه کردن تعدادی رکورد

بر خلاف access شما نمی توانید یک رکورد جدید را از طریق تایپ کردن در یک خط خالی در یک سلول ایجاد کنید. حتما باید append new record را از منوی table انتخاب کنید. این منو زمانی که یک پنجرهٔ مرورگر روی میزکار باز است، ظاهر می شود.

این کار را سه یا چهار بار انجام داده و مقداری اطلاعات را به جدول اضافه کنید تا هنگام طراحی یک فرم، چیزی داشته باشید که با آن کار کنید.

طراح فرم

درست مانند هر کدام از ابزارهای توسعهٔ ویندوز، فرم پایه ای ترین رویه برای کاربر است . فاکس پرو یک ویزارد فرم دارد که به سرعت یک فرم با ظاهر خوب تولید می کند.

ایجاد یک فرم

روی tab document مدیر پروژه کلیک کرده سپس روی forms کلیک راست کنید.new file را انتخاب کرده سپس از محاوره مورد نظر new form را بزنید. form designer ظاهر خواهد شد. تصویر بالا from designer و نوار ابزار form controls را نشان می دهد در حالی که ماوس به کنترل button اشاره می کند.

اضافه کردن داده

فرم باید به یک جدول داده وصل شود. روی فرم کلیک راست کرده data environment را انتخاب کنید. یک درخت مسیر باز خواهد شد به طوری که بتوانید یک جدول را انتخاب نمایید. روی CD.dbf کلیلک کنید. سپس محاورهٔ add table راببندید. با این کار فقط فرم و پنجره های data environment باید باقی بمانند.

از ماوس برای انتخاب شش فیلد از data envioronment استفاده کنید و آنها را به داخل فرم بکشید. اگر شما این کار با استفاده از یک کلیک چپ معمول انجام دهید فاکس پرو به طور خودکار یک کنترل شبکه ای برای فیلد ها تولید خواهد کرد. وقتی که فایل ها را رها می کنید یک منو به همراه یک گزینه برای نشان دادن فیلدها به عنوان یک سطر یا چند کنترلی ظاهر خواهد شد. گزینهٔ create multiple controls here را انتخاب کنید. قبل از این که فیلد ها را رها کنید مطمئن شوید که ماوس را به گوشهٔ بالا سمت چپ فرم حرکت داده اید. بعضی از فیلد ها کاملا عریض هستند و شما مجبور خواهید شد که فرم را به اندازه ای عریض تر کنید تا آنها جا شوند. در نهایت data environment را بسته، فقط form designer را روی صفحه نمایش باقی بگذارید.

اجرای فرم

روی علامت تعجب قرمز رنگ بر روی نوار ابزار کلیک کرده یا این که run form را از منوی form انتخاب کنید. از شما تقاضا می شود که فرم را قبل از اجرا ذخیره کنید. فاکس پرو form1.scx را پیشنهاد خواهد داد اما شما آن را به myCD.scx تغییر دهید.

مسیریابی

تمام کنترل های اولیه روی نوار ابزار form controls آماده هستند. نوار ابزار فاکس پرو آشنا به نظر می رسد اما تفاوت های آشکاری بین این نوار ابزار و نوار ابزارهای مشابه در access و visual basic وجود دارد. برای اضافه کردن یک کنترل به فرم باید روی نوار ابزار یک بار کلیک کرده سپس یک بار روی فرم کلیک کنید. لازم به ذکر است با حرکت برعکس هیچ اتفاق نخواهد افتاد.

اضافه کردن یک دکمهٔ close

روی کنترل دکمه روی نوار ابزار کلیک کنید (پنجمین دکمه از سمت چپ ) و سپس آن را روی سمت راست پایین فرم رها کنید. روی دکمهٔ مورد نظر دابل کلیک کرده تا یک ویرایشگر روی کد موردنظر باز شود که هرگاه دکمه کلیک شود اجرا می شود. این خط از کد را درون پنجره تایپ کنید :

کد PHP:

ThisForm.Release

ThisForm معادل فاکس پرو برای Me در access است و به فرمی اشاره می کند که این شئ را در بردارد. همچنان که یک نقطه را تایپ می کنید متدهای ممکن ظاهر می شود. با فشردن ctrl+w یا کلیک بر روی دکمه save بر روی نوار ابزار پنجرهٔ کد را بسته و ذخیره کنید. سپس ctrl+e یا علامت تعجب را برای اجرای فرم فشار دهید. با فشردن دکمه فرم بسته خواهد شد و شما را به form designer باز خواهد گرداند .

ویژگی های کنترل

فاکس پرو یک سیستم شئ گرای انطاف پذیر است که ویژگیهای بسیار گشترده و متنوعی دارد. شما می توانید تعدادی که ظاهر می شود را تغییر دهید. به طوری که فقط آنهایی را ببینید که از مقدار پیش فرض تغییر پیدا کرده اند. بدین منوال که روی اسم command1 در بالای پنجرهٔ properties کلیک راست کرده و nondefault properties only را از منو انتخاب کنید. نکتهٔ قابل توجه در اینجا این است که ویژوال فاکس پرو بر خلاف access و basic که با تغییر نام یک ویژگی، ارتباطات به متدهای آن نیز قطع می شود بسیار انعطاف پذیر است!

دکمه های مسیر یابی

همان تکنیک یادشده را برای اضافه کردن دو دکمهٔ بیشتر به فرم دنبال کرده و ویژگی caption از آنها را به "Prev" و "Next" تغییر دهید. روي دکمه ي prev دابل کليک کنيد و اين کد را داخل رويداد مربوط به کليک آن بنويسيد. کد سبز رنگ comment است اگر يک خط با ستاره شروع شود آنگاه هر چيزي که در آن خط بيايد يک comment خواهد بود. پنجره ي edit را بسته روي دکمه ي next دابل کليک کنيد و اين کد بسيار شبيه به کد قبلي را درون رويداد کليلک آن تايپ کنيد دو دکمه ي ديگر را براي رفتن به اولين وآخرين رکورد اضافه کنيد. دستورهاي فاکس پرو از قرار زير هستند:

اجراي فرم

اجراي فرم همانند بحث مطرح شده در گفتار قبلي مي باشد.

ارتقاي مسير يابي

اين دکمه هاي مسير يابي بيشتر ار آن ساده هستند که در کاربرد واقعي مورد استفاده قرار بگيرند. آنها به کد اضافه اي نياز دارند تا شما اين تلاش بيهوده را انجام ندهيد که به مکاني قبل از اولين رکورد يا بعد از آخرين رکورد دسترسي داشته باشيد.

ساخت یک فایل قابل اجرا

مرحلهٔ آخر ساختن یک چیز قابل اجرا است. بدین منظور ما به مدیر پروژه دوباره نیاز داریم. روی آن، بر روی دکمهٔ Build کلیک کنید .

گزینه های build

نسخهٔ استاندارد ویژوال فاکس پرو به شما اجازه می دهد تا dll ها و فایل های اجرایی بسازید که بتوانند به راحتی توزیع شوند. گزینهٔ win32 executable را انتخاب کنید و تیک display errors را بزنید .سپس ok را بزنید تا فایل قابل اجرا ساخته شود

اجرای فایل قابل اجرا

شما می توانید فایل قابل اجرا را از داخل محیط توسعهٔ فاکس پرو با انتخاب Do از منوی program و یا باتایپ Do cd.exe از پنجرهٔ فرمان اجرا کنید. (دستورات دیگر برای اجرای فایل cd.exe! یا RUN cd.exe) اگر بخواهید یک فایل قابل اجرا را از خارج از محیط فاکس پرو اجرا کنید متوجه خواهید شد که با این کار برنامهٔ موردنظر یک لحظه روی صفحة نمایش ظاهر می شود و سپس ناپدید می گردد. مجبوریم حلقهٔ پردازش رویداد را شروع کنیم. به طوری که فاکس پرو به محض این که فرم نمایش داده می شود برای رویدادهای موس وصفحه کلید منتظر بماند.

از مدیر پروژ فرم را باز کرده روی سطح خود فرم دابل کلیک کنید یک پنجرهٔ ویرایش برای رویداد بارگذاری فرم موردنظر باز خواهد شد. روی جعبهٔ نشان دهندهٔ "load" کلیک کرده “activate” را از لیست رویدادها انتخاب کنید. آنگاه کد زیر را در رویداد activate تایپ کنید: Read Events این عمل حلقهٔ پردازش رویداد را شروع خواهد کرد اما در عین حال ما نیاز داریم حلقه را زمانی که فرم بسته می شود متوقف کنیم. برای این کار روی دکمهٔ close دابل کلیک کرده، رویداد کلیک آن را به صورت زیر تغییر بدهید: This Form.Release() Clear Events بعد از همهٔ این ها فرم را بسته، فایل قابل اجرا را مجددا بسازید. اکنون شما باید قادر باشید تا فاکس پرو را به طور کامل بسته به فایل قابل اجرای مورد نظر در مرورگر ویندوز راه پیدا کرده و با دابل کلیک کردن بر روی آن فایل قابل اجرای موردنظر را اجرا کنید.

منابع = در ابتدای تاپیک گفته شده ---> منابع زیر جزئی میباشد

نقل قول:

---

http://en.wikipedia.org/wiki/Visual_Fox_Pro
http://www.alvechurchdata.co.uk/fox101intro.htm
http://www.alvechurchdata.co.uk/fox101env.htm
http://www.alvechurchdata.co.uk/fox101proj.htm
http://www.alvechurchdata.co.uk/fox101table.htm
http://www.alvechurchdata.co.uk/fox101form.htm
http://www.alvechurchdata.co.uk/fox101navig.htm
http://www.alvechurchdata.co.uk/fox101exe.htm

---

زبان برنامه نویسی APL

APL مخفف عبارت «یک زبان برنامه نویسی» است. این زبان در بسیاری از زمینه ها (ریاضیات، علوم، مهندسی، طراحی کامپیوتر، روباتیک و ...) APL زبانی بسیار قوی و مختصر و مفید است که به معمولاً در محیط های اینتراکتیو استفاده می شود. در آغاز این زبان در زمینه دیگری تولید شد، ساختن یک نمادگذاری ریاضی برای توصیف کامپیوتر که بتوان آن را به وصیله یک کامیپوتر تفسیر کرد.

تاریخچه

APL یک زبان برنامه نویسی است که بر مبنای نمادگذاری که Kenneth E. Iverson در سال ۱۹۵۷ در دانشگاه هاروارد ابداع کرد، ایجاد شده است. هدف اولیه تولید این زبان، ایجاد یک زبان مشترک برای تدریس و تحلیل برنامه های کامپیوتری بوده است. Iverson جایزهٔ تورینگ را به خاطر این کارش در سال ۱۹۷۹ برد.

دید کلی

APL در محیطی به نام workspace کار می کند. کاربر می تواند در این workspace برنامه یا داده تعریف کند. به عبارت دیگر داده ها خارج از برنامه ها نیز وجود دارند و کاربر می تواند بدون تعریف کردن برنامه با داده کار کند. برای مثال عبارت زیر بردار ۷ ۶ ۵ ۴ را به N نسبت می دهد:

N <----4567

و عبارت زیر به تمام مقادیر ۴ را اضافه می کند (حاصل ۱۱ ۱۰ ۹ ۸) و آن ها را چاپ می کند (حاصل عبارت به هیچ متغیری نسبت داده نشده است)

N+4

و عبارت زیر مجموع N، یعنی ۲۲ را چاپ می کند:

N/+

کاربر می تواند workspace را با تمام مقادیر، برنامه ها و حالت اجرا ذخیره کند.

APL معروف است به استفاده از علائم غیر اسکی که به نمادگذاری سنتی حساب و جبر اضافه شده اند. استفاده از نام های تک کاراکتری برای توابعی که روی بردارها عمل می کنند باعث می شود که با APL بتوان الگوریتم هایی که با داده ها سر و کار دارند را به صورت فشرده تعریف کرد، برای مثال بازی زندگی کانوی را می توان با یک خط کد پیاده سازی کرد. تقریباً در تمام نسخه های APL از لحاظ تئوری می توان هر تابع محاسباتی را در یک عبارت بیان کرد.

ای پی ال به خاطر کاراکترهای غیراستاندارد و پیچیده اش گاهی یک «زبان فقط نوشتنی» نامیده می شود و خواندن یک برنامهٔ APL بیشتر شبیه به خواندن یکی از کتیبه های مصر باستان است. بسیاری از برنامه نویسان از صفحه کلیدهای مخصوص که روی آن کاراکترهای APL چاپ شده برای نوشتن کدهای APL استفاده می کنند. البته روش هایی برای نوشتن کد APL با استفاده از کاراکترهای اسکی وجود دارد، اما در عمل از آن ها استفاده نمی شود. در اغلب پیاده سازی ها از صفحه کلیدهای استاندارد با نگاشت مخصوص یا از ویرایش گرهای مخصوص کاراکترهای غیر اسکی استفاده می شود. در گذشته قلم هایی که کد APL با آن نوشته می شد، حروف را به صورت بزرگ و ایتالیک و اعداد و نشانه ها را به صورت عادی نمایش می داد. اما امروزه از قلم های مختلفی استفاده می شود.

مدافعان APL ادعا می کنند که مثال هایی که اغلب فقط نوشتنی خوانده می شوند، مثال هایی هستند که در هر زبانی ممکن است رخ دهند. آن ها همچنین ادعا می کنند که با استفاده از این زبان بازدهی آن ها بسیار بالاتر از زمانی است که از زبان های عادی استفاده می کنند و تولید یک نرم افزار احتیاج به زمان و برنامه نویسان کم تری دارد. APL به علت مختصر و مفید بودنش، سختی تولید نرم افزارهای بزرگ که پیچیدگی آن ها به علت تعداد خطوط زیاد کد بالا می رود را به شدت کم می کند. و سرعت تولید نرم افزار نیز با استفاده از APL بسیار بالا می رود. بسیاری از طرفداران آن برنامه نویسی با زبان های استاندارد نظیر کوبول و جاوا را کسل کننده می دانند.

Iverson بعدها زبان J Programming Language را ابداع کرد که در آن فقط از کاراکترهای اسکی استفاده می شد.

مثال ها

عبارت زیر کلماتی که در آرایهٔ X ذخیره شده اند را به ترتیب طول آن ها مرتب می کند:

X[⍋X+.≠' ';]

تابع زیر (life) یک آرایهٔ بولین دریافت می کند و نسل بعدی را بر اساس بازی زندگی کانوی محاسبه می کند

در مثال زیر، ابتدا یک تکه کد HTML به متغیر txt، منتسب می شود، سپس یک عبارت APL تمام تگ های HTML را حذف می کند و فقط متنی که در خط آخر آمده را باز می گرداند:

http://pnu-club.com/imported/2011/05/43.gif

عبارت زیر تمام اعداد اول از ۱ تا R را میابد. زمان و حافظه اجرا از (O(R2 است:

(~R∊R∘.×R)/R←1↓⍳R

این مثال را از راست به چپ بررسی می کنیم:

1. [ ]ιR یک بردار از اعداد صحیح از یک تا R تولید می کند.
   [ ]تابع ↓ چند عنصر از ابتدای بردار را حذف می کند. بنابراین 1↓ιR برابر است با 6 5 4 3 2.
   [ ]بردار حاصل با استفاده از علامت ← به R منتسب می شود.
   [ ]ضرب خارجی R در R با استفاده از تابع ×.° محاسبه می شود.
   [ ]در مرحله بعد، یک بردار با طول برابر با R ساخته می شود که در آن به ازای هر عددی که در ضرب خارجی وجود دارد، 1 گذاشته می شود، که حاصل برابر است با 1 0 1 0 0.
   [ ]تابع ~ بردار را از لحاظ منطقی معکوس می کند (صفرها را به یک و یک ها را به صفر تبدیل می کند)
   [ ]تابع / اعضایی از R را که عنصر متناظر آن ها 1 است را انتخاب می کند.

محاسبات

APL همیشه سرعت بسیار بالایی در انجام عملیات، مخصوصاً عملیات بر روی آرایه ها داشته است. برای مثال یک ضرب ماتریسی بسیار بزرگ روی ماشین های بسیار ضعیف تر از ماشین های امروزی تنها چند ثانیه طول می کشیده است. وجود این مزایا دلایل تکنیکال و اقتصادی داشته است:
م

• [ ]فسرهای تجاری موجود، کتابخانه های جبر خطی بسیار خوبی داشتند.
  [ ]سربار تفسیر برای هر آرایه وجود دارد نه برای هر عنصر.
  [ ]آی بی ام در تعدادی از مین فریم های IBM/370 خود میکروکدهایی برای APL قرار داد.

مقالهٔ معروف «یک ماشین APL» (به قلم فیل آبرامز) استفاده گسترده APL از محاسبات تنبل را توضیح داد که در این روش محاسبات تا زمانی که واقعاً به نتیجهٔ آن ها نیاز باشد به تعویق می افتند.

مفسرها

APL2000 یک مفسر پیشرفته برای APL تولید کرده که تحت لینوکس، یونیکس و ویندوز اجرا می شود. این مفسر استفاده از dllها را پشتیبانی می کند و یک فایل سیستم پیشرفته برای APL دارد. این محصول APL2000 ادامه تلاش های موفق STSC در تولید APL Plus/PC و APL Plus/386 است.

Dyalog APL یک مفسر پیشرفته دیگر است که تحت لینوکس، یونیکس و ویندوز اجرا می شود. Dyalog یک توسعه بر زبان APL است که قابلیت های شی گرایی جدید و namespace به آن اضافه کرده است. ضمناً Dyalog در ویندوز قابلیت ارتباط با Microsoft.Net و Microsoft Visual Studio را دارد. IBM یک نسخه از APL2 را برای IBM AIX، لینوکس، سولاریس و ویندوز ارائه کرده است. این محصول نسل بعدی APL2 است که برای mainframesها مورد استفاده قرار می گرفت. APL2 مطرح ترین سیستم APL بوده است.

MicroAPL نیز یک مفسر برای سیستم های ۶۴بیتی به نام APLX طراحی کرده که تحت لینوکس، ویندوز و Mac OS قابل اجراست.

کامپایل

عمدتاً برنامه های APL تفسیر می شوند و کم تر کامپایل می شوند. در واقع اکثر کامپایلرهای APL، متن برنامهٔ APL را به زبان های سطح پایین تر مانند C ترجمه می کنند. با این که توسعه زبان APL خصوصاً اضافه شدن آرایه های تودرتو، کامپایل کردن APL را دشوار ساخته، ایدهٔ کامپایل کردن APL هنوز در حال بررسی است.

اصطلاحات

در APL تفاوت بین توابع و عمل گرها واضح است. توابع ورودی می گیرند (متغیر یا ثابت یا عبارت) و حاصل را در خروجی بازمی گردانند. عمل گرها توابع را می گیرند و تغییریافتهٔ آن ها را بازمی گردانند. برای مثال تابع «sum» با اعمال عمل گر «reduction» بر تابع «addition» به دست می آید.

همچنین نمادهای APL primitive نامیده می شوند. اغلب primitiveها یا تابع هستند و یا عمل گر. فرآیند نوشتن کد APL بیشتر شامل نوشتن توابع غیر primitive است. البته بعضی از primitiveها نه عمل گر هستند و نه تابع. برای مثال نماد انتساب.

شیءگرایی

قابلیت شیءگرایی در Dyalog APL و APLX به زبان APL اضافه شده است. قابلیت هایی که در این نسخه ها پشتیبانی می شود، مشابه قابلیت های زبان های شیءگرای معمول (مانند ++C و جاوا) است. اما خصوصیات خاص APL در برنامه نویسی آرایه ای، به کلاس ها و اشیا نیز تسری داده شده اند. هر دو نسخه، اجازه استفاده از کلاس ها NET. را علاوه بر کلاس ها خود APL می دهند، اما تفاوت هایی نیز دارند:
Dyalog APL قابلیت های بیشتری نظیر وراثت چندگانه دارد.
APLX امکان استفاده از کلاس های جاوا و روبی را نیز می دهد.

زمانی که شما یک شیء جدید تولید می کنید، چیزی که بازگردانده می شود، تنها reference آن شیء است نه خود شیء. همچنین زمانی که شما یک شیء را به یک کلاس منتصب می کنید، تنها reference کپی می شود و اشیا در جدولی توسط خود APL مدیریت می شوند. در ضمن شما می توانید از کلاس ها نیز reference داشته باشید. با این کار می توانید توابع عمومی را روی کلاس ها بدون توجه به عمل کرد کلاس، اعمال کنید.

کاراکترها و طرح بندی صفحه کلید

با توجه به این که در برنامه های APL کاراکترهای غیر اسکی زیادی استفاده می شوند، طرح بندی صفحه کلید برای نوشتن سریع تر برنامه های APL اهمیت زیادی دارد، یکی از طرح بندی های رایج به شکل زیر است:

تصویر

تمام کاراکترهای APL در یونی کد هستند. این کاراکترها را در زیر می بینید:

' ( ) + , - . / : ; < = > ? [ ]
\ _ ¨ ¯ × ÷ ← ↑ → ↓ ∆ ∇ ∘ ∣ ∧ ∨
∩ ∪ ∼ ≠ ≤ ≥ ≬ ⊂ ⊃ ⌈ ⌊ ⊤ ⊥ ⋆ ⌶ ⌷
⌸ ⌹ ⌺ ⌻ ⌼ ⌽ ⌾ ⌿ ⍀ ⍁ ⍂ ⍃ ⍄ ⍅ ⍆ ⍇
⍈ ⍉ ⍊ ⍋ ⍌ ⍍ ⍎ ⍏ ⍐ ⍑ ⍒ ⍓ ⍔ ⍕ ⍖ ⍗
⍘ ⍙ ⍚ ⍛ ⍜ ⍝ ⍞ ⍟ ⍠ ⍡ ⍢ ⍣ ⍤ ⍥ ⍦ ⍧
⍨ ⍩ ⍪ ⍫ ⍬ ⍭ ⍮ ⍯ ⍰ ⍱ ⍲ ⍳ ⍴ ⍵ ⍶ ⍷
⍸ ⍹ ⍺ ⎕ ○

با توجه به این که تمام این کاراکترها را نمی توان روی صفحه کلید قرار داد، سایر کاراکترها با توجه به ویرایشگری که مورد استفاده قرار می گیرد، با فشردن پشت سر هم دکمه های صفحه کلید تولید می شوند، برای مثال علامت لگاریتم با فشردن پشت سر هم shift-p و shit-o تایپ می شوند.

کنترل خطاها

در برنامه های APL چند نوع خطا ممکن است بروز کند:


خطا در حالت محاسباتی

اگر عبارتی محاسباتی را وارد کنید که دارای داده های نامناسب باشد، مفسر معمولاً خطای domain error را باز خواهد گرداند. در مثال زیر از عملگر v استفاده شده است که تنها بر اعداد صفر و یک عمل می کند. همان طور که می بینید مفسر خطی که خطا دارد را چاپ کرده و با علامت ^ مکانی را که تصور می کند خطا در آن رخ داده را مشخص کرده است.
1 1 0 11 ∨ 1 1 0 0
DOMAIN ERROR
1 1 0 11 ∨ 1 1 0 0
^

خطا در توابع و عمگرهای تعریف شده توسط کاربر

اگر در تابع یا عملگری که توسط کابر خطایی بروز کند، اجرای برنامه متوقف می شود. پیام خطای مناسب به همراه شمارهٔ خطی که اجرا در آن متوقف شده است و نام تابع و همچنین عبارتی که خطا در آن است به همراه علامت ^ که نمایش گر محل خطا است نمایش داده می شوند. در مثال زیر خطا در تابع C و خط دوم رخ داده است.

LENGTH ERROR
C[2] 1 2 - 1 2 3
^

نمایان گر حالت

ممکن است اجرا در تابعی متوقف شود که توسط تابع دیگری فراخوانی شده است، در این حالت می توانید با اجرای تابع سیستمی SI( حالتی که اجرا در آن قرار دارد را ببینید:

)SI
C[2]
B[8]
A[5]

در مثال بالا تابع C در خط هشتم تابع B و تابع B نیز در خط پنجم تابع A فراخوانی شده است و تابع C در خط دوم متوقف شده است و پایان اجرای دو تابع دیگر نیز وابسته به پایان اجرای تابع C است. آن ستاره نشان دهندهٔ تابعی است که توقف در آن رخ داده است. (طرز نمایش حالت در تمام مفسرهای یکسان نیست، این طرز نمایش متعلق به APLX است).

زبان برنامه نویسی ام ال ML

ام ال یک زبان برنامه نویسی تابعی همه منظوره است که توسط رابین میلنر و همکاران در اواخر دهه ۱۹۷۰ در دانشگاه ادینبورگ توسعه یافت. نحو آن از ISWIM الهام گرفته است.

کلمه ML از فوق زبان (Meta Language) گرفته شده است. ام ال برای بهبود بخشیدن به رویه اثبات در قضیه LFC طراحی شده است. این برای کاربرد آن در الگوریتم استنتاج نوع هیندلی- میلنر که به طور خودکار اکثر عبارت ها بدون نیاز به تفسیر نوع صریح شناخته شده است.

مرور کلی

ام ال معمولاً به عنوان یک زبان تابعی ناخالص یاد می شود. چرا که به اثرات جنبی و بنابراین برنامه نویسی امری، بر خلاف زبان برنامه نویسی تابعی خالص مانند هاسکل، اجازه می دهد. به همین دلیل ام ال یک زبان برنامه نویسی چند نمونه ای (multi-paradigm) نیز عنوان می شود.

خصوصیات ام ال شامل استراتژی سنجش فراخوانی با مقدار (call – by – value) ، توابع درجه یک، مدیریت حافظه خودکار در مواجه با مجموعه داده های ناخواسته، چندریختی پارامتریک و انواع پویا، انواع استنتاج، انواع داده های جبری، ازمون الگو و جابه جایی استثناء است.

برخلاف هاسکل، ام ال از ارزیابی مشتاق استفاده می کند به این معنا که تمام عبارات همگی ارزیابی می شوند. در نتیجه شما نمی توانید مستقیماً از لیست های نامحدود استفاده کنید. هرچند ارزیابی کند و بنابراین ساختمان داده های نامحدود مانند لیست ها می توانند به واسطهٔ توابع بی نام شبیه سازی شوند.

امروزه زبان های مختلفی در خانواده ام ال است دو گویش اصلی آن ام ال استاندارد و Caml است. اما بقیه شامل F# که یه پروژهٔ تحقیق باز که هدف .NET شرکت مایکروسافت بود نیز وجود دارند. ایده های ام ال در زبان های بی شماری نفوذ کرده است مانند هاسکل و Cyclone و Nemerle.

از توانایی های ام ال معمولاً در طراحی زبان بکار برده می شود (کامپایلرها، استفاده برای تحقیقات زیستی، سیستم های مالی و کاربردها شامل پایگاه داده های شجره نامه ها، برنامهٔ سرویس دهنده / سرویس گیرنده نظیر به نظیر.

مثال هایی از ام ال

تشریح برنامهٔ ام ال خالص


برنامهٔ Hello world! یک زبان تابعی، تابع فاکتوریل است. به عنوان یک ام ال خالص:

کد PHP:
[PHP]

کد:

---

                                            fun fac (0 : int) : int = 1
  | fac (n : int) : int = n  fac (n-1)

---

[/PHP]
این فاکتوریل را به عنوان یک تابع بازگشتی با یک وضعیت پایه (base case) محدود توصیف می کند. این شبیه تعاریف فاکتوریل یافت شده در کتاب های درسی ریاضیات است. بسیاری از کدهای ML از نظر امکانات و نحو نیز شبیه ریاضیات است.

قسمتی از تعریف نشان داده شده اختیاری است و نوع این تابع را تعریف می کند. نشانه گذاری E: می تواند به عنوان عبارت E که دارای نوع t هست تلقی شود. برای مثال متغیر n، برای نوع صحیح (integer) است و نتیجهٔ اجرای fac برای n (fac(n) ) هم نوع صحیح دارد.

بنابراین تابع فاکتوریل تابعی از نوع صحیح به نوع صحیح ( int -> int ) است. به خاطر نوع استنتاج،حاشیه نویسی نوع می تواند حذف شود و توسط کامپایلر نتیجه گیری شود. بازنویسی بدون درج نوع مانند مثال:

کد PHP:
[PHP]

کد:

---

                                          fun fac 0 = 1
  | fac n = n  fac (n-1)

---

[/PHP]
تابع همچنین وابسته به آزمون الگو است و این یک بخش مهم برنامه نویسی ML است. توجه کنید که پارامترهای تابع لزوماً در پرانتز نیستند اما حتما توسط فاصله گذاری جدا شده اند. زمانی که متغیر ورودی تابع 0 است، تابع نوع صحیح 1 برمی گرداند، برای حلات دیگر خط دوم اجرا خواهد شد. این خط بازگشتی است و تابع را دوباره فراخوانی و اجرا می کند تا زمانی که به وضعیت پایه برسد.

زبان برنامه نویسی الگول

الگول ( مخفف عبارت زبان الگوریتمی ) از خانواده زبانهای برنامه نویسی امری کامپیوتری است و در اصل در میانه های سال 1950 توسعه یافته که بسیاری از زبانهای دیگر را تحت تاثیر قرار داده است . عملا راهی شده است که الگوریتم ها در کتاب های درسی و فعالیتهای علمی برای تقریبا30 سال آینده توصیف شوند . الگول برای دوری از برخی مشکلات که در فرترن دیده شده بود طراحی شد و سرانجام باعث پیشرفت بسیاری از زبانهای برنامه نویسی دیگر شد . الگول ها کدها را به صورت بلوکی معرفی کرد و اولین زبانی بود که از دو جفت begin و end برای مرز بندی بلوکها استفاده کرد . قسمتهایی از الگول مانند syntax بعضی اوقات برای ثبت و یادداشت الگوریتم ها استفاده می شود . به همین خاطر به آن Pidgin Algol ( الگول دست و پا شکسته ) می گفتند .

سه خصوصیت اصلی الگول به شرح زیر است :

• الگول 58 با عنوان IAL (زبان الگوریتمی جهانی ) شناخته شد. • الگول 60 در سال 1963 عرضه شد . • الگول 68 درسال 1973 عرضه شد .

نیکلاس ورس Algol –Wرا در الگول 60 قبل از توسعه پاسکال پایه گذاری کرد Algol –W به منظور نسل بعدی Algol در نظر گرفته شد . ولی کمیته الگول 68 تصمیم به طراحی الگولی گرفتند که خیلی جامع ترو پیشرفته تر از الگول ساده شده 60 بود . نسخه رسمی الگول بعد از یک سال از اولین انتشار آن نامگذاری شد . الگول 68 درواقع متفاوت از الگول 60 است اما به خوبی پذیرفته نشد و در نتیجه الگول رایج و عام الگول 60 بود .

اهمیت و اجرا

IAL ( زبان الگول جهانی ) بسیار تاثیرگذار بود و به طور عام مورد توجه زبانهای برنامه نویسی جدید قرار گرفت . شرکت Burroughs خطوط کامپیوترهای آن را ساخت تا مستقیما" آن را به مرحله اجرا برساند . به علاوه در علم کامپیوتر کد موضوعی الگول ؛ یک سری دستورالعمل های معماری ساده و جمع و جوری بود که بیشتر در آموزش ساخت کامپایلر و بقیه زبانهای سطح بالای امری پیاده سازی عملی مانندLisp - machines و P – code machines مورد استفاده قرار گرفته شد . الگول توسط دو کیته علمی کامپیوتر آمریکا و اروپا در جلسه ای در سال 1958 در زوریخ توسعه داده شد .

سه دستورزبان متفاوت مشخص شده برای آن عبارتند از :

1 – نحو مرجع
2 – نحو نشر
3 – نحو اجرا نحوهای مختلف به آن اجازه می داد تا از کلمات کلیدی متفاوتی برای ممیز اعشاری برای زبانهای متفاوت استفاده کند .

الگول بیشتر توسط دانشمندان کامپیوتر در آمریکا و اروپا استفاده می شد . مورد استفاده آن در کار بردهای تجاری بوسیله نبودن استاندارد امکانات ورودی وخروجی در تعریف آن و فقدان بهره و سود و جذابیت در زبان بوسیله فروشنده های بزرگ کامپیوتر به تاخیر انداخته شد . الگول 60 نیز گر چه برای نشر الگوریتم ها استاندارد شد و تأثیر عمیقی بر توسعه زبانهای آینده داشت ولی به این سرنوشت دجار شد. (( جان بکوس )) روش شکل نرمال بکوس برای توصیف زبانهای برنامه نویسی بویژه برای الگول 58 را ایجاد کرد که بوسیله (( پیتر نور )) برای الگول 60 توسعه و عرضه شد و در پیشنهاد دونالد نوس به بکوس نور تغییر نام داد . پیتر نور می گوید : من به عنوان ویرایشگر پژوهشگر الگول در مذاکرات جهانی زبان قرعه کشی شدم و به عنوان عضوی از گروه طراحی زبان اروپا در نوامبر 1959 انتخاب گردیدم . تحت این اعتبار ؛ من ویرایشگر گزارش الگول 60 بودم که این محصول نتیجه جلسه الگول 60 در نوامبر 1960در پاریس می باشد .

افراد زیر در جلسه پاریس ( 1تا 16 ژوین ) حضور داشتند :

فردریش ال بویر – پیتر نور – هنس روتیشاوزر – کلاس سامل سون – برنارد واکیویس – آدرین ون وی جین گاردن و مایکل وجرد ( از اروپا ) جان دبلیو بکوس – جولین گرین – چارلز کاتز – جان مک کارتی – آلن جی پرلیس و ژوزف هنری وی گستین ( از آمریکا ) آلن پرلیس توضیح واضحی از جلسه داده است : جلسه خسته کننده و بسیار طولانی بود . وقتی ایده های خوب شخصی با ایده های بد دیگران کنار گذاشته می شد، باعث خشم و عصبانیت می شد . با وجود این سعی و پافشاری زیادی در طول این دوره می شد . جان بکوس و پیتر نورهر دو به این کمیته در تولید الگول 60 خدمت کردند , همانطور که والی فرزیگ بعدها در بوجود آوردن logo خدمات زیادی انجام داد . الگول 60 الهام بخش و تأثیر گذار در بسیار از زبانهای پیرو آن بود . تونی هویر بیان کرد : این زبانی است که از زمان خودش خیلی جلوتر است و نه تنها پیشرفته زبانهای گذشته است بلکه تأثیری در زبانهای آینده نیز دارد .

مشخصات

الگول 60 چنانچه رسما" تعریف شده بود امکانات ورودی و خروجی نداشت . پیاده سازی ها خودشان را در راه هایی تعریف می کردند که کمتربا یکدیگر همساز بودند. در مقایسه الگول 68 امکانات وسیع کتابخانه ای Transput را پیشنهاد کرده بود .

الگول 60 دو استراژدی ارزیابی برای قبول پارامترها داشت :

1.فراخوانی با ارزش و مقدار 2. فراخوانی با نام

فراخوانی با نام محدودیت های معینی در مقایسه با فراخوانی با مرجع داشت که آن را ویژگی نامطلوبی در طراحی زبان امری ساخته بود . برای مثال،در الگول 60 توسعه یک procedure که ارزش دو پارامتر را تغییر خواهد داد غیر ممکن است اگر پارامترهای واقعی ای که قبول می شوند تا متغیر integer و آرایه ای که با مقدار مشابه integer شاخص شده باشند . هر چند فراخوانی با نام هنوز هم مورد علاقه اجراکننده های الگول برای اجرای آن است . دونالد کنوت یک (( man or boy test )) تعبیه کرده بود تا کامپایلرها را مجزا کند که توابع بازگشتی و مرجع های غیر محلی را درست اجرا کنند . این آزمایش یک مثال از فرا خوانی با نام را دارا بود . الگول 60 بوسیله آدرین ون گاردن که از یک گرامر رسمی دو قسمتی استفاده شده است اختراع شد که در بردارنده نام او بود . Van Wijngaardan grammer از گرامر مستقل از متن استفاده می کرد تا مجموعه ای از دستوالعمل هایی را که برنامه های معمول الگول 68 را پشتیبانی و تصدیق خواهد کرد را تولید کند .

کلمات رزرو شده وشناسه های محدود شده الگول 60

35 کلمه رزرو شده در زیر زبان استانداردBurroughs large systems وجود دارد:

ALPHA, ARRAY, BEGIN, BOOLEAN, COMMENT, CONTINUE, DIRECT, DO, DOUBLE, ELSE, END, EVENT, FALSE, FILE, FOR, FORMAT, GO, IF, INTEGER, LABEL, LIST, LONG, OWN, POINTER, PROCEDURE, REAL, STEP, SWITCH, TASK, THEN, TRUE, UNTIL, VALUE, WHILE, ZIP

71 شناسه محدود شده در زیر زبان استانداردBurroughs large systems وجود دارد:

ACCEPT, AND, ATTACH, BY, CALL, CASE, CAUSE, CLOSE, DEALLOCATE, DEFINE, DETACH, DISABLE, DISPLAY, DIV, DUMP, ENABLE, EQL, EQV, EXCHANGE, EXTERNAL, FILL, FORWARD, GEQ, GTR, IMP, IN, INTERRUPT, IS, LB, LEQ, LIBERATE, LINE, LOCK, LSS, MERGE, MOD, MONITOR, MUX, NEQ, NO, NOT, ON, OPEN, OR, OUT, PICTURE, PROCESS, PROCURE, PROGRAMDUMP, RB, READ, RELEASE, REPLACE, RESET, RESIZE, REWIND, RUN, SCAN, SEEK, SET, SKIP, SORT, SPACE, SWAP, THRU, TIMES, TO, WAIT, WHEN, WITH, WRITE

مثالها

کد PHP:
[PHP]

کد:

---

                                          Code sample (ALGOL 60)

procedure Absmax(a) Size:(n, m) Result:(y) Subscripts:(i, k);
  value n, m; array a; integer n, m, i, k; real y;


comment The absolute greatest element of the matrix a, of size n by m is transferred to y, and the subscripts of this element to i and k; begin integer p, q;
  y := 0; i := k := 1;
  for p:=1 step 1 until n do
  for q:=1 step 1 until m do
      if abs(a[p, q]) > y then
          begin y := abs(a[p, q]);
          i := p; k := q
          end


end Absmax

---

[/PHP]
در اینجا مثالی است از اینکه چگونه یک جدول بوجود بیاوریم که ازالیوت803 الگول استفاده می کند.

کد PHP:
[PHP]

کد:

---

                                          FLOATING POINT ALGOL TEST'
BEGIN REAL A,B,C,D'

READ D'

FOR A:= 0.0 STEP D UNTIL 6.3 DO
BEGIN
  PRINT PUNCH(3),££L??'
  B := SIN(A)'
  C := COS(A)'
  PRINT PUNCH(3),SAMELINE,ALIGNED(1,6),A,B,C'
END'
END

---

[/PHP]
پانچ3 یک خروجی را به پرینتر تلفنی سریعتر از نوار پانچ می فرستد.

الاین(6و1) فرمت خروجی را با 1 بیت قبل و 6 بیت بعد ممیز اعشاری کنترل می کند