مشاعره

شب عا شقان بيدل چه شبي دراز باشدتو بيا كز اول شب در صبح باز باشد

دوست نباشد به حقیقت که او
دوست فراموش کند در بلا

ای نام تو مونس روانم
جز نام تو نیست بر زبانم

مزده اي دل كه مسيحا نفسي مي ايد

كه ز انفاس خوشش بوي كسي مي ايد

در این روش که تویی بر هزار چون سعدی

جفا و جور توانی ولی مکن یارا

الا ای خاک خوزستان تو آنستی که دیدستی
سکندرها و قیصرها و لشکرهای جوشانش

شمایلی که در اوصاف حسن ترکیبش
مجال نطق نماند زبان گویا را

این دغل دوستان که می بینی
مگسانند گرد شیرینی :246:

يا رب تو آشنا را مهلت ده و سلامت
چندان که بازبیند دیدار آشنا را

ای کارگشای هرچه هستند
نام تو کلید هرچه بستند