تشبيه دهانت نتوان كرد بغنچه
هرگز نبود غنچه بدين تنگ دها ني
Printable View
تشبيه دهانت نتوان كرد بغنچه
هرگز نبود غنچه بدين تنگ دها ني
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
روزها فكر من اينست و همه شب سخنم
كه چرا غافل از احوال دل خويشتنم
مذهبم گر مستي و ميخوارگيست شرب و خمرم خود گواه بندگيست
ترسم كه اشك و غم ما پرده در شود
وين راز سر بمهر بعا لم سر شود
در پای اجل چو من سرافکنده شوموز بیخ امید عمر بـرکنده شومزینهار گلم بجز صراحی نـکنیدباشد که ز بوی می دمی زنده شوم
منم كه شهر ه ي شهرم به عشق ورزيدن
منم كه ديده نيا لودم به بد ديدن
ني ني تو نه مشت روزگاري
اي كوه نيم ز گفته خرسند
تو قلب فسرده زميني
كز درد ورم نموده يك چند
تا درد و ورم فرو نشيند
كافور بر آن ضماد كردند
دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند /گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند ..
ديدي اي دل كه غم عشق دگر بار ه چه كرد
چون بشد دلبرو با يار وفادار چه كرد