حقوق ورزشی و شناخت آن

مرز بین مداخله در امر پزشکی و کمک های اولیه به ورزشکاران مصدوم و بیمار
شمارش همۀ موارد و یا ذکر دقیق کلیۀ مصادیق این عنوان ممکن نیست ولی با توجه به تجارب موجود در این زمینه می توان فهرستی از اقداماتی که مداخله در امر پزشکی محسوب می گردد و یا حتی اگر مداخله محسوب نشود ، به دلیل این که برای ورزشکار موجب صدمه و ناراحتی خواهد شد و مربی را در معرض مسؤولیت قانونی قرار خواهد داد ، به شرح زیر است .

توصیه می شود مربیان به شدت از انجام این گونه اعمال اجتناب نمایند .
• تجویز و تهیه قرص برای رفع سردرد یا لینت ویا برای رفع ناراحتی های ناشی از قاعدگی بانوان
• اقدام به معاینه طبی و تشخیص بیماری به وسیله ابزار طبی
• تجویز قرص یا کپسول ضد سرماخوردگی
• باند پیچی کردن مفاصل مصدوم به تصور این که عضو دچار دررفتگی شده است ، بدون نظر متخصص و احتمال شکستگی
• اجازۀ بازگشت به بازی به بازیکنی که از ناحیۀ سر مجروح گردیده است .
• به بازی گرفتن بازیکنان مصدومی که از لحاظ پزشکی مجاز به بازی نیستند .
• اجازۀ بازگشت به کلاس و یا انجام فعالیت بدون گواهی پزشکی به دانش آموزان
• تجویز داروی غرغره و یا استفاده از ابزار طبی برای نمونه برداری
• استفاده از آلات بُرنده مانند چاقو یا تیغ صورت تراشی به منظور بریدن پوست ، میخچه ، تاول ، ناخن فرو رفته در پوست و غیره
• ایجاد بی حسی موضعی در بازیکن مصدوم به منظور ادامه بازی
• استفاده از امکانات فیزیکی مانند حرارت یا جریان برق برای آمادگی عضلانی و دفع خون مردگی و ایجاد بهبودی بدون دستور طبی و یا به وسیله اشخاص فاقد صلاحیت
• اقدام به پاشیدن آب به صورت و یا سیلی زدن و یا استفاده از ترکیبات غیر مجاز آمونیاک برای به هوش آوردن بازیکن بیهوش که احتمالاً موجب ناراحتی های بیشتری خواهد شد .

توجه دقیق به خودداری از اعمال فوق از یک سو و اجرای موارد ذیل موجب مسؤولیت نخواهد بود :
1 ـ در حمل ورزشکار بیمار یا مصدوم به خارج از زمین و یا حمل به درمانگاه یا بیمارستان دقیقاً باید اصول کمک های اولیه رعایت شود . مثلاًبه دوش کشیدن ورزشکاری که از ناحیه ستون فقرات آسیب دیده ، یا دچار شکستگی استخوان تر قوه شده بی احتیاطی است .
اگر در نتیجه حمل خلاف اصول کمک های اولیه ورزشکار مصدوم دچار وخامت حال و یا ... شود مرتکب ضامن است هر چند جز مساعدت انگیزه دیگری نداشته باشد .

2 ـ هرگز اجازۀ تجمع افراد در اطراف بازیکن مصدوم به خصوص اگر اختلال تنفسی داشته باشد ، داده نشود .
3 ـ به افراد فاقد صلاحیت اجازۀ انجام اقداماتی تحت عنوان کمک های اولیه داده نشود و انجام کارهایی که مغایر کمک های اولیه است از سوی مربیان نیز به هیچ وجه نباید صورت گیرد . چنانچه در نتیجه این گونه اقدامات حالت مصدوم یا بیمار حاد و ضایعاتی متوجه وی شود ، مرتکب مسؤول است هر چند این اقدامات با حسن نیت صورت گرفته باشد .
4 ـ سرعت در حمل مصدوم از مهم ترین عوامل نجات وی می باشد . مربیان موظف اند در انتقال مصدوم یا بیمار به نزدیک ترین محل درمان کوچک ترین تردیدی به خود راه ندهند زیرا تعلل و تردید در تصمیم گیری می تواند از موجبات مسؤولیت قانونی باشد . در صورتی که امکان حمل مصدوم به مرکز درمانی میسر نباشد باید در اسرع وقت نسبت به احضار پزشک به محل اقدام نمود و همۀ این اقدامات مانع از آن نخواهد بود که اقدامات کمک های اولیه از سوی مربی واجد صلاحیت در خصوص مصدوم اعمال شود .
نهایتاً چون وظیفۀ حفظ سلامت ، جلوگیری از مصدوم شدن ، جلوگیری از تشدید صدمات ، اعمال کمک های اولیه و تسریع دردرمان از طرق مناسب بر حسب مورد به عهدۀ معلمان ورزش ، مربیان و یا سرپرستان می باشد تعلل ، تسامح ، افراط یا تفریط در انجام این وظیفه ، تقصیر محسوب و موجب مسؤولیت قانونی است .

ایمنی تجهیزات و لوازم عمومی ورزش
یکی از وجوه مسؤولیت مدنی مدیریت های ورزشی تکالیف آنها در مورد ایمن بودن ابزار و لوازم است و هرگونه تسامحی در انجام این تکالیف چنانچه منجر به سانحه ای شود تقصیر متوجه آنها و موظف به جبران خسارت خواهند شد .

منظور از تجهیزات و لوازم عمومی ورزشی ابزارهایی است که ورزشکاران به طور عمودی و نه به صورت خصوصی برای انجام عنلیات ورزشی مورد استفاده قرار می دهند . مانند ابزار ژیمناستیک ، وزنه ، دیسک، چکش ، تخته شیرجه ، توپ و لوازمی از این قبیل .

اماکن ورزشی و خطرات آنها
اماکن ورزشی و مسؤولیت های ان از جنبه قانونی منحصر به فضاهایی نیست که فعالیت ورزشی در آن جریان دارد بلکه کلیه محل هایی که به نحوی با فعالیت های ورزشی ارتباط دارند ، هر چند که فعالیت ورزشی مستقیماً در آن اجرا نگردد در محدوۀ این بحث قرار می گیرند مانند رختکن ورزشکاران یا جایگاه تماشاگران بنابراین نقش سرپرستان ، مدیران ورزشگاهها و مسؤولان ادارات تربیت بدنی اعم از سازمان تربیت بدنی ، آموزش و پرورش و یا باشگاه های خصوصی بیشتر خود را نمایان می سازد . زیرا رفع معایب فنی یا ساختمانی این اماکن به عهدۀ افراد مذکور است . در عین حال بیان این مطلب بدان معنی نیست که معلمان ورزش و مربیان فاقد هرگونه مسؤولیتی در خصوص نواقص و معایب اماکن ورزشی هستند .

تسامح و قصور مدیدیت هایی که مسؤولیت مستقیم ایمنی اماکن با آنهاست ، از نظر حقوقی هرگز نمی توانند تقصیر را از عهدۀ مربی یا معلم ورزشی که علی رغم علم به نواقص ، به دانش آموزان خود در آن محل ها اجازۀ فعالیت می دهد ، مرتفع نماید . همان طور که در مباحث پیشین گفته شد مبنای مسؤولیت ، تقصیر است و همین اندازه که معلم ورزش به دانش آموزان خود اجازه می دهد در سالنی تمرین کنند که سقف آن به علت نفوذ آب چکه می کند ، کافی به مقصود است .

توصیه های ایمنی برای اماکن ورزشی
مسأله ای که دراین نوع ارتباط مورد توجه قانون است ، انجام وظیفه در حدود امکانات و بر اساس مقررات و عرف ورزش ما می باشد و قصور در این راستا راموجب مسؤولیت می داند .مثلاًفقدان کف پوش در زمین بسکتبال ، بی احتیاطی محسوب نمی شود ولی وجود کف پوش نامساعد و مچاله شده که موجب زمین خوردن دانش آموزان هنگام بازی گردد را تقصیر غیر عمدی می داند .
رعایت توصیه های ایمنی ذیل الزامی است .

• فعالیت ورزشی در اماکنی که فاقد شرایط متعارف برای آن فعالیت می باشد مجاز نیست .
• واداشتن دانش آموزان به کشتی گرفتن روی زمین بسکتبال و یا انجام حرکات ژیمناستیک بدون وجود تشک های مخصوص بی احتیاطی است .
• اجازۀ فعالیت ورزشی به دانش آموزان در اماکنی که محل تردد وسائط نقلیه است خلاف اصول احتیاطی است حتی اگر این عمل در محوطۀ مدرسه باشد .
•در اماکنی که خطر وقوع حادثه قطعاً قابل پیش بینی است نباید اجازۀ فعالیت داده شود مانند زمین بسکتبالی که از عرض یا طول آن سیم برقی به صورت معلق عبور داده شده باشد .

• در صورتی که در اطراف زمین های ورزشی و در فاصلۀ نزدیک ، شرایط خطرناک وجود دارد ، نسبت به رفع آنها اقدام شود . برای مثال : وجود نرده های آهنی که دارای زائده های برنده و تیز باشد از شرایط خطرناک محسوب می گردد و به همین ترتیب پایه های حلقه بسکتبال که در نزدیک زمین و بدون پوشش حفاظتی باشد و یا قرار داشتن محل آتش زدن کاغذهای باطله و زباله های مدرسه در کنار زمین ورزش .

• تأسیسات برق ورزشگاهها باید کاملاًحفاظت شده و از دسترس دانش آموزان به دور باشد .
• در صورتی که فعالیت ورزشی به نحوی با جریان برق مرتبط باشد ، استفاده از متخصصان مربوطه در انجام اقدامات پیشگیری کاملاً ضروری است .
* بی احتیاطی در به کار گیری دستگاه تصفیۀ آب در استخرها می تواند موجب فاجعه شود .
• لغزندگی کف دوش ها ، حاشیۀ کنار استخرها و همچنین سقف سالن هایی که به دلیل نفوذ آب و یا فرسودگی امکان ریزش دارد ، شرایط خطرناک تلقی می شود . اجازۀ فعالیت در چنین شرایطی بی احتیاطی است .

• اجازۀ فعالیت ورزشی به دانش آموزان در اماکنی که محل تردد وسائط نقلیه است خلاف اصول احتیاطی است حتی اگر این عمل در محوطۀ مدرسه باشد .
•در اماکنی که فعالیت ورزشی در آن برای دیگران خطرناک است ، ممنوعیت باید اعمال شود . بنابراین اگر به دانش آموزان اجازۀ بازی فوتبال در حیاط مدرسه ای که پنجرۀ کلاس های آن در تیررس توپ قرار دارد ، داده شده باشد بی احتیاطی صورت گرفته است ، زیرا امکان برخورد توپ با شیشۀ پنجره و مصدوم شدن دانش آموزان کاملاً قابل پیش بینی می باشد .

• در شرایطی که هوا طوفانی و همراه با رعد وبرق است اجازۀ ادامه بازی از سوی مربی یا داور خطای مطلق است. اگر در چنین شرایطی بر اثر برخورد صاعقه با زمین بازیکن فوت کند ، مربی مقصر است .
* از اجرای مسابقات و تمرینات در هوای بسیار گرم یا بسیار سرد که موجب گرمازدگی یا سرمازدگی منجر به مرگ می شود ، خودداری نمایید .

مسؤولیت مراقبت از ورزشکاران در خارج از زمین های ورزش
مهم ترین مصداق مسؤولیت نگه داری از ورزشکاران در خارج از زمین های ، ورزشی ، اردوها ، بازدیدها ، مسافرت ها و مواردی از این قبیل است .
توصیه های ذیل در راستای این بایدوظیفه مؤکدا باید مورد توجه باشد .
• بدون اجازۀ کتبی والدین هرگز ورزشکاران صغیر را به مسافرت یا اردو یا بازدید از محل های مورد نظر نبرید .
• در مسافرت ها و اردوها از لحظۀ حرکت تا لحظۀ برگشت و تحویل طفل به خانواده اش تمامی مسئولیت مراقبت بر حسب مورد به عهده مربی یا سرپرست است .
• در طول جاده ها در خصوص تغذیه اطفال ورزشکار صغیر و نیز سوار و پیاده شدن آنها دقت بیشتری شود
• هرگز به تنهایی وظیفۀ مربیگری و سرپرستی را در اردوها و مسافرت ها به طور یکجا نپذیرید . این پذیرش از دیدگاه حقوقی یک بی احتیاطی است .

• برای اسکان ورزشکاران در اتاق ها تناسب سنی و موارد مشابه به دقت مورد توجه قرار گیرد .
• در مسابقات قهرمانی بزرگسالان یا اردوها اعزام یک یا دو نوجوان با آنان به انگیزۀ کسب تجربه یک اشتباه فاحش است . برای مثال اسکان یک نوجوان 14 ساله با چند بزرگسال مجرد یا متأهل در یک فضا ، غیر عقلانی است .

• در مسافرت ها هرگز به ورزشکاران خردسال به تنهایی اجازه خروج از اردو را ندهید حتی اگر اقوام وی در آن شهرستان ساکن باشند . چنین اجازه ای باید بنا به تشخیص سرپرست و با رعایت همه جوانب کار باشد .
• گردش ها ، بازدیدها ، تماشای مسابقات باید به طور دسته جمعی باشد از صدور اجازۀ باقی ماندن یک یا دو نفر ورزشکار خردسال در اردو بدون سرپرست خودداری شود .
• از ظاهر کردن علاقۀ خاص خود به یک ورزشکار در حضور سایرین قویاً خودداری کنید . مربی باید خوددار و صبور بوده و عقلش بر احساساتش غالب باشد .

• از انفرادی یکی از ورزشکاران به اردو به خصوص اگر طفل باشد برای انجام یک کار ویا آوردن وسیله بپرهیزید.
• وظیفۀ مراقبت در مسافرت ها و اردو ها منحصر به روز نیست ، در تمام لحظات این وظیفه مهم متوجه مربی وسرپرست است . به هر نحو ممکن باید این مهم انجام شود .

مسؤولیت داوران بر اساس مقررات ورزشی
داوران وظایفی از قبیل پیشگیری از وقوع حوادث ، جلوگیری از تشدید نتایج حوادثی که اتفاق افتاده است را نیز به عهده دارند .

وظایفی که در رابطه با پیشگیری حوادث به عهدۀ داوران قرار داده شده عبارتند از :
ــ بازدید از وسایل شخصی ورزشکاران و جلوگیری از استفاده از آنها درصورت مجاز نبودن
ــ اخراج بازیکنانی که مرتکب عملیات خطرناک و یا خلاف اخلاق ورزشی می شوند
ــ لغو بازی ها در صورت نامساعد بودن شرایط جوی یا ناقص بودن وسایل ورزشی و امثال آن

به منظور مستند بودن وظایف فوق مواردی از مقررات به شرح ذیل اشاره می کنیم :
الف ـ داوران اساساً مسؤول برخوردها و رفتار بازیکنان از لحظه ورود تا ترک زمین می باشند .
ب ـ داوران باید بازی را طبق مقررات اداره نمایند .
ج ـ حالت های غیر ورزشی ممکن است در حین یک مسابقۀ بسکتبال رخ دهد ، به محض مشاهدۀ اولیه آثار آن دهد ، به محض مشاهدۀ اولیه آثار آن بازی باید توسط داوران متوقف و چنانچه نیاز باشد از مأمورین انتظامی جهت حفظ آرامش استفاده نمایند .

د ـ اگر داور متوجه شد که بازیکنی شیئی را با خود حمل می نماید که در قانون اجازه داده نشده است و ممکن است خطری برای بازیکنان دیگر ایجاد نماید . باید دستور دهد که بازیکن شیء را از خود دور کند . اگر نامبرده آن شیء را از خود دور نساخت و دستور را اجراء نکرد حق ادامه مسابقه را ندارد .
ه ـ داوران باید قبل از مسابقه زمین بازی را مورد بازدید قرار دهند تا مطمئن شوند همۀ موارد بر طبق قانون است و اگر مشاهده کردند که زمین برای بازیکنان خطر ایجاد می کند آن بازی را لغو نمایند .
هرگونه قصوری در اجرای مقررات ورزشی از سوی داوران مسؤولیت اداری یا صنفی برای آنها به همراه خواهد داشت .

بیمه حوادث در ورزش
یکی دیگر از ابزارهای مناسب برای حمایت از مدیریت ها و ورزشکاران در مقابل حوادث ، بیمه است که در حال حاضر در همۀ کشورهای پیشرفته صنعتی که طبعاً صاحب ورزش نیز می باشند و قویاً به اهداف عالیه آن معتقدند در ابعاد گسترده ای وجود دارد . در این کشورها بیمه دارای انواع متعددی در ورزش می باشد و از آن جمله می توان بیمه اموال ورزشی ، بیمۀ مسؤولیت مراقبت از اشخاص و اموال ، بیمه در مقابل جرایم علیه اموال ، بیمه درمان کامل ورزشکاران مصدوم ، بیمۀ کامل در مقابل تمامی حوادث و غیره اشاره نمود . در ایران نیز اخیراً فعالیت هایی در این جهت شروع شده که کافی به نظر نمی رسد و با توجه به وضعیت ورزش ما که به طور کلی از جهت اماکن ، تجهیزات ، لوازم و غیره دارای نارسایی و کمبودهایی می باشد و ورزشکاران و مربیان ما به همین دلایل در معرض خطرات زیادی می باشند و لذا اقتضا دارد به انگیزۀ حمایت بیشتر از آنان شمول انواع بیمه دامنۀ گسترده تری یابد و با دریافت حق بیمه از همۀ طرف های قرارداد اعم از والدین ، مربیان ، معلمان ، معلمان ورزش ، نواحی آموزش و پرورش ، تماشاگران و سایرین تضمین های لازم را برای اطمینان و تشجیع مدیریت ها به انجام بهتر وظایف خود فراهم آوریم . به هر صورت امید است بیمه به عنوان یک اقدام احتیاطی و حمایتی بتواند تا حدود زیادی جامعۀ ورزش را در قبال حوادث ورزشی پشتیبانی نماید .


اقدامات حقوقی مدیران ورزشی پس از وقوع حادثه
گزارش سانحه
همۀ آموزش ها ، تلاش ها و اقدامات احتیاطی ، هدف جلو گیری از وقوع سانحه را مورد نظر قرار می دهد . با این همه ورزش پدیده ای است که حادثه علی رغم رعایت همۀ اصول ایمنی از متن آن به وجود می آید و هر چند می توان از نظر کمی و کیفی آن را کاهش داد ولی هرگز نمی توان مدعی ورزش بدون حادثه بود .
پس واقعیت آن است که حادثه جزء لاینفک فعالیت های ورزشی است و بحث این بخش چگونگی برخورد حقوقی مربیان و سرپرستان با حادثه ای است که واقع شده و اینان باید در حدود صلاحیت خود گزارش کاملی از واقعه تهیه نمایند ، تا در مراحل بعدی بتوان به منظور دفاع در مقابل شکایات و اعتراضات در مراجع قضایی ، به عنوان دلیل مورد استناد قرار داد .

بنابراین هرچه محتوی گزارش دقیق ، صحیح و عاری از هر مطلب خلاف حقیقت باشد ، قطعاً هنگام دادرسی در دادگاه می تواند معین قرار گیرد هر چند که متن آن مؤید بی احتیاطی مربی یا مدیر مربوطه باشد . زیرا هنگام دادرسی چون حقایق کشف خواهد شد چنانچه مفاد گزارش خلاف حقیقت باشد مشکلات جدید و بیشتری به وجود خواهد آمد .

تهیه چنین گزارش هایی نباید منحصر به مواردی باشد که زیان دیده از جرم یا شبه جرم قصد پیگیری قانون را داشته باشد . بلکه صرف نظر از هر تمایلی از سوی مصدوم یا خسارت دیده یا سایر اشخاص که به نحوی در حادثه دخیل هستند گزارش باید تهیه و نسخه ای از آن به مبادی بالاتر ارسال و نسخۀ دیگر در بایگانی خصوصی ضبط گردد ، زیرا اولاً تمایل مجدد زیان دیده به اعلام شکایت نمی تواند مطلقاً مردود باشد و در این صورت چنانچه گزارش لحظۀ وقوع ، موجود نباشد ، اثبات بیگناهی بسیار مشکل خواهد بود ، ثانیاًوجود چنین گزارش هایی مورد توجه قرار گرفته و به استناد آنها اقدامات بازدارنده ، اعمال می شود . 

به منظور یکنواخت بودن مفاد این گونه گزارش ها ، فرمی تهیه گردیده که اصول و مشخصات مورد نیاز مراجع قضایی در آن منظور شده است . این فرم به عنوان نمونه در پایان بحث ارائه می شود که می توان مطالبی بر آن افزود و یا از آن کاست

استشهاد از شهود حادثه
یکی از مهم ترین دلایل اثبات حق شهادت است . شهادت یا گواهی عبارت از بیان اطلاعاتی است که شخص به طور مستقیم از واقعه ای دارد . مقصود از قید « به طور مستقیم » این است که شهادت در صورتی پذیرفته است که گواه ناظر واقعه مورد نزاع باشد و آنچه را که خود دریافته است بگوید و اطلاعات او متکی بر گواهی دیگری و شایع بین مردم نباشد .

بنابراین اعتبار شهادت شهود در بسیاری موارد از نظر حقوقی بیشتر از تهیه گزارشی است که مربی یا معلم مسؤول تنظیم می نماید .
در تهیه استشهاد از شهود به نکات ذیل توجه شود :
1 ـ از اشخاص حاضر در صحنه وقوع حادثه صرف نظر از سن آنها کسب شهادت نمایید .
2 ـ اظهارات مصدوم را در صورتی که قادر به بیان است یادداشت کنید و به امضای او برسانید و در صورتی که خود قدرت نوشتن دارد ، شایسته است خود شخصاً بنویسد و امضاء کند .
3 ـ در شهادت شهود باید زمان دقیق حادثه ، علت وقوع ، جریان واقعه و هرگونه اطلاع دیگری که گواه در زمینه سانحه دارد ، نوشته شود . مشخصات کامل شاهد ضروری است .
4 ـ نگه داری نسخه دوم استشهاد نزد تهیه کننده ضرورت دارد.

تفاوت یک معلم ورزش با سایر معلم ها :
باید بگوییم که معلم ورزش در مقابل تمامیت جسمانی ، روانی و حیثیتی دانش آموز مسئولیتی قانونی دارد و قصورش در انجام این وظایف می تواند به واکنش شدید قانون علیه وی منتهی شود . باید معلم ورزش بداند که جهل به قانون نافع مسئولیت وی نیست و مسئولیت معلمان ورزش را در این رابطه به هیچ وجه نمی توان قابل قیاس با مسئولیت معلمان دیگر درسها دانست .
اگر اذعان داشته باشیم که « هر قدر انسان مهمتر باشد وظایفشان هم مهمتر است » می توانیم به این نتیحه برسیم که معلمان ورزش بسیار بسیار ارزشمندند و نقش حیاتی درزندگی سلامت جوانی ، روحی و روانی دانش آموزان بر عهده دراند .

فرم گزارش حادثه

1 ـ مشخصات مصدوم : نام : نام خانوادگی : آدرس :
2 ـ مشخصات ظاهری : رنگ مو : رنگ چشم : قد : وزن ( به طور تقریبی )
3 ـ آدرس محل حادثه : شهرستان : خیابان : کوچه : شماره :
4 ـ نام محل حادثه : مکان آموزشی : (دانشگاه دبیرستان مدرسه راهنمایی دبستان )
باشگاه : ورزشگاه : استخر : اردو : غیره :
5 ـ زمان وقوع حادثه : ساعت : روز : ماه : سال :
6 ـ مشخصات مربی یا سرپرست حاضر در محل حادثه :
7 ـ نوع صدمه : مرگ : شکستگی اعضاء : خفگی : اغماء :
استفراغ : دررفتگی : پارگی و خون ریزی : تورم :
ضربه مغزی : (عضو مصدوم نام برده شود )
8 ـ چه کسانی در لحظه وقوع حادثه در محل شاهد بوده اند ؟
9 ـ چگونگی وقوع حادثه اختصاراً توضیح داده شود .
10 ـ در صورتی که حادثه بر اثر نقص تجهیزات ، لوازم ، زمین ، وسایل شخصی و غیره بوده است ، توضیح داده شود .
11 ـ آیا پس از وقوع حادثه کمک های اولیه اعمال شده است یا خیر ؟ به چه میزان و توسط چه اشخاصی ؟
12 ـ در صورتی که مصدوم به مرکز درمانی منتقل گردیده پس از چه مدت زمانی از لحظه وقوع حادثه این انتقال صورت گرفته است .
13 ـ مصدوم با چه وسیله ای به مرکز درمانی منتقل شده است :
آمبولانس : اتومبیل : سایر وسایل :
14 ـ نحوۀ انتقال مصدوم از محل حادثه به داخل آمبولانس ، وسیله دیگر :
برانکارد : گرفتن دست و پاها : انداختن روی دوش : با پای خود :
15 ـ میزان تقریبی خسارت مالی و مشخصات اشیاء زیان دیده
16 ـ توضیحات اضافی :
مشخصات تنظیم کننده گزارش امضاء تاریخ
مشخصات رئیس یا سرپرست محل حادثه امضاء تاریخ


نتیجه گیری :
قرار دادن ورزش در ردیف آموزش و پرورش و آموزش عالی نشان می دهد که از دیدگاه قانون اساسی ورزش یک نهاد فرهنگی برای نیل به هدف تربیت انسان است .
ورزش جایگاه بسیار مهم در میان اساسی ترین نهاد های کشور است که تمام ورزشکاران، مربیان ، معلمین ، مدیران ، تماشاگران و سازندگان بطور مستقیم و غیر مستقیم در ارتباط با آن می باشند .
لذا لازم است که افزایش آگاهی حقوقی جامعه ورزش در محدوده حقوق ورزشی ، شناخت حقوق ورزشی ، وظایف و اختیارات مدیران ورزشی از نظر حقوقی و ... ارتقاء یابد و به بیان ساده تر کل این تحقیق اهمیت معلمین ورزش را در ساختن جامعه ای سالم و پرنشاط کمک می کند تا به وظیفه مهمی که بر عهده آنها است آگاه شوند .

منابع‌ :‌
1- نشریه ماهانه اداره کل تربیت بدنی دختران ( ویژه نامه طرح جامع معلمان ) ریور ورزشی
2- سایت جامع اطلاع رسانی آفتاب به آدرس
آفتاب
3- سایت جامع اطلاع رسانی دانشنامه رشد به آدرس :
www.daneshnameh.roshd.ir
4- مجله رشد تربیت بدنی – پائیز 1385