Printable View
چون علی در سحررها بی تاب
قسمتم باد مرگ در محراب
ای خدا ای خدای نومیدان
زنده تا همیشه جاویدان
ای سزاوار گریه و خنده
مهربان هماره بخشنده
پاکبازم اگرچه گمراهم
از تو غیر از تورا نمی خواهم
بار تشویش از دلم بردار
و قنا ربنا عذاب النار
شب قدراست ومن چنین بی تاب
افتتح یا مفتح الابواب
روزه رسید ،در نفس من ظهورکن
دعوت مرا به سفره افطار نور کن
نزدیک می شوم به تو ای جوهر جمال
از من مرا به حرمت اینماه دور کن
جان مرا در آینه شستشو بده
چشم مرا بلور، خدایا ! بلور کن
گهواره ام تو بوده ای حی لا شریک
آماده ام برای تماشای گور کن
حرکت حقیقی است که معنا نمی شود
شاعربه هر چه می رسی از آن عبور کن
امیری اسفندقه