مشاعره

دریایی ام ،طو فانی ام من

من زاده این خطه ام، ایرانی ام من

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد.

در کارگه کوزه گری رفتم دوش
دیدم 2000 کوزه گویا و خموش

شد ديده به عشق رهنمون دل من
تا كرد پر از غصه درون دل من
زنهار اگر دلم بماند روزي
از ديده طلب كنيد خون دل من

ناامید از رویش آینده بود
درقمارزندگی بازنده بود

دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند
گل ادم بسرشتند و به پیمانه زدند

دستم بگرفت و پا به پا برد
تا شیوه راه رفتن آموخت

توکز محنت دیگران بی غمی
نشاید که نامت نهند ادمی

یار، یار است اگر یار وفادار بود
یار چون نیست وفادار کجا یار بود

در کار گلاب گل حکم ازلی این بود

کان شاهدبازاری وین پرده نشین باشد