مشاعره

دیدم به خواب خوش که دستم پیاله بود
یک بیت ازین قصیده به از صد رساله بود

يارب اين شمع دل افروز زكاشانه كيست

جان ما سوخت بپرسيد كه جانانه كيست

در طريقت هر چه پيش آيد خير اوست
بر صراط مستقيم اي دل كسي گمراه نيست

تا مرد سخن نگفته باشد

عیب و هنرش نهفته باشد!

دين و دل بردند و قصد جان كنند

الغياث از جور خوبان الغياث

ثانیه ها میگذرد خواهی نخواهی
عمر گران میگذرد خواهی نخواهی

يار من خسرو خوبان و لبش شيرين است
خبرش نيست که فرهاد وي اين مسکين است

تو نیکی کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

زعشق نیست اثردرجهان نمیدانم
که این همای سعادت درآشیانه کیست

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج
سوزد اگر همه دلبران دهندت باج