گفتگویی با کارگردان فیلم«روز مبادا»
فیلم سینمایی «روز مبادا» که در بخش هنر و تجربه سی و سومین دوره از جشنواره فیلم فجر برنده تندیس بهترین فیلم بخش هنروتجربه شد، به عنوان یکی از آثار سینمایی اکران نوروزی چند روزی است بر پرده سینماهای هنر و تجربه به نمایش درآمده است.
این فیلم سینمایی اولین تجربه فائزه عزیزخانی در مقام کارگردان است.عزیزخانی وضعیت اکران فیلم ها در سینمای ایران را امری مهم می داند و معتقد است که حقوق معنوی فیلمسازان بر اساس اکران فیلم‌ها رعایت می‌شود.با این کارگردان فیلم اولی درباره نقش مادر در این فیلم و نیز اثر بعدی او به صحبت پرداخته ایم که در ادامه می‌خوانید:
فروش فیلم «روز مبادا» را تا امروز چگونه می‌بینید؟
در مدتی که فیلم اکران عمومی شده که هنوز تعداد سالن های سینمایی که به این فیلم اختصاص داده شده، کم است. در مجموع خوشحال هستم که فیلم تا کنون دیده شده است.
اولین فیلم شما با جهش مثبتی همراه بوده است، انگیزه شما برای ساخت فیلم بعدی بیشتر از گذشته شده است؟
صددرصد. به شما بگویم که نا خودآگاه این اتفاق برای من افتاد. بیشتر دوستان مطبوعاتی هم به من لطف دارند و پیگیر فیلم بعدی من هستند. طرح فیلم بعدی من مدت هاست که در ذهنم شکل گرفته است. این طرح هم چند سالی می‌شود که در ذهن من بسته شده است. حتی یک فیلم کوتاه بیست دقیقه‌ای هم براساس این طرح ساخته‌ام.
پس الان آمادگی لازم را دارید که این فیلم کوتاه را به یک فیلم بلند سینمایی تبدیل کنید؟
بله؛ اما به هر حال فیلمنامه باید دوباره به نگارش دربیاید و بخش‌هایی اضافه شود.اسم آن فیلم کوتاهی که ساخته‌ام «تاخیر» است که به زودی آن را به یک فیلم بلند تبدیل خواهم کرد.
فیلم اول شما «روز مبادا» با ساختار و تکنیک خاصی ساخته شده بود. آیا همین روش را برای فیلم دوم هم در نظر خواهید گرفت؟
من در تلاش هستم تا تجربه متفاوت و جدیدی را به سینما بیاورم. چون در سینمای ایران تجربه های جدید در ساختار را کمتر می بینیم.اما تجربه ازجنس دیگری با حال و هوای خاص خودم که از دنیای فیلمسازی‌ام دریافت کرده‌ام،به سینما منتقل کنم. فکرهای زیادی برای ساختار فیلم هایم دارم اما تا زمانی که فیلمنامه مکتوب نشود،روی این گونه تجربه‌ها نمی‌توان برنامه‌ریزی کرد.
در فیلم «تاخیر» هم روابط خانواده پررنگ است و یک اتفاق خانوادگی را مشاهده خواهیم کرد؟
بله این فیلم هم یک مضمون اجتماعی خانوادگی را در برمی‌گیرد. علاوه بر این من مطمئن هستم که بیشتر فیلم ها براساس تجربه های شخصی ساخته می‌شوند و فراتر از تجربه های شخصی زندگی نمی‌کنیم. تمام آداب و رسوم ما براساس تجربه‌های شخصی شکل می‌گیرد.من معتقدم ما کاری انجام نمی‌دهیم و این تجربه‌های خانوادگی و شخصی است که به ما فرمان می‌دهد. مسلما براساس این تجربه‌ها فیلم می‌سازم. حتی فیلمسازانی که فیلم اکشن هم می‌سازند،با تجربه‌های شخصی به سراغ اینگونه از فیلمسازی در سینما می‌روند.پس این مسئله گریزناپذیر است و رگه‌های این اتفاق‌ها را در فیلم‌هایمان هم می‌بینیم. شخصیت فیلم‌های من هم آمیخته می‌شود با داستان‌های فیلم‌هایم و بعد تبدیل به یک اثر می‌شود. گاهی این اثر خلق شده در قالب یک فیلم است و گاهی در یک تابلو نقاشی و یا شاید یک پزشک در جراحی و اتاق عمل از تجربیات شخصی اش استفاده می‌کند.
سینمای ایران برای نمایش فیلم‌ها با چه مشکلاتی روبرو است؟
باید همچنان با افزایش سالن‌های سینما روبرو باشیم. در طول سال سینمای ایران تولیدات زیادی دارد. به هر حال همه این فیلم‌ها باید دیده شوند تا صنعت سینما از رونق نیافتد. چند سالن سینما می‌توانند برنامه اکران فیلم‌های گروه هنر و تجربه را نمایش دهند.بخشی از سالن‌های دیگر می‌توانند اختصاص به فیلم‌های کودک و نوجوان در طول سال داشته باشند. سالن تازه تاسیس کوروش و امکانات این سالن برای فیلم های سینمایی واقعا مناسب است. اما در همان سالن هم اکران ناموفقی برای فیلم‌های حاشیه‌ای وجود داشته است. به هر حال استاندارد بودن سالن‌های سینما به نمایش فیلم ها کمک فراوانی خواهد کرد.
فیلم «روز مبادا» با جزئیات خاصی ساخته شده است. تنهایی مادری که با آن در سکانس های مختلف همذات پنداری می کنیم. این جزئیات را چطور تبدیل به یک فیلم کردید؟
از این که مخاطبانم این فیلم را می‌بینند و با آن احساس نزدیکی می کنند، واقعا خوشحال کننده است.
حس می‌کنم که خیلی از دوستان من که هم دوره و یا هم سن با من باشند، بعضی از اینگونه زندگی‌ها را تجربه کرده‌اند. به نظر می‌رسد مادر فیلم من مادر همه هم نسلان من بوده‌اند.
زمانی که من فیلمنامه را نوشتم، نگاهم معطوف به مادر خودم نبود. در این فیلم سعی کردم زبان این مادر زبان شخصی مادر خود من در این فیلم نباشد، بلکه زبانی از نگاه همه فرزندان به مادران خانواده باشد.
شما برای فیلم «روز مبادا» چندین جایزه دریافت کردید.چقدر این جایزه تاثیر در کار بعدی شما دارد؟ اصلا به جایزه جشنواره فیلم فجر فکر کردید؟
من واقعا به تشویق و دیده شدن فکر می‌کنم. به هرحال فارغ از همه حرف‌ها، من میل به دیده شدن فیلمم داشتم. اتفاقا این مسیر باعث رشد و خدمت به سینما می‌شود. پیش از اختتامیه خیلی از دوستان به من گفتند که جایزه دریافت می‌کنی. اما من فکر می‌کردم این اخبار ممکن است تا دقیقه90 تغییر کند. خلاصه با این نیت که می‌خواهم جایزه بگیرم به اختتامیه نیامدم اما زمانی که نام من را برای دریافت جایزه ام خواندند، شوکه شدم و الان خیلی خوشحال هستم.
در پایان اگر صحبتی دارید؟
چقدر از حضور گروه هنرو تجربه در سینما خوشحال هستم. هر چه از زمان ورود گروه هنر و تجربه می‌گذرد، بیشتر متوجه می‌شوم که چه اتفاق استثنایی و ویژه‌ای در سینما رخ داد و دوست دارم هر کاری از دست من بر می‌آید، در هر بخشی در کنار این گروه باشم. آرزو می‌کنم ریشه‌های این گروه قوی و قوی‌تر شود و برای آینده تداوم داشته باشد و جای محکمی را در سینما به خود اختصاص دهد.
منبع:بانی فیلم
http://pnu-club.com/imported/2015/02/30.gif
