فیزیک در قران

بسم الله الرحمن الرحیم.

مقدمه : قرآن کتاب هدایت است و هدف اصلی آن جهت بخشیدن به زندگی انسان و آموختن راه سعادت به او است.

از این رو اگر در قرآن به برخی اشارات علمی بر می خوریم، از آن جهت است که این سخن از منبع سرشار علم و حکمت الهی نشات گرفته و از سرچشمه علم بی پایان حکایت دارد.



سوره انعام / آیه 125

وَ مَن یُرِد اَن یُضِلَهُ یَجعَل صَدرَهُ ضَیِقا حَرَجا کَاَنَما یَصعَدُ فِی السماء .

و هرکه را خواهد گمراه نماید،دل او را از پذیرفتن ایمان تنگ و سخت گردان

که گویی می خواهد از زمین بر فراز آسمان رود .این است که خداوند آنان را که به حق نمی گروند مردود و پلید می گرداند.

توضیح آیه : قرآن در این آیه از سختی و دشواری زندگی گمراهان سخن می گوید و آنان را به کسی تشبیه می کند که در حال صعود به لایه های بالایی جو است و در اثر این صعود دچار تنگی نفس و فشار بر سینه خود می گردد.

فشار هوا در سطح زمین با فشار درجه خون بدن در تعادل است.

( فشار وارده از طرف هوا بر بدن را فشار خارجی و فشار خون داخل بدن را فشار داخلی گویند.)

با زیاد شدن ارتفاع (صعود به آسمان) فشار هوا کاهش می یابد،در نتیجه در ارتفاعات تعادل بین فشار هوا (فشار خارجی) و فشار خون (فشار داخلی) از بین می رود و فشار خون از فشار هوا بیشتر می شود و حاصل این عدم تعادل احساس سنگینی بر دستگاه تنفسی بدن است که بر اثر افزایش فشار خون بر عروق تنفسی تحمیل می شود و مجرای تنفس را تنگ کرده و موجب دشواری نفس کشیدن می شود.

برگرفته از کتاب : فیزیک در قرآن ، اثر حمیده فیض آبادی – حسین پناهی