چرا هیچ کس ملی پوشان ما را نخواست؟

با قانون جدید سازمان لیگ مبنی بر کاهش سهمیه بازیکنان بزرگسال تیم ها پیش بینی می شد قیمت بازیکنان کاهش یابد اما اینگونه نشد. با اینکه قانون تصریح دارد هر تیم برخلاف سال های قبل که اجازه داشت ۲۱ بازیکن بزرگسال به خدمت بگیرد، فقط می تواند ۱۸ بازیکن بزرگسال جذب کند، دست کم ۴۸ بازیکن بزرگسال شاغل در لیگ برتر از لیگ جا می ماندند، ضمن اینکه چندین بازیکن سهمیه امیدها در فصل قبل هم به خاطر بالا رفتن سن شان به سهمیه بزرگسالان اضافه می شدند. با اینحال باز هم مبلغ قرار داد بازیکنان بالا رفت.

بیرون مانده ها نرخ را نشکستند

بازیکنان پرتجربه زیادی به خاطر کوچک شدن فضای لیگ بدون تیم ماندند که تا آخرین لحظه می توان به بازیکنانی مثل جواد نکونام، علی کریمی که خداحافظی کرد، حسن روباریان، فرزاد آشوبی، سپهر حیدری، حسین کعبی و خیلی های دیگر اشاره کرد. فراموش نکنیم فصل قبل با ۱۶ تیمی شدن لیگ برتر، به اندازه دو تیم کامل، فضای لیگ تنگ شده بود و بازیکنان کمتری توانستند این فضا را تنفس کنند اما همه اینها باعث نمی شود قیمت بازیکنان کم شود.

شاید بهتر بود باشگاه ها به جای شل کردن سر کیسه بیت المال، بیشتر با ستاره ها و بازیکنان معمولی لیگ برتر چانه می زدند. البته اگر می دانستند چنین بازیکنانی بیرون می مانند و تیم پیدا نمی کنند شاید نام آنها را می کوبیدند بر سر بازیکنان زیاده خواه.

به هر حال،حتی درخشش در جام جهانی هم باعث نشد ملی پوشان ما و آنهایی که سابقه بازی ملی داشتند بتوانند با خیال راحت تیم پیدا کنند. برخی از بازیکنان سرخابی حتی حاضر شدند برای ماندن در این دو تیم از توقعات خود کم کنند. البته موضوع این گزارش کاهش سهمیه بازیکنان بزرگسال یا بیرون ماندن امثال آشوبی و کعبی نیست، هر چند اینها به موضوع مورد بحث ما ربط زیادی دارد. در کنار محقق نشدن پیش بینی مربوط به کم شدن قیمت بازیکنان بزرگسال در لیگ برتر، پیش بینی محتمل دیگر هم که اهالی فوتبال درباره آینده درخشان بازیکنان تیم ملی پس از درخشش در جام جهانی ارائه کرده بودند، غلط از آب درآمد:

داستان مرد نکونام

جواد نکونام به عنوان مشهورترین بازیکن ما و کاپیتان تیم ملی به اوساسونا بازگشت اما او تا آخرین لحظات فصل نقل و انتقالات برخلاف روال معمول خودش که زیاد تن به مصاحبه نمی داد، پشت سر هم مصاحبه می کرد و از اینکه بر سر نخواستن اش دعوا ست گله داشت. او حتی به شوخی به روزنامه گل گفت که احتمالا مجبور خواهد بود در تیم برادرش، شهدای ری بازی کند.

جواد با تراکتورسازی هم که گفته می شد خواهان جذبش است به توافق نرسید و نتوانست حداقل یک تیم قطری برای خودش پیدا کند و سال های آخر بازیکنی اش را هم به عنوان لژیونر در همسایگی کشورش پشت سر بگذارد. از طرفی، تیم کویتی که آخرین تیم او بود، پس از آن که نکونام آخرین بازی تیم را به خاطر تیم ملی رها کرد، از او دلخور شد و علاقه ای به جذب دوباره این بازیکن نشان نداد. استقلالی ها هم که آب پاکی را روی دست او ریختند.

مسئولان استقلال اعلام کرده بودند که جواد قیمت خود را به باشگاه اعلام کند که این رفتار باعث عصبانیت کاپیتان تیم ملی شد و او در مصاحبه هایش که این روزها تعداد آنها خیلی بالا رفته و با روزنامه ها و رسانه های متعددی مصاحبه می کند اذعان کرد که باشگاه خودش باید بیاید و پیشنهاد بدهد نه اینکه بازیکن برود و بگوید که با من قرار داد ببندید و من اینقدر می گیرم.

استقلالی ها رفتند و بازیکن بی اخلاق و تمام شده ای به نام جاسم کرار را گرفتند که در دو سال اخیر وضعیت اسفباری داشت و حتی در لیگ دسته پایین تر عراق بازی می کرد اما حاضر نشدند نکونام را که باقلعه نویی هم مشکل داشت بگیرند. البته به نوعی باید به آنها هم حق داد چون نکونام فصل قبل در اواسط لیگ، استقلال را رها کرد و به لیگ کویت رفت.

پس از پایان مهلت نقل و انتقالات لیگ برتر خلیج فارس، تاج اعلام کرد که ملی پوشان می توانند همچنان جذب تیم های لیگ شوند و هر تیم می تواند با یک بازیکن ملی پوش بعد از پایان مهلت نقل و انتقالات قرارداد ببندد. این تبصره مشخصا به خاطر بی تیم ماندن کاپیتان تیم ملی و به صورت یک شبه تنظیم شده بود.

قبل از جام جهانی درباره نکونام گفته می شد که او روندی را در پیش گرفته که در جام جهانی ۲۰۰۶ باعث کاهش شدید محبوبیت و مقبولیت علی دایی شده بود. کاپیتان تیم ملی حرف های زیادی پشت سرش بود مبنی بر اینکه سوگلی کی روش است و با هر بازیکنی که به مشکل می خورد، کی روش او را از تیم ملی حذف می کند.

شایعه سازان خط خوردن بازیکنانی مثل رحمتی، پیام صادقیان، خلعتبری و حتی علی کریمی را به او نسبت داده بودند. در خلال بازی های جام جهانی عکسی از او منتشر شد که وسط بازی در حال فریاد زدن بر سر حاج صفی است و لب خوانی ها مشخص می کرد که او به همبازی اش دارد می گوید: «من می گم کجا بایستی، نه کی روش».

شایعه دیگری هم منتشر شد مبنی بر اینکه در روزهای آخر جام جهانی بازیکنان تیم ملی را دور خودش جمع کرده و از کی روش بد می گوید و عده ای هم به مصاحبه او پس از جام جهانی اشاره کرده بودند که برخلاف بقیه بازیکنان با آب و تاب از قرارداد مجدد با کی روش دفاع نکرده بود.

همه اینها باعث می شد نکونام همچنان خبرساز باشد اما این خبرسازی ها منفی بود و پیشنهادهای مناسبی برای فصل آینده به سمت او سرازیر نمی شد؛ تا اینکه اوساسونا که در همین فصل به دسته دو لالیگا سقوط کرده است، به خاطر آشنایی قبلی با این بازیکن و سابقه ای که با هم داشتند و البته به دلیل کاهش هزینه های باشگاه بار دیگر به ستاره سابق ایرانی اش پیشنهاد همکاری داده است.

شایعه سازان ادعا می کردند که کی روش بازیکنانی نظیر نکونام را ترانسفر می کند اما نکونام برای تیم پیدا کردن خیلی سختی کشید و حتی تحقیر هم شد و مجبور شد زیاد مصاحبه کند و واکنش نشان بدهد و در آخرین روزهای نقل و انتقالات نامش را بیشتر در رسانه ها مطرح کند.

خسرو حیدری

به عنوان بازیکنی که احتمال آن می رفت به یک تیم قطری بپیوندد مجبور شد قراردادش را با استقلال تمدید کند؛ البته با گنجاندن این بند که اگر کارش در بوندس لیگا درست شد بتواند بدون مشکل از استقلال جدا شود و فوتبال اروپا را تجربه کند. فصل گذشته استقلال از همین بندها و تبصره های موجود در قرارداد بازیکنان لطمه زیادی خورد و بازیکنانی مثل نکونام و پژمان منتظری را از دست داد و فرهاد مجیدی هم بدون مشکل از فوتبال خداحافظی کرد. خسرو حیدری بیش از آنچه پیش بینی می شد، در جام جهانی بازی کرد و دیده شد اما همچنان موفق به قطعی کردن قرارداد با هیچ تیم خارجی نشده است.

مهرداد پولادی

نمایش با کیفیت بین المللی ایران در برابر آرژانتین و حتی نیجریه فقط تعریف و تمجید بزرگان و کارشناسان فوتبال جهان را در پی داشت و البته توجه فیفا را که به طور مثال مهرداد پولادی را جزو پدیده های جام جهانی دسته بندی کرد اما سهم مهرداد شایعه هایی بود درباره ابراز علاقه برخی تیم های نه چندان مهم بوندس لیگا برای عقد قرارداد با او. پولادی هنوز هم بازیکن پرسپولیس است اما محتمل ترین گزینه ای است که می تواند یک تیم اروپایی برای خودش دست و پا کند.

سردار آزمون

آنهایی که به کی روش انگ دلالی بسته بودند فکر این روزها را نمی کردند که کی روش نه تنها نتوانست هیچ بازیکن ایرانی را به تیم های اروپایی ترانسفر کند بلکه بازیکنی مثل سردار آزمون را هم با خودش به جام جهانی نبرد تا این بازیکن جوان را که پیش از جام جهانی زیر ذره بین باشگاه های بزرگ اروپایی بود، در ویترین جام جهانی قرار دهد و عامل ترانسفر او شود. سردار آزمون با وجود همه شایعاتی که درباره اظهار علاقه تیم های بزرگ انگلیسی مطرح شده بود در همان روبین کازان ماندنی شد.

آندرانیک تیموریان

بازیکنی بود که شاید اگر چهار سال کم سن تر بود می توانست به راحتی به یک تیم انگلیسی بپیوندد. شاید کمتر هوادار استقلال تصورش را می کرد با بازی هایی که این بازیکن در جام جهانی انجام داده باز هم هیچ تیم اروپایی سراغ او نیاید و استقلالی ها از وجود او برای یک فصل دیگر هم بهره مند شوند. آندو که قدرت چانه زنی بالایی در مذاکره با مدیران باشگاه استقلال داشت حتی به قطر هم نرفت و با تیم سابقش تمدید کرد.

مسعود شجاعی

شجاعی که تصور می کرد بعد از جام جهانی تیم بهتری نسبت به تیم دسته دومی لاس پالماس اسپانیا گیرش می آید، شانس حضور در همین تیم را هم از دست داد. او بعدا قرار شد به تیم آ ا ک یونان بپیوندند که این موضوع منتفی شد.

شجاعی شاید به خاطر سابقه ای که در اوساسونا داشت و به خاطر دوستش جواد نکونام بتواند دوباره به اوساسونا برگردد و این بار به جای تجربه بازی با پیراهن اوساسونا در لالیگا با این تیم در دسته دوم اسپانیا به میدان برود، ضمن اینکه هنوز تا روز چهارشنبه هفته قبل رسول خطیبی و تراکتورسازی او را می خواستند.

چیزی که مسلم است این است که شجاعی هم به عنوان یکی از معدود بازیکنان پا به توپ ایران در جام جهانی که بازی هایش دیده شد عاقبت به خیر نشد و نتوانست تیم بهتری برای خودش دست و پا کند.

اشکان دژآگه

اشکان چهره ای بین المللی است. او بعد از یک نیم فصل حضور در تیم لیگ برتری فولام به همراه این تیم و مربی آشنای آن یعنی فلیکس ماگات به دسته پایین تر سقوط کرد اما از سوی هواداران به عنوان بهترین بازیکن فصل انتخاب شد.

دژآگه چند پیشنهاد خارجی داشت از جمله پیشنهاد هرتابرلین اما بزرگترین پیشنهاد معروف ترین بازیکن تیم ملی ایران از لیگ ستارگان قطر رسید که او را با قیمت ۵ میلیون پوند می خواستند. البته این چیزی نبود که دژآگه لیاقت آن را داشته باشد؛ شاید یک تیم بزرگتر در لیگ برتر می توانست مقصد این ستاره فوتبال ایران باشد.

علیرضا جهانبخش

یکی از امیدهای فوتبال ایران بود که به نظر می رسید بعد از درخشش در لیگ فصل قبل هلند به تیم بزرگتری برود اما او هم سهم و نصیب مناسبی از جام جهانی نداشت و فعلا مجبور است در همان تیم ضعیف ادامه بدهد.

علیرضا حقیقی

کم و بیش به اندازه بزرگترین ستاره های جام جهانی دیده شد و خبرساز بود اما هیچ تیمی او را نخواست و حقیقی مجبور شد در همان تیم سابق خود بماند. حتی تیم های ایرانی هم برای جذب این دروازه بان که شهرت بین المللی کسب کرده است، علاقه ای نشان ندادند. پرسپولیس هم به خاطر کدورتی که فصل قبل بین دایی و حقیقی به وجود آمد به سراغ این دروازه بان دست پرورده خودش نرفت و ترجیح داد سوشا مکانی را به ترکیب اش اضافه کند.

دیگران

بازیکنان دیگر تیم ملی هم سرنوشت بهتری نداشتند. کریم انصاری فرد که مورد توجه استقلالی ها بود هنوز با این تیم به توافق نرسیده اما همچنان منتظر قطعی شدن یکی از پیشنهادهای خارجی اش است. رضا حقیقی که حتی فصل گذشته هم از اروپا پیشنهاد داشت قراردادش را با پرسپولیس تمدید کرد. جلال حسینی به الاهلی قطر رفت تا در کنار مجتبی جباری حضور در این لیگ را تجربه کند. امیرحسین صادقی در استقلال ماندنی شد و پژمان منتظری و حاج صفی هم تیم جدید و وسوسه برانگیزی را خواهان خود ندیدند. چرا هیچ کس یوزپلنگ های ایرانی را دوست نداشت؟

منبع:فوتبال برتر