کمی تامل کن بعد تصمیم بگیر

به نام حیّ سبحان

در لحظاتی که به مشکل برخورد می‌کنم با خودم می‌گویم که چطور می‌توانم خودم را از این مهلکه رها کنم؟

وقتی که توان حل مشکل را ندارم، پس بهتر است برای آرامش خاطرم دست به کاری بزنم که اعصابم را راحت کند، هر چند که گناه باشد و خلاف شرع.ابتدا که در این مرحله قرار می‌گیرم، برای رهایی از این مهلکه دست به هر کاری می‌زنیم؛ بدون اینکه به عافبت آن بیندیشیم.

http://pnu-club.com/imported/2013/10...?itok=yajiwrpe

در روایات معصومین (ع) در رابطه با خشم و غضب و تصمیم‌هایی که در این حالت گرفته می‌شود، نهی شده است؛ زیرا عاقبت این تصمیات چیزی جز پشیمانی و حسرت نیست.

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: قَالَ رَجُلٌ لِلنَّبِيِّ ص يَا رَسُولَ اللَّهِ عَلِّمْنِي قَالَ اذْهَبْ وَ لَا تَغْضَبْ فَقَالَ الرَّجُلُ قَدْ اكْتَفَيْتُ بِذَاكَ فَمَضَى إِلَى أَهْلِهِ فَإِذَا بَيْنَ قَوْمِهِ حَرْبٌ قَدْ قَامُوا صُفُوفاً وَ لَبِسُوا السِّلَاحَ فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ لَبِسَ سِلَاحَهُ ثُمَّ قَامَ مَعَهُمْ ثُمَّ ذَكَرَ قَوْلَ رَسُولِ اللَّهِ ص لَا تَغْضَبْ فَرَمَى السِّلَاحَ ثُمَّ جَاءَ يَمْشِي إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ هُمْ عَدُوُّ قَوْمِهِ فَقَالَ يَا هَؤُلَاءِ مَا كَانَتْ لَكُمْ مِنْ جِرَاحَةٍ أَوْ قَتْلٍ أَوْ ضَرْبٍ لَيْسَ فِيهِ أَثَرٌ فَعَلَيَّ فِي مَالِي أَنَا أُوفِيكُمُوهُ‏ فَقَالَ الْقَوْمُ فَمَا كَانَ فَهُوَ لَكُمْ نَحْنُ أَوْلَى بِذَلِكَ مِنْكُمْ قَالَ فَاصْطَلَحَ الْقَوْمُ وَ ذَهَبَ الْغَضَبُ.

از امام صادق عليه السلام نقل شده:
مردى خدمت پیامبر (ص) رسید و گفت: يا رسول اللَّه، مرا تعليم ده، پیامبر (ص) فرمودند: برو و غضب مكن، آن مرد گفت همين مرا بس است و به سوى خاندان خود بازگشت؛ وقتی که به سرزمین خود رسید، دید که میان ایل و تبارش جنگى برپاست، همه سلاح برداشته و آماده‌ی جنگ و مخاصمه با هم هستند، به سرعت به سراغ سلاح خویش رفت و آن را برداشت و به صف قوم خود پیوست. ناگهان به یاد گفته‌ی پیامبر (ص) افتاد که فرموده بود خشم مکن، سلاح خویش را به زمین گذاشت و به نزد مردمى كه دشمن قبیله اش بودند رفت و گفت اى مردم! هر چه زخم و كشتار و زدن بى اثر بر شماها وارد شده به عهده من و من خون‌بهاى آن را به شما مي‌پردازم آن مردم گفتند، هر چه چنين باشد به نفع شما و ما از شما به پرداخت اين جريمه سزاوارتريم، سپس با يک ديگر صلح كردند و آن كينه از ميان برفت.[1]

چه خوب است انسان در حالت عصبانیت تصمیمی نگیرد که باعث پشیمانی شود زیرا حضرت یونس هم با تصمیمی که عجولانه گرفت، گرفتار نهگ شد و به تصمیم نابجای خود اعتراف کرد که خداوند دعای او را پذیرفت.[2]

منابع:
1- اصول کافی، ج 2، ص304.
2- برگرفته از تفسير نور، ج‏7، ص 491.

منبع:

رهروان ولایت

حضرت علی (ع) می فرمایند:
در هنگام عصبانیت؛ نه تنبیه، نه تصمیم، نه دستور

ششمین پیشوای معصوم، امام صادق(علیه السلام) در بیانی زیبا و دلنشین در این باره می فرماید: (الغضب مفتاح کل شر). خشم کلید همه ی بدی هاست.
این سخن زیبا، بیانگر این است که ما باید سرچشمه ی بسیاری از مشکلات جسمانی و روحانی، فردی و اجتماعی را در خشم و عصبانیّت نابجا جستجو نماییم.

نقل شده است: روزی امام حسن (علیه السلام) از راهی سواره گذشتند، که ناگهان مردی شامی با آن حضرت برخورد کرد و شروع به ناسزا گفتن کرد. ایشان هیچ نگفتند تا اینکه مرد شامی هرچه خواست به زبان آورد و گفت. حضرت پیش رفته و با لبخند به او فرمودند: گمان می کنم اشتباه کرده ای. اگر اجازه دهی تو را راضی می کنم، چنانچه چیزی بخواهی به تو خواهم داد، اگر راه را گم کرده ای نشانت دهم، اگر بخواهی بار تو را به منزل می رسانم، اگر گرسنه ای تو را سیر می کنم، اگر فراری هستی تو را پناه می دهم، هر حاجتی داشته باشی برآورده می سازم چنانچه اسباب و همسفران خود را به خانه ما بیاوری برایت بهتر است؛ زیرا ما میهمان خانه ای وسیع و وسایل پذیرایی در اختیار داریم.
مرد شامی با شنیدن این سخنان (برخاسته از دل) به گریه آمد و گفت: گواهی می دهم که تو خلیفه ی خدا در روی زمینی، تو و پدرت ناپسند ترین مردم نزد من بودید؛ ولی اکنون محبوب ترین خلق نزد من هستید، آنگاه آنچه به همراه خویش آورده بود به خانه ی آن حضرت برد و میهمان ایشان شد و به ولایت حضرت اعتقاد پیدا کرد.