همیشه وقتی تنها و نا امید و ملول /تنت ،روانت،ازدست این و ان خسته است،/همیشه وقتی رخسار این جهان تاریک /همیشه وقتی درهای اسمان بسته است/همیشه گوشه ی گرمی به نام دل با توست/که صادقانه تر از هر که با تو پیوسته است/به دل پناه ببر اخرین پناهت اوست/تو را ان چنان که تمنای توست،دارد دوست.:72:
