سطوح سازمانی و حیطه ی مدیریت

به طور کل سازماندهی طبق نظرات و تجربیات آدام اسمیت یعنی محول کردن وظایف و اختیارات متعدد به افراد مختلف و هماهنگ کردن روابط آنان در جهت تامین هدف مشترک سازمان.
حیطه ی مدیریت که گه گاهی حیطه ی سرپرستی یا حیطه ی نظارت گفته میشود , عبارت است از تعداد افرادی که مستقیما زیر نظر یک مدیر یا سرپرست کار میکنند.در سازماندهی مشاغل چون افراددارای تخصص زیادی هستند بنابر این تعیین تعداد افرادی که لازم است زیر نظر یک نفر کار کنند بسیار مهم است.
سازمان از نظر حیطه ی نظارت یا سطوح سازمانی بر دو نوع گونه تقسیم میشود:
1)سازمان با حیطه ی نظارت وسیع(سازمان افقی)اینگونه سازماندهی دارای سطوح سازمانی کم است مثل:گارگاه قالی بافی.
مزایای این گونه مدیریت در سازمان این است که جریان ارتباطات سریع و روسا مجبورند به زیر دستان اختیاراتی بدهند.و معایب آن نیز:عمل هماهنگ کردن مشکل و اعمال کنترل ضعیف است.
2)سازمان با حیطه ی نظارت محدود(سازمان عمودی)اینگونه سازماندهی دارای سطوح سازمانی زیادی است مثل اکثر سازمان های اداری ایران.
مزایای اینگونه سازماندهی و مدیریت این است که:ارتباطات فقط بین عده ای از کارکنان جریان دارد و قابل کنترل است و دیگری هماهنگی بهتر نیز میباشد.حال معایب خاص خود را دارد که میتوان به هزینه ی زیاد ناشی از سطوح زیاد آن و دیگری اینکه مجاری ارتباطات طولانی و کنترل آن قوی میباشد.