ایستادگی برادران بایندر در برابر روباه پیر و کفتار
در جریان تازش وحشیانه ی انگلستان و روسیه به سرزمین
اهورایی ایران،با آنکه بیشتر ارتش شاهنشاهی از هم گسیخته بود اما دلاورانی چون برادران بایندر و بسیاری دیگر از جانسپاران میهن، این ننگ و خواری را بر نتابیدند و رو در روی جنایتکاران اروپایی ایستادند و جان خود را در راه پاسداری از ایران زمین فدا کردند.
جانسپاری شهید غلامعلی بایندر
در شهریور 1320، دریادار غلامعلی بایندر فرمانده نیروی دریایی جنوب، در بازگشت از آبادان با گلوله‌های ناو انگلیسی روبرو شد. ناوچه‌های ناو غافلگیر شده غرق شدند. گروهی از افسران و ناوی‌ها کشته شدند.
دریادار بایندر، همراه با سروان مکری نژاد، برای چاره اندیشی و آماده باش به ستاد نیروی دریایی جنوب، به سوی خرمشهر به راه افتادند ولی پیش از آنکه به خرمشهر برسند، با آتش ناگهانی مسلسل‌های انگلیسی از پای درآمدند.
غلامعلی بایندر،شهید راه میهن
شهید بایندر نیز می توانست مانند دیگر همکاران خود بگریزد و یا تسلیم شود اما ایستاد و جان خود را فدای میهن کرد.
در همین زمان و در شمال ایران، ناوسروان یدالله بایندر برادر شهید غلامعلی بایندر نیز همانند برادر میهن پرست خود در برابر این تازشگران بی فرهنگ ایستاد و تا واپسین قطره خون خود جنگید تا آنکه خود پاکش بر خاک مقدس ایران زمین چکید و جان داد.
ناگفته نماند به همراه شهید یدالله بایندر، گروهی دیگر از سربازان و جانسپاران میهن نیز از سوی جنایتکاران اروپایی به خاک و خون کشیده شدند که از میان آنان می توان به سید محمد راثی هاشمی، عبدالله شهریاری و ستوان ملك‌محمدی اشاره کرد. ایستادگی این دلاورمردان برای تازشگران اروپایی نیز بسیار شگفت آور بود تا جایی که پیکر آنان را با احترامات نظامی ویژه ای در کنار پل مرزی نخجوان به خاک سپردند.
