زنبورها خلبان خودکار بیولوژیکی دارند/ کشف دلیل فرود ایمن زنبورها

دانشمندان دانشگاه کوئینزلند برای اولین بار موفق شده اند چگونگی فرود ایمن زنبورها را بر روی هر نوع سطحی و در موقعیتها و زاویه های مختلف کشف کنند. کشفی که می تواند در طراحی نسل جدید هواپیماها مورد استفاده قرار گیرد. به گزارش خبرگزاری مهر، تکنیک فرود زنبورها که وابستگی فراوانی به دید آنها دارد می تواند به مهندسان در طراحی نسل جدیدی از هواپیماهای خودکار ضد رادار و ضد سیستمهای ردیابی که قابلیت فرود آرام در خارج از اتمسفر را نیز دارند، کمک کند.
به گفته دانشمندان دانشگاه کوئینزلند زمانی که زنبورها به سطحی نزدیک می شوند به تدریج سرعت خود را به منظور متوقف شدن همزمان با انطباق سرعت با ابعاد هدف فرود کاهش می دهند. محققان با ساختن سکویی که امکان تغییر دادن آن به هر زاویه ای امکانپذیر بود به مشاهده فرایند فرود زنبورها پرداختند.
دانشمندان با استفاده از آب قند زنبورهای عسل را به گونه ای آموزش دادند که برای چندین بار به سوی سکو پرواز کرده و بر روی آن فرود آیند. طی این مرحله از تمامی حرکات زنبورها توسط دوربینی پر سرعت تصویربرداری شد. این تصاویر نشان دادند زنبورها بدون توجه به مسطح بودن یا غیر مسطح بودن سکو در فاصله 13 میلیمتری از سطح سرعت خود را کاهش می دهند و سپس فرود می آیند. در واقع این تصاویر ثابت کردند که زنبورها این فاصله را با کمک چشمهای خود اندازه گیری کرده و تخمین می زنند.
در صورتی که سکوی فرود مسطح باشد زنبورها به سادگی و با کمک پاهای پشتی خود فرود می آیند. در صورتی که سکو در زاویه ای میان عمودی تا واژگون قرار داشته باشد زنبور ابتدا با کمک شاخکهای خود به سوی سکو نشانه گرفته و آن را بررسی می کند، سپس پاهای جلویی خود را بالا کشیده و پس از پاهای میانی و پشتی، آنها را بر روی سطح قرار داده و فرود می آید.
به گفته محققان این حرکات زیبا و آکروباتیک را می توان به راحتی در طراحی هواپیماها مورد استفاده قرار داد. سیستمهای فرود کنونی از سیستم تابش پرتو استفاده می کنند که با توجه به شیوه فرود زنبورها، این سیستمها بسیار پیچیده تر از حد نیاز به نظر می آیند. دانشمندان معتقدند زنبورها با استفاده از سیستم بیولوژیکی خلبان خودکار فرود می آیند که می توان آن را در سیستمهای دست ساز بشر نیز شبیه سازی کرده و از آن برای فرودهای بدون نقص و کم خطر استفاده کرد.
بر اساس گزارش ان بی سی، با وجود اینکه زنبورها مغزی به اندازه یک دانه کنجد داشته و در حدود یک میلیگرم وزن دارند تا کنون منبع الهام بسیاری از مطالعات انسانی بوده اند.


منبع:سایت علمی نخبگان جوان