تغییر چهره «دانیال حکیمی»؛ دستفروشی که سرمایه‌دار شد + تصاویر
داستان نمایش «پلکان» به نویسندگی زنده یاد اکبر رادی، در دهه‌های 30تا 50 خورشیدی می‌گذرد.
بلبل (با بازی دانیال حکیمی)، فروشنده‌ای دوره گرد و مفلوک است که با دزدیدن گاو یکی از همسایه‌هایش (با بازی ایرج راد)، سرمایه‌ای جور کرده و به قول خودش نخستین پله ترقی را بالا می‌رود.
بلبل که حالا برای خودش یک دکه جگرکی زده است، نامزدی با دختری روستایی را مانع پیشرفتش می‌داند و او را از خود می‌راند.
بلبل، با ازدواج با دختر پا به سن گذاشته حاچ عمو (با بازی علی رامز) که یکی از زمین داران پولدار منطقه است، از دومین پله ترقی بالا می رود.
بلبل پس از راه انداختن یک فروشگاه و تعمیرگاه دوچرخه، بیش از پیش طماع و بی‌رحم می‌شود.
دانیال حکیمی با ظرافت شخصیت یک آدم نو کیسه را به نمایش در می‌آورد.
مرحله بعدی پیشرفت مادی بلبل، وقتی است که او به تهران می‌آید و بساز و بفروشی را پیشه خود می‌سازد.
با خوردن حق مردم از جمله کارگران ساختمانی، این شخصیت تازه به دوران رسیده در میان سالی سرمایه‌ای هنگفت را فراهم می آورد.
آخرین مرحله از دگر دیسی بلبل، وقتی است که به یک سرمایه دار بزرگ تبدیل می‌شود.
این شخصیت فرصت طلب در سال 1356خیلی زود متوجه تغییر اوضاع و بروز انقلاب می‌شود. او برای گذر از این مرحله هم نقشه‌هایی در سر دارد که با مرگش به سرانجام نمی‌رسد.
اکبر رادی در نمایشنامه «پلکان» از بلبل شخصیتی باور پذیر ارائه می‌کند که با وجود تمام تقلا‌هایش برای دست یابی به پول و ثروت، در آخر عمر هم احساس آرامش نمی‌کند و در ترس و وهم می‌میرد.
