باغ بهشت بریتانیا

باغ بهشت از مهمترين پروژه هاي ساختماني هزاره و همچنين يكي از بزرگترين گلخانه هاي جهان است كه مكاني براي نمايش وابستگي انسانها به گياهان و گوناگوني بسيار زياد آنها مي باشد.
* * *
معمار: نيكولاس گريمشاو (Nicholas Grimshaw)
مكان: سنت آستل (St. Austell) ، كورن وال (Cornwall) ، انگلستان
تاريخ آغاز ساختپروژه: ژانويه سال 1996 ميلادي
تكميل فاز نخست: عيد پاك سال 2000
پايان كليهمراحل ساختمانسازي: عيد پاك سال 2001
سبك: تكنولوژي برتر (High Tech)
مساحت: 23 هزار متر مربع
* * *

http://pnu-club.com/imported/2009/06/209.jpg

باغ بهشت كه در ماه مارچ سال 2001 گشايش يافت، به گونه اي برنامه ريزي شده بود تا به يكي از مهمترين جاذبه هاي جهانگردي مبدل شود. در واقع، حتي پيش از گشايش رسمي، پروژه مورد بازديد كثيري از مردم علاقمند سراسر جهان واقع گرديد.
ادامه دارد ...........

سرچشمه باغ بهشت :
پروژه بهشت زاييده تفكر تيم اسميت بود كه هم اكنون مدير اجراييباغ بهشت است. در سال 1995 وي با كمك معماري محلي بنام جاناتان بال اقدام به برآوردهزينه پروژه كردند كه حاصل، بودجه اي معادل 86 ميليون پوند براي احداث چنين باغيبود.
ايده پروژه بهشت، ساده بود: خلق مكاني توريستي در سطح كلاس جهاني كهبازگوكننده داستانهايي انساني از وابستگي انسانها به گياهان باشد، به ويژه مي بايستاين مكان به گونه اي تدارك ديده مي شد تا علاوه بر اينكه بصورت نمايشي جذاب جلوه گرشود، به اندازه كافي بلند و مرتفع باشد تا درختان سر به فلك كشيده جنگلهاي پر باراندر آن جاي گيرند، همچنين به ميزان لازم وسيع و عريض باشد تا بتوان پوشش گياهيمديترانه اي را بصورت پرتگاههايي مصنوعي در آن قرار داد؛ به راستي كه باغ بهشتبرازنده لقب هشتمين عجايب جهان است.

http://pnu-club.com/imported/2009/06/210.jpg

ادامه دارد .....

سايت :
يك گودال عميق رسي خارج از سنت آستل براي اجراي پروژه، ايده آلبود، چرا كه هم مجموعه را در مقابل باد محافظت مي كرد و هم در بخش جنوبي آن صخره ايسنگي وجود داشت كه براي دريافت نور خورشيد مناسب بود.
ايده طرح بر مبناي خلقمجموعه اي عظيم از “گلخانه ها” بود كه در زمين شيبدار بخش جنوبي، يعني جايي كه صخرهقرار داشت، برپا مي گشت و بايد يك كلكتور خورشيدي و سيستم بانك گرمايي با ذخيرهسازي 24 ساعته در آن مكان مهيا مي گشت. سطح شيبدار جبهه شمالي نيز بايد جهت مزرعههايي پلكاني با نمايشهايي تنديس گونه آماده سازي مي گرديد.
گرچه، سايت كامل وبدون عيب و نقص نبود: شكل مخروطي آن در مقابل سيل و طوفان بسيار آسيب پذير بود، خاكمناسبي نداشت و زمين ناپايدار بود. اين مسايل تماماً توسط معماران، مهندسين ومتخصصان باغباني در نظر گرفته شد، اما براي اجراي اين پروژه نسبت به ديگر نقاطبرتري داشت، بنابراين انتخاب گرديد؛ در واقع موانع اصلي با همكاري و اشتياق گروههمكاران پروژه از سر راه برداشته شدند.

http://pnu-club.com/imported/2009/06/211.jpg

ادامه دارد .....

طراحي :
مفهوم كلي، خلق تجربه اي نو بود كه بايد بازديدكنندگان را با پيشبيني، شور و هيجان و شگفتي مواجه مي كرد - منظره سازي و معماري بايد اين تصور رابوجود مي آوردند.
دو نمونه محيط داخلي وجود داشت، يكي براي گياهان نواحي مرطوباستوايي و ديگري جهت پوشش گياهي آب و هواي گرم و معتدل؛ در تكميل اين دو، باغيبيروني با محيطي وسيع براي گياهان مناطق سردسير در نظر گرفته شد.
سازه هاي درونيكه تشكيل دهنده گلخانه هايي عظيم بودند،“بيوم” نامگذاري گرديدند كه در منطقه شيبدارجبهه جنوبي گودال رسي ساخته شدند تا جلوه اي طبيعي به گياهان ببخشند.
در ابتـداتصميم بر آن شد كه دو بيـوم با ساختاري فلزي و شيشه اي ساخته شود و سازه سقف پايانهبين المللي واترلو در لندن به عنوان الگو براي آن دو انتخاب گرديد. بنابراين ازطراح پايانه يعني دفتر معماري نيكولاس گريمشاو و همكاران در جهت تحقق اين تفكر،براي همكاري دعوت به عمل آمد.
وجود درختان سر به فلك كشيده، باعث جلوگيري ازرسيدن نور طبيعي خورشيد به ديگر گياهان مي شد و اين باعث مي گرديد تا گياهان بخاطربرخورداري از نور خورشيد به صورت غير طبيعي رشد نمايند.
متخصصين سازه هاي فضاييپيشنهادي مناسب ارايه دادند: در قانون ژئودوزيك، اجزا در سطوحي صاف براي ايجاد فرميمنحني به يكديگر پيوند مي خورند. يك خط ژئودوزيك، كوتاهترين فاصله بين دو نقطه درسطحي منحني است و باعث ايجاد طرحي براي فرم آزاد و پابرجا مي شود.
صاحب تفكرگنبد ژئودوزيك، معمار آمريكايي، ريچارد باكمينستر فولر (Richard Buckminster Fuller) بود، كسي كه بزرگترين گنبد را در پاويون ايالات متحده در نمايشگاه جهاني (Expo) سال 1967 مونترآل كانادا با قطري معادل 250 فوت (76 متر) ايجادكرد.
متخصصين سازه هاي فضايي مرو، دفتر معماري نيكولاس گريمشاو و همكاران ومهندسان سازه، آنتوني هانت و شركا با همكاري يكديگر بر روي نحوه تقاطع مجموعه اي ازگنبدها كار كردند. آنها پي بردند كه شيشه بسيار سنگين، انعطاف ناپذير و خطرناك برايكاربردي اينچنيني است و همچنين دريافتند كه “اتيل تترا فلوئور اتيلن” (ETFE) كهفلوئور پليمري با ويژگيهاي كششي مناسب است، براي كاربرد در اين پروژه، راه حل خوبياست. به علاوه، مقاوم و سبك وزن است (وزني معادل يك درصد همان ابعاد شيشه دارد) وشفافيتي بالا براي عبور اشعه مـاوراءبنـفش دارد؛ETFE در مقـابل نور خـورشيد فـرسايشنمي يابد و خاصيت عايقي بهتري نسبت به شيشه داراست. همچنين قابل بازيافت بوده و نيزمقاومتي معادل چهارصد برابر وزن خود دارد.
گرچه در برابر ايجاد سوراخهاي سطحيحساس است، اما به سادگي با استفاده از نوارهاي ETFE مي توان آن را تعمـير نمود. ورقه هاي ETFE بيش از بيست سال در باغ وحش بورگرز هلند پابرجـا مانده است. تصمـيمبر ساخت گرفـته شد؛ بيوم ها بايد با ورقه هاي 3 يا 4 لايه اي ETFE پوشش مييافتند.

http://pnu-club.com/imported/2009/06/212.jpg

ادامه دارد .........

هر بيوم شامل چهار گنبد است كه با كمانهايي فلزي در محل اتصال بهيكديگر تقويت شده اند. شكل ايجاد شده، حداكثر اندازه و استحكام را با استفاده ازحداقل فولاد و همخواني با محيط متفاوت گودال رسي فراهم مي كند. در كل، آنهابزرگترين گلخانه هاي جهان هستند.
بيوم بزرگتر – مربوط به پوشش گياهي مناطق مرطوباستوايي – سطحي معادل 170 هزار فوت مربع (15590 متر مربع) يا 8/3 جريب (55/1 هكتار) را پوشش مي دهد و 180 فوت (55 متر) ارتفاع، 330 فوت (100 متر) عرض و 660 فوت (200متر) طول دارد.
بيوم مربوط به پوشش گياهي مناطق گرم و معتدل، 70 هزار فوت مربع (6540 مترمربع) يا 6/1 جريب (65/0 هكتار) مساحت دارد و 115 فوت (35 متر) ارتفاع، 213 فوت (65 متر) عرض و 440 فوت (135 متر) طول دارد.
شش ضلعي ها، پنج ضلعي ها ومثلث هايي كه پيـوند آنها تشكيل دهنده بيوم هاست، تماماً داراي ويژگيهاي منحصربفردي هستند كه اين ناشي از طبيعت غيرعادي سايت مي باشد.
گرما با فنهاي بزرگگرمازا توسط آب گرم از دستگاههاي اصلي مولد گرماي زيرزميني تأمين مي گرديد. مسير،شدت، رطوبت و دماي هوا با نرم افزار كامپيوتري كنترل مي شد؛ همچنين اين نرم افزار،بازشوها را در بالا و پايين گنبدها كنترل مي كرد. هواي گرم به سمت بالا هدايت مي شدو هواي خنك تر از بخش پايين جايگزين آن مي گرديد.
http://pnu-club.com/imported/2009/06/213.jpg

ادامه دارد .....

ساختمان :
در ابتدا، جداره هاي گودال را كه بسيار ناپايدار بودند، با زاويهاي مناسب و ايمن برش دادند و لبه هايي تراس مانند ايجاد كردند. دو هزار تخته سنگ كهتعدادي از آنها 40 فوت (12 متر) طول داشتند به سمت جداره ها رانده شدند تا مجدداًمورد استفاده قرار گيرند و در آنجا ثابت گرديدند.
فونداسيونهاي بيوم ها در پايينو بالاي ديواره هاي گودال با 5/6 فوت (2 متر) عرض، 5 فوت (5/1 متر) ضخامت و 2800فوت (858 متر) طول گسترانيده شدند.
بيوم ها با جرثقيلي تركيبي (ايستا و متحرك) وداربست برپا گشتند. داربستهاي 192 فوتي (5/58 متري) ساخته شدند كه بلندترين سازهداربستي جهان تا آن زمان بودند.
داربستها همچنين ركورد بزرگترين حجم سازه را با 9/6 ميليون فوت مكعب (195600 متر مكعب) شكستند. درصورتيكه اجزاء به دنبال يكديگر درخطي مستقيم قرار مي گرفتند، خطي به طول 230 مايل (370 كيلومتر) ايجاد ميكردند.
دو بيوم بوسيله لينك كه ساختماني با سقفي پوشيده از چمن است و تركيبيزيبا با مناظر اطراف خود پديد آورده، به يكديـگر متـصل شـده اند و اين احساس رابوجود مي آورند كه بيـوم ها از زمين روئيده اند.
گروه طراحي تمايل داشت كه فضاييسبز در مركز گودال ايجاد شود و مسيري براي بازديدكنندگان بوجود بيايد تا سايتدلپذيرتر جلوه گر گردد.
تغييرات در وضعيت طبيعي زمين با ايجاد فضاهايي صميميمانند “وايلد كورن وال” و مجسمه هايي غير معمول كه داراي معناي خاصي مي باشند،ايجـاد شد و از وضعيت پيشـين گودال، تنها خاطره اي برجاي ماند. مسيرها و شيبراههايپيچدار، تصاويري زيبا از منظره سازي توسكاني پيش چشم بازديدكنندگان پديد ميآورند.
فضاهاي معـماري، تنـها حدود يك چـهارم سـايت را به خود اختصاص مي دهند،بقيه سايت شامل بخشهايي است كه هريك مفهوم خاصي دارند و به ميـزان قـابل توجـهي ازگيـاهان منطقه معتدل و تنـديس هاي طـراحي شـده توسط مشاورين كاربرد زمين پوشيدهگرديده اند.