عاشقی خوبه یا خوب نیس؟ اصلا عاشقی قاعده و اصول داره یا نه؟ جوان ایرانی باید چطور عاشق بشه؟ چیزی به نام عشق همیشگی وجود داره یا فقط برا یه مدتی فوران میکنه و بعد خاموش میشه؟چرا اکثر اونایی که عاشق میشن و ازدواج میکنن بعده یه مدتی زیاد ابراز رضایت نمیکنن؟ آیا اصولی را رعایت نکردن یا نه قانون اینه که همه اینطور میشن؟دوستان عزیز به این شعر توجه کنین:
در جاده ی جوانی میکوش تا توانی
ماشین زندگی را با عقل و عشق رانی
ماشین زندگانی ماشین بی ثباتی است
گاهی چو مرسدرس بنز گاهی چنان ژیانی است
هان ای جوان عاقل عاشق شدن گنه نیست
اما به شرط آنکه قانون آن بدانی
قانون اول آن که با عقل باشد این عشق
قانون دوم عهد و وفای جانی
اگر عشقی که در مرتبه اول عقل تأییدش کنه ودر مرتبه دوم وفاداری و وفای به عهد همراهیش کنه حتما عشق به جایی خواهد رسید والا چیزی جز دردسر نخواهد بود.خدا در قرآن سوره زخرف میفرماید:«دوستان در آن روز برخی دشمن برخی دیگرند ،مگر تقواپیشگان» پس اگر عشقمان را بر پایه و اساس تقوا برنامه ریزی کنیم و کسی را که دوست داریم بخاطر خدا دوستش داشته باشیم عشقمان دائمی خواهد بود چون در این صورت فقط خوبی های معشوقه خودمان را خواهیم دید وخواهیم دید که چقدر در زندگی و آسایش ما نقش بسزایی دارد و کسی در این دنیا بی عیب نیست حتی معشوقه ما،انشاالله عشقهایمان پایه تقوا داشته باشد تا به دشمنی تبدیل نشود و پایدار باشد پس عشق فروکش نمیکند این احساسات هستن که فرو کش میکنن و آنچه باقی می ماند پایه و اساسی است که عشق ما براساس آن پایه ریزی شده است ساختمان بی بن با یه لرزش خفیف ویران خواهد شد هرچند اگر به ظاهرش خیلی رسیده باشیم.اگه عشق بر اساس اصول خدایی باشد کاستی های همدیگه رو باهم جبران میکنیم اگه نه که به یکی بسنده نخواهیم کرد چون اگه پایه اش خدا نباشه چشمامونو صددرصد از دیگران نگه نخواهیم داشت و این عین خیانت است به همدیگر. عاشق هم باشیم و مهربانانه بخاطر خدا باهمدیگه زندگی رو بسازیم خانمها مثه گل میمونن بابرخوردهای غلط لطافت وزیباییشونو از بین نبریم و برخورد صحیح را یاد بگیریم و بزرگمنشانه باهاشون برخورد کنیم و بهشون بیشتر توجه کنیم و آقایون سخت و محکم هستن سعی کنیم به مردانگی آنها لطمه نزنیم. انشاالله
