آشنای با شخصیت پرخاشگر انفعالی

ایـن نـوع اختلال شخصیتی به نظـر می رسد که با تـوجـه بـه نحوه پـرورش کـودک در خانواده و جو اجتماعی ، در کشور ما شیوع زیادی داشته باشد . مبتلایان به آن ، افرادی هستند که جرات ابـراز خشم و نـارضایـتـی خـود را بـه صـورت مستقیـم نـدارنـد ، لیـکـن به گونـه ای ناخودآگاه آن را به صـورت مسامحـه و تعلل ، مانع تراشی ، لجاجت ، ناراضی کـردن دیگران ، کج خلقی و قیـافـه عبوس به خود گرفتن و عدم کارایی ابراز می کنند .

بـه نظـر می رسد که در بیـن همـه انواع اختلالات شخصیتـی ، نـقـش عوامل پرورشی ، روانـی ، اجتماعی و در کل محیط ، در شکل گیری شخصیت پـرخاشگـر انفعالی عمده تـر از عوامل زیست شناختـی و ارثـی باشد . والـدیـن ایـن کودکان در بـرخـورد با فـرزندان خـود بسیار جدی ، قاطع و پرخاشگر هستند . ایـن والدیـن بـه دلیل کشمکش های درونی خویـش و تظاهـر قاطعیـت ، رفتار طبیعی را در کودکان خود تنبیه یا مهار می کنند و نیازهای وابستگی آنان را با اکراه و تنها به طور نسبی برآورده می کنند . در نتیجه این کودکان چنین می آموزند که خشم خود را به صورت آشکار ابراز نکنند .

در نگاه نخست کودکان مودب و غیـر متوقعی به نظـر می رسنـد ، در حالی که به صورتی نهانی ، فـرد مورد خشم خویش را با عدم کارایی تنبیه می کنند . رنجش نسبت به هر چیز در ایشان با ابـعاد بیمارگـونـه وجـود دارد . بسیاری از آنان حالت تخاصمی و متعارض ، رقابـت جـو و جاه طلب دارنـد و دیگران را به برخورد غیردوستانه تحریک می کنند . در ارتبـاط با دیگـران حتـی دوستان و خویـشان لحن تنـد ، گزنده و کنایه آمیـز دارند و در بـرابـر خواستـه های بـر حق دیگران به صـورت پرخاشگرانه مقاومت می کنند .



شیوه درمان
بـررسی ها نشان می دهـد ، بـیـماران پرخاشگـر انفعالی که تحـت روان درمانی حمایتـی قـرار می گیرند ، از سرانجام بهتـری بـرخـوردار می شوند . اما مـسیـر روان درمانـی بـا بیـمار پرخاشگـر انفعالی از لبه پـرتـگاه های سختی می گـذرد . بـرآوردن نیـازهای آنان اغلـب بـه معنـی حمایـت از بیماری آنان و امتناع از برآوردن این تقاضاها ، به مفهوم طرد ایشان است .
بیشتر گزارش های بالینی حاکی از میزان بالای عدم موفقیت و قطع درمان این بیماران است . به هر حال درمان های پـویـا (دینامیک) و رفتـاری - شناختی در بـرخـی موارد ، نـویـدبخش بـوده اند . تظاهـر به خودکشی که در ایـن بیـماران فـراوان دیـده می شود ، بـایـد بـه عنوان نمودی از خشم پنهان ، نه به عنوان تظاهر افسردگی اولیه درمان کرد .

داروهای ضدافسـردگی تـنـها در صـورت ضـرورت بالینی کامل قابل تجویـز است . فنون درمانی که منجـر به هدایت خشم بیمار از مقاومت به سوی یادگیری سازنده شود ، مفید است . فنون رفتـار درمانی همچون آموزش جرات ورزی ، درمان های پویا یا گروه درمانی مفید است .



منبع: بانک اطلاعات