حقایقی درباره rcm - قسمت اول

RCM چگونه به دنیای نگهداری و تعمیرات معرفی گردید؟

ریشه RCM به سالهای قبل از 1960 برمیگردد ، زمانیکه شرکتهای هواپیمایی تجاری تصمیم به خرید هواپیمای غول پیکر بوینگ 747 گرفتند.
در آن زمان ، براساس تجارب گذشته ، نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه براساس زمان ( TBM) مورد اجرا قرار میگرفت. در آن زمان عقیده بر این بود که تجهیزات براساس مدت زمان کارکرد فرسوده میگردند و به همین علت سرویسهای نت برای دوره های 1000 ، 5000 و 10000 ساعت برنامه ریزی و اجرا میگردید.
اما مشکل موجود در ارتباط با هواپیمای بوینگ 747 ، تعداد دفعات سرویس تعیین شده توسط اتحادیه بود که سه دوره زمانی بیشتر از هواپیمای 707 را شامل میگردید. این به معنی بیشتر شدن زمان نت ، افزایش زمان توقف هواپیما و کاهش زمان پرواز هوپیما بود.
آشکار بود که رویکرد سنتی خطوط هواپیمایی جهت نگهداری و تعمیرات برای جتهای غول پیکیری همچون بوینگ 747 از نظر اقتصادی بصرفه نبود .
این موضوع علت پیش قدم شدن خطوط هوایی آمریکا برای بازنگری مفاهیم نت پیشگیرانه و تعیین اقتصادی ترین استراتژی با درنظر گرفتن مسائل ایمنی بوده و نتیجه آن نیز معرفی فرایندی بود که حالا آنرا با نام RCM می شناسیم و بصورت کاملا موفقیت آمیزی بر روی هواپیمای بوینگ 747 و همه هواپیماهای جت بعد از آن اجرا گردید.
شرکت هواپیمایی بوینگ پیشگام در اجرای RCM بود. سایر خطوط هواپیمایی همچون خریداران 747 نیز به همکاری در این زمینه و اجرای RCM تمایل نشان دادند. اما شرکت بوینگ و متحدانش ،RCM را در جهت جلب رضایت ناظران اتحادیه توسعه داده بودند.
در سال 1976 ، سازمان دفاع آمریکا قراردادی با متحدین شرکتهای خطوط هواپیمایی جهت انتشار چگونگی توسعه برنامه های نت منعقد نمود.
نتیجه RCM بود ، یک گزارش 495 صفحه ای که توسط Stanley Nowlan و Howard Heap تنظیم شده و به تشریح روش RCM برای هواپیماهای " Boeing 747" ، " Douglas DC-10 " و " Lockheed 1011 " می پرداخت .
در سال 1978 ، سازمان دفاع امریکا ، گزارش RCM را برای استفاده عموم ، منتشر نمود...

ادامه دارد ...