سيستم نگهداري و تعميرات واكنشي (Reactive Maintenance)

در گام پيشين ، در بيان تاريخچه تحولات نت ، از سيستم‌هاي گوناگون نت كه در دوره‌هاي زماني متفاوت مورد استفاده قرار مي‌گرفته‌اند سخن گفتيم ؛ در اين گام و گامهاي آتي به تشريح بيشتر اين استراتژيها خواهيم پرداخت .
از نگهداري و تعميرات واكنشي (Reactive Maintenance)آغاز مي‌نماييم :
اين استراتژي مي‌گويد :
(Fix it after it Breaks)
در اين روش بعد از وقوع خرابي نسبت به تعمير ماشين و بازگشت وضعيت به حالت اوليه اقدام مي‌گردد .
در استاندارد TPMاز اين روش با عنوان (Breakdown Maintenance) ياد شده و در ايران نيز عنوان (Emergency Maintenance) براي اين روش مورد استفاده قرار مي‌گيرد .
همانگونه كه در گام پيشين بيان نموديم اين سيستم در سالهاي آغازين تكامل نت مورد استفاده قرار مي‌گرفته و بدين سبب با ساختار امروزين ماشين‌آلات و تجهيزات همخواني چنداني نداشته و معايب زير را با خود به همراه دارد :
1- كاهش ايمني کار با ماشين‌آلات .
2- عدم برنامه‌ريزي دقيق توليد به علت بروز مشکلات کمي و کيفي .
3- نياز به گروه تعميراتي قوي و آماده به کار .
4- افزايش زمان تعميرات بعلت مشاهده خرابيهاي فرعي .
5- نياز به ذخيره و انبار کردن وسيع قطعات .
در گام آتي به نگهداري و تعميرات پيشگيرانه (Preventive Maintenance) خواهيم پرداخت ...