مشکلاتی بزرگ تر از ترس از تاریکی
ترس از تاریکی را صرفا نمی توان مختص دنیای کودکان دانست. تازه ترین مطالعات دانشمندان علوم پزشکی نشان می دهد، بسیاری از مردمی که با بی خوابی یا بدخوابی دست و پنجه نرم می کنند، دلیل اصلی این مشکل را ترس از تاریکی می دانند.این دانشمندان برای آن که نگاه دقیق تری به موضوع داشته باشند، سراغ گروه بزرگی از داوطلبان رفتند تا ارتباط منطقی بین بدخوابی یا بی خوابی و ترس از تاریکی را پیدا کنند.
برای این منظور، آنها ۹۳ دانشجو را زیر نظر گرفتند.برخی از این دانشجویان می گفتند، مشکلی برای خواب رفتن نداشتند و برخی برعکس. آزمایش های مختلفی روی این افراد صورت گرفت که در نهایت مشخص کرد، ۴۶ درصد داوطلبانی که دچار بی خوابی یا بدخوابی هستند، از تاریکی می ترسند؛ این درحالی است که ۲۶ درصد از داوطلبانی هم که مشکلی برای خواب رفتن نداشتند از تاریکی می ترسیدند. نتایج این مطالعه برای دانشمندان ریرسون تورنتو جالب توجه بود. کولن کارنی که در این پروژه تحقیقاتی حضور داشته است، می گوید: مردم فکر می کنند ترس از تاریکی مختص نوجوانان و افراد کم سن و سال است.
این در حالی است که افراد بزرگسال، معمولا تمایلی به پذیرفتن این حقیقت ندارند که آنها نیز ممکن است از تاریکی بترسند؛ البته افرادی هم هستند که اگرچه دچار بدخوابی می شوند، اما وقتی در معرض نور یا تلویزیون روشن قرار دارند نیز به خواب می روند. نتایجی که از این مطالعه جدید به دست آمده، دانشمندان را در درک بهتر بی خوابی یا بدخوابی و یافتن شیوه های موثر برای کمک به آنها یاری می رساند.
● ترسی که درمان می شود
آنچه به روشنی برای محققان آشکار شده، این است که می توان این ترس را درمان کرد، اما چگونگی درمان برای آنها مساله ساز شده است. به عقیده محققانی همچون کارنی، باید دنبال راهی بود تا افراد مبتلا به این گونه ترس ها بدون آن که دچار تشویش یا نگرانی بیشتر شوند، با بدخوابی خود کنار بیایند. براساس آمارهای اعلام شده از سوی انستیتو های ملی حملات و اختلالات عصبی آمریکا، سالانه بالغ بر ۶۰ میلیون نفر در این کشور از بی خوابی یا بدخوابی رنج می برند. این رقم بزرگی است که نگرانی دانشمندان علوم پزشکی این کشور را همراه داشته است. از سوی دیگر، آمارهای مشابهی درخصوص سایر کشورهای جهان وجود دارد. تحقیقات نشان می دهد، بدخوابی ممکن است تا هفته ها به طول انجامد. گذشته از آن، می توان این وضعیت را نشانی روشن مبنی بر تهدیداتی قابل توجه برای سلامت فرد قلمداد کرد. ناراحتی های عصبی ، اختلالاتی هستند که دانشمندان ارتباط منطقی میان آنها و بدخوابی در نظر می گیرند. محققان دانشگاه ریرسون تورنتو برای آن که شرایط ترس از تاریکی را برای شرکت کنندگان در این بررسی مهیا کنند، آنها را در اتاق خواب آزمایشگاهی قرار دادند، در حالی که این افراد از هدفون استفاده می کردند.
در ادامه پالس های کوتاه صدا را از طریق هدفون برای داوطلبان پخش کردند و نظاره گر واکنش هر یک از آنها به این شوک های صوتی شدند. داوطلبان که در آستانه به خواب رفتن قرار داشتند، هریک سطحی از تشویش و عصبانیت را نسبت به این اصوات از خود بروز می دادند و این برای محققان اهمیت زیادی داشت. یکی از نکات جالب توجه آزمایش این بود که هر دو دسته داوطلبان، یعنی آنهایی که مشکلی برای خواب رفتن نداشتند و همچنین مبتلایان بدخوابی در محیط نورانی اتاق مورد نظر به یک شیوه به خواب می رفتند، اما با خاموش شدن چراغ ها، مبتلایان بدخوابی واکنش های بیشتری به امواج صوتی نشان می دادند. آنها این نوع واکنش را با پلک زدن های متوالی بروز می دادند.
یکی از نکات جالب توجهی که محققان متوجه شدند، این است که مبتلایان بدخوابی همزمان با فرارسیدن شب، ترس بیشتری از تاریکی پیدا می کردند، اما افرادی که بخوبی خواب می رفتند با فرا رسیدن شب و تاریکی با میل و راحتی بیشتری می خوابیدند. کارنی در این خصوص می گوید: معمولا افراد در تاریکی دچار نوعی تشویش و نگرانی می شوند و این فرآیندی طبیعی است، زیرا ما مخلوقاتی نیستیم که قرار باشد در شب زندگی کنیم، بلکه معمولا شب هنگام می خوابیم.
وی می افزاید: افرادی که مشکلی برای خواب رفتن ندارند، در تاریکی دچار ترس و تشویش نمی شوند. این افراد با گذشت زمان به محیط عادت می کنند و از تشویش احتمالی آنها بتدریج کاسته می شود. کارنی و محققانی که درباره ارتباط ترس و بدخوابی تحقیق می کنند، این پرسش ساده و البته اساسی را مطرح می کنند، آنهایی که از تاریکی می ترسند و در عین حال نمی توانند خواب راحتی را تجربه کنند، چه باید بکنند؟ پاسخ روشن است. باید بر ترس خود غلبه کنند!
● مشکلاتی بزرگ تر از ترس از تاریکی
البته آنچه محققان در یافته های اخیر خود به دست آورده اند، با واکنش های متفاوتی از سوی دانشمندان همراه بوده است. در این زمینه، برخی نسبت به صحت یافته های این بررسی تردیدهایی را مطرح کرده اند. آنها معتقدند لزوما نمی توان به این نتیجه قطعی رسید که درمان ترس از تاریکی به برطرف کردن بدخوابی منتهی می شود.
در حقیقت این افراد معتقدند کسانی که نمی توانند خواب راحت را تجربه کنند، مشکلات بزرگ تری در مقایسه با ترس از تاریکی دارند. یکی از دلایلی که این محققان را نسبت به یافته های این بررسی مردد می کند، این است که در این پروژه، تنها از پرسش هایی ساده برای تشخیص افراد مبتلا به بدخوابی و آنهایی که براحتی خواب می روند، استفاده شده در حالی که بهتر بوده، بررسی های کلینیکی دقیق تری برای تمیز دادن این نوع افراد از یکدیگر انجام شود. واکنش نسبت به این یافته ها هرچه باشد، حداقل می توان مطمئن بود با کنجکاوتر شدن محققان، یافته های قابل اطمینان تری در این خصوص به دست خواهد آمد. بدخوابی و مشکلات ناشی از آن در طول زندگی بشر، عاملی مساله ساز در زندگی روزمره به چشم می آمده است.
دانشمندان زیادی در قرون گذشته به دنبال یافتن ریشه های بدخوابی و ارائه شیوه های موثر درمان آن بوده اند اما به دلیل فقدان فناوری و تجهیزات لازم هیچ گاه امکان دستیابی به این اهداف فراهم نبوده است. با این حال اکنون وضعیت فرق کرده است. دانشمندانی که روی این پروژه ها کار می کنند، از مجموعه متنوع فناوری های جدید برای درک هرچه بهتر ریشه های بدخوابی و احتمال ارتباط آن با ترس از تاریکی بهره می برند.
