تحقيقات نشان داده که اغلب شربت های دارويی کودکان حاوی افزودنی هايی است که استفاده از آنها در مواد غذايی و نوشيدنی های تهيه شده برای اين گروه سنی ممنوع اعلام شده است.
مجله تحقيقی - علمی "غذا"، چاپ بريتانيا، در گزارشی آورده که از 41 شربت دارويی ويژه کودکان زير سه سال که مورد آزمايش قرار داده فقط يکی حاوی افزودنی نبوده است.
بنابر مقرارت بريتانيا، توليدکنندگان مواد غذايی برای کودکان زير سه سال اجازه ندارند از رنگ، مواد افزودنی و شيرين کننده ها در محصولات خود استفاده کنند. اين در حالی است که استفاده از بيشتر مواد نگهدارده در مواد غذايی و نوشيدنی های کودکان زير سه سال نيز ممنوع شده است.
توليدکنندگان اين نوع مواد غذايی تاکيد دارند که مواد توليدی آنها بدون خطر است.
آنها می گويند فقط از مواد افزودنی استفاده می کنند که از لحاظ تکنولوژيکی ضروری و همچنين بدون خطر برای سلامتی کودکان زير سه سال محسوب می شوند.
اما، تحقيقات مجله "غذا" نشان داده که در همه شربت های دارويی کودکان از مواد رنگی "آزو"، مواد نگهدارنده بنزوئات و سولفات و همچنين مواد شيرين کننده استفاده شده است.
برخی از شربت های دارويی به مصرف کننده هشدار می دهند که افزودنی هايی که در اين داروها به کار رفته ممکن است عوارض جانبی خطرزا داشته باشد.
عوارض جانبی که در دفترچه راهنمای اين شربت ها قيد شده شامل خارش پوست و چشم و اسهال می شود.
سخنگوی مجله "غذا"، که از سوی يک کميته مستقل برای نظارت بر سلامت مواد غذايی در بريتانيا منتشر می شود، می گويد: "در حالی که بسياری از کودکان می توانند اين شربت ها را بدون خطر مصرف کنند، کودکانی هستند که در اثر مصرف آنها با مشکل آلرژی مواجه می شوند. توليدکنندگان مواد دارويی کودکان می توانند از مواد طبيعی به جای اين افزودنی ها استفاده کنند."
در مقابل، "انجمن توليدکنندگان مواد دارويی که بدون نسخه پزشک ارائه می شوند"، می گويد: "بر خلاف مواد غذايی، مقدار افزودنی های استفاده شده در شربت های دارويی کودکان بسيار ناچيز است و اين نوع شربت ها برای مدت کوتاهی مصرف می شود. بيشتر شربت های دارويی بدون افزودنی ها قابل توليد، نگهداری و توزيع نيستند. در ضمن مزه شربت ها خوب نيست پس به ويژه برای کودکان بايد از شيرين کننده استفاده کرد."
==============
'آلودگی برخی گونه های پرندگان در ايران به جیوه'یک گزارش جدید زیست محیطی از آلودگی ۱۸ گونه از پرندگان ایرانی به ترکیبات جیوه خبر می‌دهد.
نشریه "تحقیقات محیط زیست" که در آمریکا منتشر می شود در آخرین شماره خود در فوریه ۲۰۰۷ نتایج یکی از تازه‌ترین مطالعات انجام شده بر روی پرندگان ایرانی را منتشر کرده است.
این تحقیق جدید که با هدایت دو پژوهشگر برجسته ایرانی در زمینه محیط زیست، دکتر عباس اسماعیلی ساری و دکتر بهرام کیابی، انجام شده نشان می‌دهد آلودگی منطقهای وسیع از مناطق داخلی استان خوزستان تا کرانه‌‌های خلیج فارس به انواع آفت‌کش‌ها، علف‌کش‌ها و نشت مواد شیمیایی از مجتمع پتروشیمی بندر امام، منجر به آلودگی ۱۸ گونه از پرندگان ایرانی به ترکیبات جیوه شده است.
میانگین آلودگی گزارش شده برای این ۱۸ گونه در حدود ۹/۰ (نه دهم) میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن پرندگان بوده در حالی که این مقدار برای پرندگان شکاری به ۲/۱ (یک ممیز دو دهم) میلی گرم و به طور خاص برای "چرخ" که پرنده‌ای شکاری از خانواده‌ی شاهین به شمار می‌رود به بیش از ۲ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن پرنده می‌رسد.
اثر عمده جیوه بر پرندگان در ایجاد تغییراتی نظیر کوچک شدن اندازه چنگال‌های پرنده، کم شدن زمان مراقبت از تخم و اندازه تخم، کاهش زاد و ولد و بالاخره طول عمر کوتاهتر برای جوجه‌هاست.
ردیابی جیوه در بدن پرندگان از طریق آزمایش پر آنها صورت می‌گیرد. در حقیقت ارتباط میان شریان‌های خونی با پرها منجر به انتقال آلودگی‌های موجود در خون به پرها می‌شود. به این ترتیب پر پرنده همواره شاخص‌های مناسبی برای ارزیابی نوع و میزان درگیری جانور با آلودگی‌های زیست محیطی به شمار می‌رود.
مطالعه مشابهی که در سال ۲۰۰۰ توسط پژوهشگران دانشگاه میلان در ایتالیا صورت گرفت نشان از آلودگی انواعی از پرندگان شکاری به فلزات سنگین نظیر جیوه، سرب و کادمیوم در دو کشور پاکستان و هند داشت. بنابراین آلودگی وسیع منطقهای به چنین فلزاتی دور از انتظار نبوده است.
بر اساس گزارش جدید میزان آلودگی در پرندگان گیاهخوار در پايين ترين حد قرار دارد اما در پرندگان شکاری بی‌مهره‌خوار و بعد در میان پرندگان شکاری که از مهره‌داران کوچک تغذیه می‌کنند افزایش می‌یابد.
چنین افزایش تدریجی حاکی از شدت آلودگی گیاهان و جانوران کوچک مهره‌‌دار به ترکیبات جیوه است.
گرچه پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها در مقایسه با سایر مطالعات انجام شده نشان دهنده آلودگی کمتر پرندگان ایرانی است با این همه اعلام کرده‌اند که وجود ترکیبات جیوه در پر پرندگان حکایت از وجود آلودگی در سطح گسترده‌تری در منطقه دارد.
