مروری بر آرزوهای فوتبال ایران در سال 91
سال 91 برای فوتبال ایران سالی حساس و پر فراز و نشیب خواهد بود که می تواند پله ترقی ایران باشد یا ...
جام نیوز: سال 1391. سالی که احتمالا پر از دلهره خواهد بود. پر از لحظات خوب و بد. پر از خاطرات بسیار، مثل اسلافش در دهه گذشته. مثل 90 در دهه حاضر. سالی که گذشت سالی پر از حوادث و رخدادهای پر ماجرا در فوتبال ما بود. رخدادهایی که آمدند و ورق خوردند و رفتند تا آینده احتمالا سر خط هایشان را به خاطر بیاورد و نه بیشتر. سرخط هایی مثل آخرین پرواز ناصر حجازی، سناریو انگشت نماها، نمایش دراماتیک قرمزها در دربی هفتاد و چهار و قص علی هذه. سال 91 در پیش است. پر از تقویم های فوتبالی، رقابت های سرنوشت ساز و صحنه هایی که بی شک در خاطره فوتبالی همه ما خواهد ماند. در ادامه نگاهی داریم به رخدادهای قریب الوقوع فوتبال ایران در سال جدید.
* بوی قهوه، بوی برزیل
هشت بازی. هشت فینال. از خرداد 91 تا خرداد 92. هشت رقابت جانفرسا، پر از دلهره. در تقویمی که احتمالا خاطرات خوبی را به یادمان نمی آورد. خاطرات شکست در مقدماتی های 94 آمریکا بعد از مصدومیت طولانی مدت احمدرضا عابدزاده، با اشتباهات فراموش نشدنی بهزاد غلامپور، دروازبان خاکستری دهه 90 ایران. خاطرات تلخ مقدماتی 98، شکست برابر قطر با دو گل محمد سالم العنزی، شکست در پلی آف، در مالزی، برابر چشم بادامی های ژاپن، با گل دقیقه 119. خاطرات تلخ مقدماتی 2002، شب های تلخ منامه، دوبلین، آزادی. و در نهایت شکست خانگی برابر سعودی های عربستان در 2010. گل های رفت و برگشت جی سونگ پارک. تساوی تلخ کره شمالی و عربستان در استادیوم ملک فهد ریاض. که چشم هایمان در حسرت یک گل خشک شد و گلی نبود. صفر، صفر برای کره، برای عربستان. چهار سال دیگر هم گذشت. این بار البته بی تفاوتی اش هم بیشتر بود. بعد از شکست دوباره در جام ملت های قطر. دیگر تیم ملی اهمیتی نداشت. می باختیم و راحت خوابمان می برد. بی تفاوت به چهار سال بایر پیش رو. بی تفاوت به پرواز چشم بادامی ها، باور به سقوط، شکست، ناکامی. با تمام این احوال 1391 نقطه عطف دیگری در تاریخ خاکستری ایران و جام های جهانی خواهد بود. در حضور امیدوار کننده مرد چشم آبی. پنج دیدار از مجموع هشت دیدار دور چهارم بازی ها را در این سال خواهیم داشت. پنج دیدار و پانزده امتیازی که تک تکشان برای صعود سرنوشت ساز خواهد بود تا کامیابی در مسیر ریودوژانیرو احتمالا مرهمی بر زخم های کهنه مان شود. چهارده خرداد در تاشکند میهمان ازبکستان خواهیم بود، بیست سوم خرداد در ایران از فرزند خوانده دور قبلمان قطر پذیرایی خواهیم کرد، بیست و یک شهریور در بیروت به مصاف لبنان می رویم، بیست و پنجم مهرماه میزبان کره جنوبی سرگروه خواهیم بود و در نهایت بیست و چهارم آذر ماه در تهران برای دومین بار برابر ازبکستان به میدان می رویم. سه بازی از مجموع چهار بازی خانگی، پانزده امتیاز از مجموع بیست و چهار امتیاز. دست سرنوشت گروه مناسبی را برایمان رقم زده، با همه خاطرات بد گذشته، این بار هم امیدوارتریم، بوی قهوه می آید، بوی برزیل.
* حسرت بیست ساله
برتری یک بر صفر پاس سابق تهران برابر الشباب عربستان در منامه در زمستان 1371 آخرین کامیابی باشگاههای ایرانی در رقابت های قهرمانی آسیاست. بیست سال از آخرین باری که علیرضا حکیم زاده، کاپیتان آذری وقت پاس جام قهرمانی آسیا را بالای سر برد می گذرد. در تمام این بیست سال تیم های ایرانی استقلال، سپاهان و ذوب آهن در مقاطعی برای پاره کردن نوار ناکامی هایمان خیز برداشتند با این حال جوبیلو ایواتا، اوراوا ردز و سئونگنام ایلهوا هر سه از خاور دور بلند شدند و جام را از چنگشان ربودند. در این میان شاید آخرین قهرمانی السد قطر در سری جدید لیگ قهرمانان 2011 سرد ترین آب را به پیکرمان ریخت. تیمی که در هر دو بازی رفت و برگشت دور یک چهارم نهایی برابر سپاهان ایران مغلوب شده بود با ایرانی بازی های محض باشگاه اصفهانی به نیمه نهایی صعود کرد و در نهایت قهرمان شد و به جام باشگاههای جهان رسید. السد در جام باشگاههای جهان هم توفیقاتی کسب کرد و پس از بارسلونا اسپانیا و سانتوس برزیل بر جایگاه سوم جهان تکیه زد تا غم شکست نابخردانه مان بیشتر هم بشود. با این حال پرسپولیس دنیزلی، سپاهان کرانچار و استقلال مظلومی (؟!) سه نماینده ایران در رقابت های لیگ قهرمانان 2012 هستند که امیدهایمان را برای پایان یکی از سه حسرت چند ده ساله فوتبالمان زنده نگه می دارد. علائم نگارشی بعد از نام پرویز مظلومی اشاره به جایگاه نه چندان مستحکمش برای فصل آینده ایران دارد و با توجه به برگزاری سالیانه رقابت های لیگ قهرمانان آسیا و تصادف نیمی از آن با فصل بعد لیگ ما، ممکن است استقلال با سرمربی دیگری هم در این دوره حاضر شود.
* شش هفته، سه مدعی، یک جام
مطابق عرف تمامی رقابت های لیگ مانند، لیگ یازدهم ما هم هر چه به انتهای مسیر نزدیک تر شد مدعیان کمتری را به خود دید. جدایی نفت تهران از صدر جدول، فاصله گرفتن صبای گواردیولا با تیم های بالانشین و کناره گیری زود هنگام ذوب آهن و پرسپولیس از جمع مدعیان مثلث قهرمانی لیگ را شکل داد. سپاهان، تراکتورسازی و استقلال. سپاهانی که آهسته و پیوسته آمد و خود را برای سومین قهرمانی متوالی آبدیده کرد، تراکتورسازانی که دست در دست امیر پاشایشان گاهی مثل شکست 2-0 برابر استقلال در خانه یا شکست برابر مس انتهای جدولی نا امید شدند و گاهی مثل برتری 1-0 برابر سپاهان صدرنشین در برف تبریز امیدوار و در نهایت کهکشان نیمه خاموش استقلال که با تساوی های پیاپی 2-2 صدر جدول را دور و دورتر دید و حالا البته با قرعه ای آسان تر در قیاس با دو رقیب نامدار به باز پس گیری عنوان خود در پایان نیم فصل نخست می اندیشند. مسیری که البته با توجه به شش بازی و هجده امتیاز ممکن است باز هم تلفات بدهد و مثلث قهرمانی در نهایت به دوئل هم تبدیل شود. در این میان البته پرسپولیسی ها هم بی بهره نیستند. دو بازی حساس برابر تراکتورسازی و سپاهان در تبریز و اصفهان برای پرسپولیسی ها در پیش است. شاید زمان آن رسیده تا مصطفی دنیزلی هم مسیر مجید جلالی در لیگ هشتم را تکرار کند، زمانی که فولاد خوزستان او ابتدا با پیروزی برابر استقلال قهرمانی را از آن ها گرفت و بعد در هفته پایانی با شکست سنگین ذوب آهن جام را به آن ها بازگرداند.
* لیگ اولی ها
اکبر اوتی و آلومینیوم هرمزگان. تازه ترین مسافر لیگ برتر. میثاقیان یک سال بعد از ناکامی وینگو بگوویچ در گام آخر و در رقابت پلی آف برابر سپاسی، گستره لیگ را به بندرعباس هم کشاند تا لیگ دوازدهم هم پیشاپیش سوژه های خاص خودش را داشته باشد. مردم خون گرم بندرعباس بی تردید بخشی از جذابیت های لیگ ما در فصل آتی خواهند بود. بازگشت احتمالی پیکان با یکی از ف.ک های سرشناس هم از دیگر اتفاقات پیش رو خواهد بود و با توجه به برگزاری های رقابت های لیگ یک این تیم در تهران، پیکان قزوین یا پیکان تهران هم احتمالا سوالی خواهد بود که در آستانه شروع لیگ دوازدهم مطرح خواهد شد. از سوی دیگر طرفین احتمالی پلی آف هم حسابی جذاب خواهند بود. ماشین سازی تبریز می تواند جای خالی شهرداری قریب السقوط را در لیگ بگیرد و ایرانجوان هم که در بوشهر پر طرفدارتر از شاهین نباشد کم طرفدارتر نیست، می آید تا بوشهری ها زیادی دلشان برای لیگ برتر تنگ نشود. گهر زاگرس، شهرداری یاسوج، نساجی مازندان، شهرداری بندرعباس و حتی پاس همدان هم از دیگر تیم های پرهوادار و البته دارای شانس صعود به پلی آف هستند که سرنوشتشان در سه بازی پیش رو رقم می خورد. در انتهای جدول گروه یک هم سقوط برق شیراز، قدیمی ترین باشگاه فوتبال ایران با 66 سال سابقه، احتمالا غم انگیزترین بخش ماجراست. برقی ها می روند تا در کنار نام های مثل چوکا تالش، شموشک نوشهر، شاهین اهواز، نفت اهواز و... به صفحات تاریخ الصاق شوند و البته در شیراز هنوز هم هستند خوش خیالانی که باور این تراژدی را به تاخیر می اندازند. تراژدی که انصافا سخت باور هم هست، برق شیراز در لیگ سوم ایران....
* بیم و امیدها
نشست دوباره مجمع انتخاباتی فدراسیون که احتمالا کابوس فوتبال ما خواهد بود. تعلیق که تمام رشته های بالا را یک سره پنبه می کند. روند حاکم بر شش هفته پایانی لیگ که اوج حساسیت ها را برای تعیین قهرمان در فضایی سالم رقم خواهد زد. رفت و آمدهای همیشگی در تابستان نقل و انتقالات که بسیاری را به هم می رساند و بسیاری را هم به فراق می کشاند. کاهش تعداد تیم های لیگ برتری و متعاقبا کاهش هزینه های فوتبال که جلوگیری کند از کابوس های بحران مالی که این فصل حداقل یک بار روی سر هر تیمی سایه انداخت. به تعویق انداختن دوباره ورود سهام استقلال و پرسپولیس به بورس به عرف سابق تا سال 94 و بعد هم بیشتر، حاشیه های ریز و درشت، فضاسازی معمول رسانه ها، فعالیت زیر زمینی واسطه ها، سری جدید برنامه نود، بیانیه های پرطمطراق و خواندنی ایکس و ایگرگ و... همروری بر آرزوهای فوتبال ایران در سال 91
سال 91 برای فوتبال ایران سالی حساس و پر فراز و نشیب خواهد بود که می تواند پله ترقی ایران باشد یا ...
جام نیوز: سال 1391. سالی که احتمالا پر از دلهره خواهد بود. پر از لحظات خوب و بد. پر از خاطرات بسیار، مثل اسلافش در دهه گذشته. مثل 90 در دهه حاضر. سالی که گذشت سالی پر از حوادث و رخدادهای پر ماجرا در فوتبال ما بود. رخدادهایی که آمدند و ورق خوردند و رفتند تا آینده احتمالا سر خط هایشان را به خاطر بیاورد و نه بیشتر. سرخط هایی مثل آخرین پرواز ناصر حجازی، سناریو انگشت نماها، نمایش دراماتیک قرمزها در دربی هفتاد و چهار و قص علی هذه. سال 91 در پیش است. پر از تقویم های فوتبالی، رقابت های سرنوشت ساز و صحنه هایی که بی شک در خاطره فوتبالی همه ما خواهد ماند. در ادامه نگاهی داریم به رخدادهای قریب الوقوع فوتبال ایران در سال جدید.
* بوی قهوه، بوی برزیل
هشت بازی. هشت فینال. از خرداد 91 تا خرداد 92. هشت رقابت جانفرسا، پر از دلهره. در تقویمی که احتمالا خاطرات خوبی را به یادمان نمی آورد. خاطرات شکست در مقدماتی های 94 آمریکا بعد از مصدومیت طولانی مدت احمدرضا عابدزاده، با اشتباهات فراموش نشدنی بهزاد غلامپور، دروازبان خاکستری دهه 90 ایران. خاطرات تلخ مقدماتی 98، شکست برابر قطر با دو گل محمد سالم العنزی، شکست در پلی آف، در مالزی، برابر چشم بادامی های ژاپن، با گل دقیقه 119. خاطرات تلخ مقدماتی 2002، شب های تلخ منامه، دوبلین، آزادی. و در نهایت شکست خانگی برابر سعودی های عربستان در 2010. گل های رفت و برگشت جی سونگ پارک. تساوی تلخ کره شمالی و عربستان در استادیوم ملک فهد ریاض. که چشم هایمان در حسرت یک گل خشک شد و گلی نبود. صفر، صفر برای کره، برای عربستان. چهار سال دیگر هم گذشت. این بار البته بی تفاوتی اش هم بیشتر بود. بعد از شکست دوباره در جام ملت های قطر. دیگر تیم ملی اهمیتی نداشت. می باختیم و راحت خوابمان می برد. بی تفاوت به چهار سال بایر پیش رو. بی تفاوت به پرواز چشم بادامی ها، باور به سقوط، شکست، ناکامی. با تمام این احوال 1391 نقطه عطف دیگری در تاریخ خاکستری ایران و جام های جهانی خواهد بود. در حضور امیدوار کننده مرد چشم آبی. پنج دیدار از مجموع هشت دیدار دور چهارم بازی ها را در این سال خواهیم داشت. پنج دیدار و پانزده امتیازی که تک تکشان برای صعود سرنوشت ساز خواهد بود تا کامیابی در مسیر ریودوژانیرو احتمالا مرهمی بر زخم های کهنه مان شود. چهارده خرداد در تاشکند میهمان ازبکستان خواهیم بود، بیست سوم خرداد در ایران از فرزند خوانده دور قبلمان قطر پذیرایی خواهیم کرد، بیست و یک شهریور در بیروت به مصاف لبنان می رویم، بیست و پنجم مهرماه میزبان کره جنوبی سرگروه خواهیم بود و در نهایت بیست و چهارم آذر ماه در تهران برای دومین بار برابر ازبکستان به میدان می رویم. سه بازی از مجموع چهار بازی خانگی، پانزده امتیاز از مجموع بیست و چهار امتیاز. دست سرنوشت گروه مناسبی را برایمان رقم زده، با همه خاطرات بد گذشته، این بار هم امیدوارتریم، بوی قهوه می آید، بوی برزیل.
* حسرت بیست ساله
برتری یک بر صفر پاس سابق تهران برابر الشباب عربستان در منامه در زمستان 1371 آخرین کامیابی باشگاههای ایرانی در رقابت های قهرمانی آسیاست. بیست سال از آخرین باری که علیرضا حکیم زاده، کاپیتان آذری وقت پاس جام قهرمانی آسیا را بالای سر برد می گذرد. در تمام این بیست سال تیم های ایرانی استقلال، سپاهان و ذوب آهن در مقاطعی برای پاره کردن نوار ناکامی هایمان خیز برداشتند با این حال جوبیلو ایواتا، اوراوا ردز و سئونگنام ایلهوا هر سه از خاور دور بلند شدند و جام را از چنگشان ربودند. در این میان شاید آخرین قهرمانی السد قطر در سری جدید لیگ قهرمانان 2011 سرد ترین آب را به پیکرمان ریخت. تیمی که در هر دو بازی رفت و برگشت دور یک چهارم نهایی برابر سپاهان ایران مغلوب شده بود با ایرانی بازی های محض باشگاه اصفهانی به نیمه نهایی صعود کرد و در نهایت قهرمان شد و به جام باشگاههای جهان رسید. السد در جام باشگاههای جهان هم توفیقاتی کسب کرد و پس از بارسلونا اسپانیا و سانتوس برزیل بر جایگاه سوم جهان تکیه زد تا غم شکست نابخردانه مان بیشتر هم بشود. با این حال پرسپولیس دنیزلی، سپاهان کرانچار و استقلال مظلومی (؟!) سه نماینده ایران در رقابت های لیگ قهرمانان 2012 هستند که امیدهایمان را برای پایان یکی از سه حسرت چند ده ساله فوتبالمان زنده نگه می دارد. علائم نگارشی بعد از نام پرویز مظلومی اشاره به جایگاه نه چندان مستحکمش برای فصل آینده ایران دارد و با توجه به برگزاری سالیانه رقابت های لیگ قهرمانان آسیا و تصادف نیمی از آن با فصل بعد لیگ ما، ممکن است استقلال با سرمربی دیگری هم در این دوره حاضر شود.
* شش هفته، سه مدعی، یک جام
مطابق عرف تمامی رقابت های لیگ مانند، لیگ یازدهم ما هم هر چه به انتهای مسیر نزدیک تر شد مدعیان کمتری را به خود دید. جدایی نفت تهران از صدر جدول، فاصله گرفتن صبای گواردیولا با تیم های بالانشین و کناره گیری زود هنگام ذوب آهن و پرسپولیس از جمع مدعیان مثلث قهرمانی لیگ را شکل داد. سپاهان، تراکتورسازی و استقلال. سپاهانی که آهسته و پیوسته آمد و خود را برای سومین قهرمانی متوالی آبدیده کرد، تراکتورسازانی که دست در دست امیر پاشایشان گاهی مثل شکست 2-0 برابر استقلال در خانه یا شکست برابر مس انتهای جدولی نا امید شدند و گاهی مثل برتری 1-0 برابر سپاهان صدرنشین در برف تبریز امیدوار و در نهایت کهکشان نیمه خاموش استقلال که با تساوی های پیاپی 2-2 صدر جدول را دور و دورتر دید و حالا البته با قرعه ای آسان تر در قیاس با دو رقیب نامدار به باز پس گیری عنوان خود در پایان نیم فصل نخست می اندیشند. مسیری که البته با توجه به شش بازی و هجده امتیاز ممکن است باز هم تلفات بدهد و مثلث قهرمانی در نهایت به دوئل هم تبدیل شود. در این میان البته پرسپولیسی ها هم بی بهره نیستند. دو بازی حساس برابر تراکتورسازی و سپاهان در تبریز و اصفهان برای پرسپولیسی ها در پیش است. شاید زمان آن رسیده تا مصطفی دنیزلی هم مسیر مجید جلالی در لیگ هشتم را تکرار کند، زمانی که فولاد خوزستان او ابتدا با پیروزی برابر استقلال قهرمانی را از آن ها گرفت و بعد در هفته پایانی با شکست سنگین ذوب آهن جام را به آن ها بازگرداند.
* لیگ اولی ها
اکبر اوتی و آلومینیوم هرمزگان. تازه ترین مسافر لیگ برتر. میثاقیان یک سال بعد از ناکامی وینگو بگوویچ در گام آخر و در رقابت پلی آف برابر سپاسی، گستره لیگ را به بندرعباس هم کشاند تا لیگ دوازدهم هم پیشاپیش سوژه های خاص خودش را داشته باشد. مردم خون گرم بندرعباس بی تردید بخشی از جذابیت های لیگ ما در فصل آتی خواهند بود. بازگشت احتمالی پیکان با یکی از ف.ک های سرشناس هم از دیگر اتفاقات پیش رو خواهد بود و با توجه به برگزاری های رقابت های لیگ یک این تیم در تهران، پیکان قزوین یا پیکان تهران هم احتمالا سوالی خواهد بود که در آستانه شروع لیگ دوازدهم مطرح خواهد شد. از سوی دیگر طرفین احتمالی پلی آف هم حسابی جذاب خواهند بود. ماشین سازی تبریز می تواند جای خالی شهرداری قریب السقوط را در لیگ بگیرد و ایرانجوان هم که در بوشهر پر طرفدارتر از شاهین نباشد کم طرفدارتر نیست، می آید تا بوشهری ها زیادی دلشان برای لیگ برتر تنگ نشود. گهر زاگرس، شهرداری یاسوج، نساجی مازندان، شهرداری بندرعباس و حتی پاس همدان هم از دیگر تیم های پرهوادار و البته دارای شانس صعود به پلی آف هستند که سرنوشتشان در سه بازی پیش رو رقم می خورد. در انتهای جدول گروه یک هم سقوط برق شیراز، قدیمی ترین باشگاه فوتبال ایران با 66 سال سابقه، احتمالا غم انگیزترین بخش ماجراست. برقی ها می روند تا در کنار نام های مثل چوکا تالش، شموشک نوشهر، شاهین اهواز، نفت اهواز و... به صفحات تاریخ الصاق شوند و البته در شیراز هنوز هم هستند خوش خیالانی که باور این تراژدی را به تاخیر می اندازند. تراژدی که انصافا سخت باور هم هست، برق شیراز در لیگ سوم ایران....
* بیم و امیدها
نشست دوباره مجمع انتخاباتی فدراسیون که احتمالا کابوس فوتبال ما خواهد بود. تعلیق که تمام رشته های بالا را یک سره پنبه می کند. روند حاکم بر شش هفته پایانی لیگ که اوج حساسیت ها را برای تعیین قهرمان در فضایی سالم رقم خواهد زد. رفت و آمدهای همیشگی در تابستان نقل و انتقالات که بسیاری را به هم می رساند و بسیاری را هم به فراق می کشاند. کاهش تعداد تیم های لیگ برتری و متعاقبا کاهش هزینه های فوتبال که جلوگیری کند از کابوس های بحران مالی که این فصل حداقل یک بار روی سر هر تیمی سایه انداخت. به تعویق انداختن دوباره ورود سهام استقلال و پرسپولیس به بورس به عرف سابق تا سال 94 و بعد هم بیشتر، حاشیه های ریز و درشت، فضاسازی معمول رسانه ها، فعالیت زیر زمینی واسطه ها، سری جدید برنامه نود، بیانیه های پرطمطراق و خواندنی ایکس و ایگرگ و... همه اتفاقاتی که انتظار فوتبال را در سال جدید می کشند و البته رخدادهای غیر قابل پیش بینی که همیشه هست و خاص جریان پر جنب و جوش فوتبال..
