به نصویر کشیدن یک ابرنواختر بوسیله تلسکوپ هابل
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين جرم از بقاياي ستاره بزرگي است كه پس از انفجار، لايه‌هاي گازي آن در حال فوران به داخل يك منطقه آشفته‌اند. باقيمانده ابرنواختر يكي از اعضاء N63 است كه يك منطقه ستاره‌يي شكل در ابر ماژلاني بزرگ (LMC ( Large magellanic claud است و از نيمكره جنوبي آن قابل رويت است.
LMC كهكشان نامنظمي است كه در فاصله 160 هزار سال نوري از كهكشان «راه شيري» قرار گرفته است. LMC نمونه‌هاي بسيار خوبي از تشكيل ستاره‌هاي فعال و باقيمانده ابر نواخترها را در اختيار ما قرار مي‌دهد كه به وسيله تلسكوپ هابل قابل مطالعه‌اند. بسياري از ستاره‌هايي كه درمحوطه N63 A قرار دارند بسيار بزرگتر از خورشيداند. چنين ستاره حجيمي، بادهاي ستاره‌يي چنان عظيمي توليد مي‌كند كه مي‌تواند محيط اطراف آن را از هر چيزي تخليه كند و حباب فوران باد تشكيل دهد . تصور مي‌شود ابر نواختري كه N 63 A را بوجود آورده، درون گودال چنين حباب فوراني‌اي منفجر شده است كه آن نيز در يك بخش انبوهي از فضاي بين ستاره‌اي LMC جاي گرفته است .
به نوشته Spaceref تصاوير مادون قرمز، ايكس ري و امواج راديوئي بدست آمده از بقاياي اين ابرنواختر نشان دهنده آن است كه حباب منبسط بسيار بزرگتر از آن است كه هابل قادر به ديدي اپتيكي از آن باشد. ميني ابرها وكوچك ابرهاي عجيبي كه بسيار چگال‌تر از آن هستند كه بادهاي ستاره‌اي بتوانند آنها را از محيط پيرامون تخليه كنند، در فضاي داخلي حباب غوطه‌ورند.
ابرنواختر موج تكانه‌يي انتشاري توليد مي‌كند كه حركت مداوم و سريعي را در فضاي كم چگال داخلي حباب انجام مي‌دهد و اين كوچك ابرها را حركت داده و به قطعات كوچكتر تبديل مي‌كند.
به گزارش ايسنا از پارس‌اسكاي، چنان كه از تصاوير هابل برمي‌آيد ، N63 A هنوز جوان است و تكان هاي شديد آن بيشتر موجب نابودي ابرهاي گاز محصور شده آن مي‌شود تا اينكه باعث فروريختن آنها و شكل گرفتن ستاره‌هاي جديد شود. اطلاعات بدست آمده از ساير آشكارسازها در طول موج‌هاي گوناگون حاكي از تشكيل ستاره‌هايي در فاصله 10 تا 15 سال نوري از N63 A است. طي چند ميليون سال بقاياي ابرنواختر N63A به منطقه تشكيل ستاره خواهد رسيد و شايد در آنجا كراتي در اطراف ستاره‌هاي خورشيدي تشكيل دهد، منظومه‌اي بسيار شبيه به ابتداي تاريخ منظومه شمسي.
