گفتگوی بنده با خدا:
پرسیدم: بار الهی چه عملی از بندگانت بیش از همه تو را به تعجب وا می‌دارد؟*
*پاسخ آمد: اینکه شما تمام کودکی خود را در آرزوی بزرگ شدن به سر می‌برید و
دوران پس از آن را نیز در حسرت بازگشت به کودکی می‌گذرانید.*
(حالا دوست دازم برگردم به دوران کودکی و تنها فکرم گرفتم عروسکهای بازی باشه که می شد راحت تهیه کرد فقط با کمی گوش کردن های حرف های مامانم. اما دنیایی حالا چیه؟میشه باور کرد این دنیا و ……………..
۲-*اینکه شما به قدری نگران آینده‌اید که حال را فراموش می‌کنید، در حالی که نه
حال را دارید و نه آینده را.*
(واقعا هیچ از حال زندگی نمی دونم.)
*این که شما طوری زندگی می‌کنید که گویی هرگز نخواهید مرد و چنان گورهای شما را
گرد و غبار فراموشی در بر می‌گیرد که گویی هرگز زنده نبوده‌اید.*
*
*
*سکوت کردم و اندیشیدم،*
*
*
*در خانه چنین گشوده، چه می‌‌طلبیدم؟ بلی، آموختن …*
*
*
*پرسیدم: چه بیاموزم؟*
*
*
*پاسخ آمد:*
*بیاموزید که مجروح کردن قلب دیگران بیش از دقایقی طول نمی‌کشد ولی برای التیام
بخشیدن آن به سالها وقت نیاز است.*
*
*
*بیاموزید که هرگز نمی‌توانید کسی را مجبور نمایید تا شما را دوست داشته باشد،
زیرا عشق و علاقه دیگران نسبت به شما آینه‌ای از کردار و اخلاق خود شماست.*
*
*
*بیاموزید که هرگز خود را با دیگران مقایسه نکیند، از آنجایی که هر یک از شما
به تنهایی و بر حسب شایستگی‌های خود مورد قضاوت و داوری ما قرار می‌گیرد.*
*
*
*بیاموزید که دوستان واقعی شما کسانی هستند که با ضعف‌ها و نقصان‌های شما
آشنایند ولیکن شما را همانگونه که هستید و دوست دارند.*
*
*
*بیاموزید که داشتن چیزهای قیمتی و نفیس به زندگی شما بها نمی‌دهد، بلکه آنچه
با ارزش است بودن افراد بیشتر در زندگی شماست.*
*
*
*بیاموزید که دیگران را در برابر خطا و بی‌مهری که نسبت به شما روا می‌دارند
مورد بخشش خود قرار دهید و این عمل را با ممارست در خود تقویت نمایید.*
*
*
*بیاموزید که دو نفر می‌توانند به چیزی یکسان نگاه کنند ولی برداشت آن دو
هیچگاه یکسان نخواهد بود.*
*
*
*بیاموزید که در برابر خطای خود فقط به عفو و بخشش دیگران بسنده نکنید، بلکه
تنها هنگامی که مورد آمرزش وجدان خود قرار گرفتید، راضی و خشنود باشید.*
*
*
*بیاموزید که توانگر کسی نیست که بیشتر دارد بلکه آنکه خواسته‌های کمتری دارد
از همه توانگرتر است.*
*
*
*به خاطر داشته باشید که مردم گفته‌های شما را فراموش می‌کنند و همین مردم
اعمال شما را نیز از یاد خواهند برد ولی، هرگز احساس شما نسبت به خویش را از
خاطر نخواهند زدود.*
