بررسي تجارت مکملي کشورهاي عضو سازمان کنفرانس اسلامي

چکيده:هدف اصلي مقاله بررسي امکان تجارت فيمابين به عنوان يکي از جنبه هاي همگرايي هر يک از کشورهاي عضو سازمان کنفرانس اسلامي است که به تفکيک ترتيبات مختلف منطقه اي و مناطق مختلف جغرافيايي کشورهاي عضو سازمان کنفرانس اسلامي و بر حسب کل بخش تجارت غيرنفتي کشورها و بخش هاي 21 گانه طبقه بندي نظام هماهنگ مي باشد. اين مطالعه با استفاده داده هاي پس نگر (صادرات و واردات) 56 کشور عضو سازمان کنفرانس اسلامي و بر مبناي مدل پيشنهادي درايسدل در طي سال هاي 2003-1999 است. نتايج نشان مي دهد کشورهاي اسلامي بطور متوسط داراي درصد پوشش تجارت مکملي حدود 40.8 درصد مي باشند. ليکن متوسط موانع تعرفه اي اين دسته از کشورها حدود 14 درصد است که استمرار اين موانع، فرصت هاي موجود ميان کشورهاي عضو را خنثي مي سازد. بويژه اينکه کشور هاي عضو OIC اغلب در زمينه تجارت فرآورد ه هاي صنعتي (در بخش ماشين آلات سنگين نظير ماشين آلات، وسايل مکانيکي و الکترونيکي، وسايط نقليه و تجهيزات حمل و نقل و در فرآورده هاي صنايع شيميايي) در مقايسه با فرآورده هاي کشاورزي داراي درصد پوشش تجارت مکملي بيشتري مي باشند. با توجه به نتايج بدست آمده، کاهش موانع تعرفه اي در قالب ارايه انواع طرح هاي تعرفه ترجيحي به ويژه توسط کشورهاي عضو ترتيبات منطقه اي گروه D8 و نظام ترجيحات تجاري در بخش صنعت مي تواند موجب افزايش حجم تجارت درون گروهي کشورهاي مذکور گردد. با توجه به درصد پوشش تجارت مکملي و سطح نرخ تعرفه پايين کشورهاي اسلامي واقع در غرب آسيا و خاورميانه و با در نظر گرفتن ساير جنبه ها ايجاد منطقه آزاد تجاري کشورهاي اسلامي غرب آسيا و خاورميانه مي تواند به عنوان يکي از راهکارهاي پيشنهادي جهت حرکت به سمت تحقق ايده بازار مشترک اسلامي در اين مناطق باشد.
کليد واژه: تجارت مکملي، همگرايي، کشورهاي اسلامي

دريافت متن کامل مقاله