این مطلب بسیار جالب بود. به همین دلیل چند روزی به عنوان یه تاپیک مستقل اینجا خواهد بود و بعد به تاپیک هرچی تو تالارا نیست اینجاست برده خواهد شد.
دوستي با بعضي آدمها مثل نوشيدن چاي کيسه اي است هول هولکي و دم دستي.اين دوستيها براي رفع تکليف خوبند اما خستگي ات را رفع نمي کنند.اين چاي خوردنها دلآدم را باز نمي کند خاطره نمي شود فقط از سر اجبار مي خوريشان که چاي خورده باشي به بعدش هم فکر نمي کني.http://pnu-club.com/imported/2009/05/172.jpg
دوستي با بعضي آدمها مثل خوردن چاي خارجي است.پر از رنگ و بو ...اين دوستها جان مي دهد براي مهمان بازي براي جوکهاي خنده دار تعريف کردن براي فرستادن اسام اس صد تا يک غاز.براي خاطره هاي دم دستي. اولش هم حس خوبي به تو ميدهند. اين چاي زود دم خارجي را مي ريزي در فنجان بزرگ. مي نشيني با شکلات فندقي مي خوري و فکر مي کني خوش بحالترين آدم روي زميني.فقط نمي داني چرا باقي چاي که مانده در فنجان بعد از يکي دوساعت مي شود رنگ قير يک مايع سياه و بد بو که چنان به ديواره فنجان رنگ مي دهد که انگار در آن مرکب چين ريخته بودي نه چاي.
http://pnu-club.com/imported/2009/05/173.jpg
دوستي با بعضي آدمها مثل نوشيدن چاي سر گل لاهيجان است.بايد نرم دم بکشد.بايد انتظارش را بکشي.بايد براي عطر و رنگش منتظر بماني بايد صبر کني.آرام باشي و مقدماتش را فراهم کني بايد آن را بريزي در يک استکان کوچک کمر باريک.خوب نگاهش کني.عطر ملايمش را احساس کني و آهسته جرعه جرعه بنوشي اش و زندگي کني.
