روبات‌ها اگر حرف نزنند، پرستاران خوبی می‌شوند!
http://pnu-club.com/imported/mising.jpg
خبر آنلاین : اگر روبات‌ها بخواهند در کارهای پزشکی وارد شوند و مثلا در بیمارستان به پرستارها کمک کنند، چه‌طور باید اعتماد بیماران را جلب کنند؟ چه رفتاری داشته باشند که بیماران آنها را به عنوان پرستار بپذیرند؟
بهنوش خرم‌روز: تصورکنید در بیمارستان هستید و یک روبات به عنوان پرستار به سراغتان می‌آید. چه احساسی خواهید داشت؟ آیا احساس راحتی می‌کنید؟ آیا می‌توانید به او به عنوان پرستار اعتماد کنید یا برعکس، او را نمی‌پذیرید؟ فکر می‌کنید اگر روبات در اولین دیدارش با شما چه رفتاری داشته باشد، بیشتر می‌توانید با او احساس راحتی کنید؟ (حتی این یک سوال است که باید برای روبات از ضمیر "او" استفاده کنیم یا "آن"؟!)
برخی از دانشمندان حدس زدند که شاید اگر روبات در اولین دیدار خود با بیمار توضیحی کوتاه در مورد خود یا هدفش، به بیمار بدهد، خیال بیمار راحت‌تر شود. شما چه فکر می‌کنید؟ نتیجه آزمایش که نشان داد حدس آنها کاملا غلط بوده است!
مدت‌ها است که روبات‌ها در انجام کارهای سخت و حتی خطرناک به کمک انسان‌ها آمده‌اند. آنها در کارخانه‌ها با ماشین‌آلات سنگین و خطرناک کار می‌کنند. در موقعیت‌های حساس بمب‌ها را خنثی می‌کنند. شاید نزدیکترین موقعیتی که کمک روبات‌ها به چشم آمد، فاجعه ژاپن بود که روبات‌ها به محل اعزام شدند. حالا دانشمندان حوزه روباتیک می‌خواهند روبات‌ها را برای کمک به پرستارها به بیمارستان بفرستند، اما این که روبات‌ها در بیمارستان‌ها به اندازه کارخانه‌ها با استقبال روبرو شوند، با تردید روبرو است.
به گزارش وایرد یکی از اولین مواردی که اغلب به روبات‌ها آموخته می‌شود، این است که از لمس دیوارها، آدم‌ها، صندلی‌ها و سایر اشیا پرهیز کنند. تیفانی شن، محقق روباتیک موسسه فناوری جورجیا با توضیح این مطلب می‌افزاید: «این اولین حوزه‌ای است که می‌خواهیم ببینیم وقتی روبات‌ها به انسان‌ها نزدیک می‌شوند و آنها را لمس می‌کنند چه اتفاقی می‌افتد.»
چارلی کمپ، مهندس زیست‌پزشکی موسسه فناوری جورجیا می‌گوید: «اگر بخواهیم روبات‌ها در حوزه پزشکی موفق باشند، باید فکر کنیم روبات‌ها چه‌طور می‌توانند منظور خود را ابراز کنند و این که مردم از منظور آنها چه برداشتی خواهند داشت.»
گروه، روباتی به نام کودی را برنامه‌ریزی کردند تا به سراغ افراد داوطلب برود و سعی کند با آنها ارتباط برقرار کند. در یک گروه، کودی به آرامی دست خود را روی بازوی بیمار می‌کشید، درست انگار که در حال تمیزکردن بدن او است. در گروه دیگر، کودی فقط یک تماس فیزیکی ملایم با بیمار برقرار می‌کرد.
در یک گروه آزمایشی دیگر، کودی قبل از این که بیمار را لمس کند، با صدایی زنانه و نرم برای بیمار توضیح می‌داد که قرار است چه کار کند و در گروهی دیگر، اول بیمار را لمس می‌کرد و سپس توضیح می‌داد.
نتایج مطالعه نشان داد که افراد به طور کل خیلی از حضور کودی احساس ناراحتی نکردند. با این حال در مواردی که کودی قبل از هر کاری، به توضیح کلامی پرداخته بود، بیماران کم‌تر احساس راحتی داشتند. همچنین افرادی که یک لمس ضروری پزشکی را تجربه کرده بودند، خیلی بیشتر از کسانی که فقط یک تماس ملایم با کودی داشتند، روبات را پذیرفتنی قلمداد کردند.
شن در مورد نتیجه مطالعه گروه می‌گوید: «نتایج خیلی ما را شگفت‌زده کرد. ما فکر می‌کردیم مردم ترجیح بدهند که روبات قبل از این که آنها را لمس کند بگوید می‌خواهم دستتان را تمیز کنم، یا چنین چیزی، اما معلوم شدکه برعکس تصور ما درست است.»
