زنان با بالا بردن توانایی های ذهنی می توانند به رویاهای خویش جامه ی عمل بپوشانند. همه ی ورزشکاران از اهمیت آمادگی های ذهنی و اعتماد به نفس آگاهی دارند. برای مثال در یک تحقیق مسابقات ورزشی زنان و مردان مقایسه شده است و دیده شده که در مسابقات تیراندازی با کمان شرکت فعالی داشته اند، زنان پیوسته در مسابقات ورزشی که به تمرکز حواس بسیار، ظرافت و قدرت نیاز دارد یا مثلاً مردان و زنان هر دو در مسابقات ورزشی شنا و دوو میدانی پیشرفت های قابل ملاحظه ای داشته اند و اختلاف میان آنها از نظر زمانی به سرعت رو به کاهش است. این پیشرفت زنان در ورزش نشان می دهد که امروزه بیش از هر زمان دیگری زنان به رقابت پرداخته اند که در این رقابت ها بدون تردید، پیشرفت ، یک اصل اساسی است.
ورزشکاران زن باید توانایی های بالقوه ی خویش را بشناسند و حتی مهمتر از آن مربیان، کارگزاران، پژوهشگران و افراد دیگری که بر ورزش زنان تاثیر گذار هستند نیز باید دیدگاه خود را در باره ورزشکاران زن بسط و گسترش دهند.
طی یک مصاحبه با ۲۰ مربی دبیرستان و ورزشکاران مشهور، آنها اظهار داشتند که: ورزشکاران زن قدرت ویژه ای از خود در زمینه های فداکاری ، استقامت، عطش برای دانش، انعطاف پذیری جسمانی، تخصص یافتن سریعتر، همبستگی تیمی، تمرکزحواس، مربی پذیری و هیجان پذیری نشان داده اند. یکی از دلایل تمرکز بر قدرت زنان ورزشکار آن است که زنان با کسب هویت نیرومند از طریق ورزش، رشد و تکامل می یابند.
روانشناسی ورزش نقش روزافزونی را در رشد و تکامل ورزشکاران ایفا می کند، با بازنگری بر قدرت زنان پی می بریم که ورزشکاران زن توانایی بالایی را در جهت به کارگیری قابلیت های ذهنی و روانی خویش در ورزش کسب می کنند.
در نتیجه برنامه های روانشناسی ورزش شامل این موارد است: مهارت های آرام سازی، کسب مهارت های تمرکز حواس، تصویر ذهنی و مهارت های تصویر سازی، توانایی غلبه بر اضطراب و استرس ، نظریه های انتظار و دیگر راهبردهای روان شناختی.
● عملکرد روانی –حرکتی و میانسالی
امروزه توجه بسیاری به افزایش فعالیت های ورزشی ناشی از بهبود عملکرد روان شناختی و فیزیولوژیکی شده است. تمرینات جسمانی و روانی درایجاد تغییرات در عملکرد و در نتیجه، سطح اجرای حرکت سهم بسزایی دارند. در یک پژوهش، عملکرد روانی –حرکتی بررسی شده است و به حفظ یا افزایش ظرفیت عملکرد ذهنی و جسمانی توجه شده است که ممکن است به واسطه ی تکرار فعالیت های جسمانی حاصل شود. با افزایش سن، عادت به انجام تمرینات جسمانی در زندگی، در جهت جبران بعضی از تغییرات ایجاد شده، ظاهر می گردد. نه تنها توانایی های جسمانی ، نظیر قدرت و استقامت، بلکه بعضی از توانایی هایی که بیشتر«شناختی» یا «ذهنی» به نظر می آیند، نظیر سرعت تصمیم گیری، حاصل این فعالیت های جسمانی خواهند بود.
بعضی از رفتارهای مختص افراد مسن ، عبارتند از: کندی حرکت، از دست دادن هماهنگی یا دقت، افزایش تلاش، افزایش نیاز به فعالیت های عادی و گاهی از دست دادن «خودکار» بودن که نمونه هایی از این تغییرات رفتاری با مشاهده ی افراد مسن آشکار می گردد. به طور مثال، کندی حرکت در کاهش سرعت قدم زدن مشخص می شود. سالمندان در انجام حرکات دقیق و سریع مانند هدف گیری، نمی توانند دقت کافی داشته باشند.
