مطالعات اخیر نشان می دهد که، افزایش 10 درصدی پارک های شهری، باعث کاهش دما به اندازه ی 7 درجه فارنهایت خواهد گردید. پوشش های گیاهی و پارک ها، اثر جزیره حرارتی شهر ی را که مربوط به فشردگی ساختمان ها و پوشش سطحی آسفالت خیابان ها می شود، جبران می کنند.
http://pnu-club.com/imported/2009/04/2459.jpg
یک قطعه کوچکی از پارک ها و گیاهان سبز می تواند به کاهش دما در محدوده های شهری کمک کند و گرما و عطش تابستان ها را که نتیجه ی گرمای جهانی است و ساکنان شهری با آن روبرو هستند را کاهش دهد.
به علاوه، بر اساس تحقیقات تیمی مرکب از دانشمندان ایتالیایی، افزایش ده درصدی فضای سبز می تواند سطح های درجه حرارت را تا 7 درجه فارنهایت کاهش دهد. افزایش پارک ها و پوشش های سبز پیش بینی های انجام شده در ارتباط با افزایش دما را تا 2080 میلادی خنثی خواهد نمود، هنگامی که تابستان ها گرم تر و خشک تر و زمستان ها مرطوب تر پیش بینی می گردند. به خاطر این که شهرهای آمریکایی نسبت به درجه حرارت های بالای تابستان، مستعدتر از شهرهای بریتانیایی می باشند،رونالد اینوس[i] زیست شناس دانشگاه منچستر گفته است که فضاهای سبز عملکرد مهمتری را در ایالات متحده آمریکا خواهد داشت.
به گفته ی اینوس، کاشتن درختان و چمن های بیشتر در اطراف شهرهای جهان مردم را راحت تر و آسوده خاطرتر می سازد و هزینه های بهینه سازی هوا و مخارج انرژی را کاهش می دهد.
او به لایو ساینس[ii] گفت: "چنین اقدامی محیط اقلیمی را خوشایندتر و دلپذیرتر خواهد ساخت. همچنین مطالعات زیادی در این باره نشان داده است که این عمل سلامت جسمی و روحی افراد را و نیز حس تندرستی آنها را بهبود بخشیده و می تواند به کاهش جرم در جامعه منجر گردد.
این پژوهش در شماره ی جاری نشریه ی "محیط ساخته" منتشر شده است، که مطابق است با روزی که بیل کلینتون اعلام کرد، ساختمان های شهری پانزده شهر از جمله نیویورک و لندن به تکنولوژی کارآمد و موثر انرژی مجهز خواهند شد تا انتشار کربن حذف گردد.
در روزهای آفتابی، دمای محیط های شهری مانند بخش های مرکزی آن در شهرهای آمریکا بیش از 22 درجه فارنهایت نسبت به محیط های روستایی گرم تر و داغ تر است.
اما این تیم پژوهشی به این نتیجه دست یافته است که افزایش فضای سبز می تواند اثر جزیره ی گرمایی شهر را به حداقل برساند. این موضوع این حقیقت را روشن می سازد که گیاهان آب را به طور موثرتر و کارآمدتری نسبت به آسمان خراش ها و پارکینگ ها جمع و نگهداری می کنند. هنگامی که آب از روی سطح برگ گیاهان و درختان تبخیر می شود، باعث کاهش دمای اطراف می گردد، درست شبیه تعرق از روی پوست بدنمان که باعث خنک شدن می شود.
بنا به اظهار نظر او، اگر چه مطابق مدل های اینوس، فضاهای سبز کاهش دمای محیط را دربر خواهد داشت، اما قادر به پیش بینی افزایش بارندگی ها و همچنین افزایش 50 درصدی توفان های زمستانی بزرگ تر تا سال 2080 میلادی در منچستر نیست. انتظار می رود که آب باران غیر قابل جذب در کانال های شهری جریان یافته و به سمت رودها و جویبارها رهسپار گشته و در نهایت به اقیانوس ها سرازیر شود.
اینوس می گوید: متاسفانه افزایش فضاهای سبز اثر محدودی در کاهش رواناب دارد، و بنابراین سیلاب های ناگهانی به طور دامنه داری در شهرهای ما افزایش خواهد یافت.
به گفته ی او ذخیره سازی بیشتر آب های ناشی از بارندگی از بروز سیلاب جلوگیری خواهد نمود و این شاید به حفظ فضای سبز از طریق آبیاری آنها در ماههای خشکی که در تابستان ها پیش بینی می شود، کمک می کند.
