ارتباط مثبت‌اندیشی و اعتماد‌به‌نفس
افرادی که اعتماد‌به‌نفس ضعیفی دارند به طور مداوم، با خود افکار منفی را مرور می‌کنند.
درحالی که با جایگزینی مثبت‌نگری به جای افکار منفی می‌توان از اعتماد‌به نفس بیشتری برخوردار شد و موفقیت‌های بسیار بیشتری را در زندگی رقم زد.
شاید این مورد برای شما هم پیش‌آمده باشد که متوجه شده‌اید صحبت‌کردن در یک موقعیت اجتماعی، برای شما تشویش بوجود‌می‌آورد.
در حالی که وقتی در برابر یک گروه یا در یک جایگاه حرفه‌ای، صحبت می‌کنید که درواقع، نسبت به اطلاعات و دانش خود در آن زمینه مطمئن هستید، ابدا با این مشکل، روبرو نمی‌شوید.
به عبارتی، زمانی که در برابر جمعیت یا گروهی قرار‌می‌گیرید که احساس می‌کنید می‌خواهید راهی برای تاثیرگذاری بر دیگران انتخاب و خود را به لحاظ اجتماعی طرح کنید، دچار بیشترین تشویش می‌شوید.
هیچ به این مسئله فکر‌کرده‌اید که ممکن است این مشکل به دوران کودکی‌تان مربوط شود. برخورد پدر و مادرتان باشما در این دوران چگونه بود؟ آیا همواره از طرف هردو یا یکی از آنها به طور اساسی و حتی به صورت روزانه مورد نکوهش قرار‌نمی‌گرفتید؟
روانکاوان معتقد به تاثیرگذاری عمیق دوران کودکی در شکل‌گیری شخصیت فرد در این باره می‌گویند: قطعا این مشکل ریشه در مسایلی دارد که در دوران کودکی پیش‌آمده است و تکرار آن باعث ایجاد ثبات در این زمینه در فکر و روان فرد شده‌است.
بنابراین، ما باید بپذیریم نکوهش‌های پدر و مادر در زندگی بزرگسالی کودک، تاثیر و نمود قابل توجهی خواهد‌داشت. اگرچه چگونگی این تاثیر و آثار آن برای ما کاملا مشخص نباشد و به بررسی خاص نیاز دارد.
بی‌تردید، اولین گام برای درمان هر مشکل روانی، شناخت مقولاتی است که در ایجاد آن موثر بوده‌اند. بعد از مرحله شناخت و آگاهی است که باید راههایی را برای تغییر نگرش و رفتارمان در نظر‌بگیریم.
▪ آیا با مثبت‌نگری، مثبت‌سخن‌گفتن و تاکیدات مثبت؛ می‌توان اعتماد‌به‌نفس لازم را برای ایجاد این تغییرات، در خود بوجود‌آورد؟
پاسخ این سوال مثبت است. این روش‌ها به ما کمک می‌‌کند به یک وضعیت مطمئن و پایدار ذهنی دست‌یابیم که در واقع اساس این تغییرات محسوب می‌شود.
متاسفانه ما معمولا خود را تخریب می‌کنیم که در نهایت باعث سخت‌تر و پیچیده‌تر‌شدن مشکلات‌مان می‌شود.
این روند به طور اتوماتیک اتفاق‌می‌افتد. یک مثال ساده از این نوع تخریب می‌تواند این تاکید باشد: من برآشفته و مضحک هستم.
بنابراین با کسب آگاهی بیشتر نسبت به آنچه انجام‌می‌دهیم، ما می‌توانیم با انتخاب راههایی سودمند، در رفتارمان تغییر ایجاد‌کنیم. قطعا نکوهش دائمی بچه‌ها، یک روش سودمند تربیتی محسوب نمی‌شود. بلکه پدر و مادرانی که معمولا بچه‌هایشان را مورد تشویق قرار می‌دهند، در واقع به موفق‌شدن آنها کمک‌می‌کنند.
بی‌تردید هر دو روش، نکوهش و تحسین، در رفتار افراد تاثیرگذار است. اما بهترین روش تربیتی، بر تحسین رفتار خوب و چشم‌پوشی از رفتار نادرست، مبتنی است.
از این رو، اگر کسی دوران کودکی خوبی نداشته است، خود باید تلاش‌کرده و به خودش کمک‌کند و شرایطی فراهم سازد که با اعتماد‌به‌نفس کافی و با مجموعه گفتار و رفتار مثبت‌نگرانه برآنچه می‌خواهد اتفاق بیفتد، تاکید‌کند.
هرگز نکوهش‌های پدر یا مادرتان را باخود تکرار نکنید. درست است این مسئله در ذهن شما هست، اما شما نیازی به تکرار آن ندارید.
بنابراین، ایجاد تاکیدات جدیدی که بتواند شما را در دستیابی به اهداف‌تان کمک کند، بسیار مهم است. شما باید این تاکیدات را چندبار در روز تکرار کنید تا بلاخره به نتیجه برسند. معمولا ایجاد مثبت‌نگری، خود به حذف منفی‌نگری در کلیه سطوح زندگی می‌انجامد.
این تاکیدات می‌تواند این‌گونه باشد:
- من خوشحال هستم، امروز من خوشحال هستم . امروز من واقعا خوشحال هستم.
- من واقعا مورد توجه هستم و همه مرا دوست دارند.
- من به طور حیرت‌آوری در زندگی اجتماعی‌ام موفق هستم.
