گشنيز
گشنيز يك گياه علفي يكساله است كه در خرداد و تير گل مي دهد و احتمالا بومي كشورهاي شرق درياي مديترانه مي باشد و در حال حاضر يك علف هرز مزارع اين مناطق است. گشنيز عملاَ بصورت گسترده اي كشت مي شود و اغلب در مزارع, تاكستانها, نزديك ايستگاه راه آهن و در زمينهاي باير مناطق پست و نسبتاَ مرتفع مناطق گرم يعني مديترانه اي, اروپاي مركزي, شرق آسيا و مناطقي از آمريكاي شمالي و جنوبي يافت مي شود.ميوه ها از گياهان زراعي كه جنبه دارويي دارند جمع آوري ميشوند. ميوه ها را با كوبيدن همانند ميوه هاي انيسون, رازيانه و كراويه جدا مي كنند. وقتي ميوه ها له شوند بوي تندي از آنها خارج مي شود. حاوي 4/0 تا 1 درصد اسانس فرار است.
ترشح شيره معدهذ را تحريك مي كند, بادشكن است و در درمان اختلالات روده كوچك كاربرد دارد و ضد تشنج و خاصيت خلط آور (اكسپكتورانت) دارد. دم كرده آن عمدتا براي نفخ و درد معده و تحريك اشتها مصرف مي شود. بصورت خارجي بعنوان پماد براي درمان روماتيسم و ورم مفاصل كاربرد دارد. البته گشنيز در غذاها و بعنوان چاشني درغذاهاي گوشتي, سس و كنسروماهي كاربرد دارد. روغن استخراج شده از بذر علاوه بر اينكه درصنايع غذايي, دارويي وعطر سازي كاربرد دارد بعنوان يك ماده خام براي توليد تركيبات معطر مانند لينالول, سيترال و آيونون نيز مصرف مي شود. اسانسهاي فرار استخراج شده از بخش هاي هوايي بوي تقريبا نامطبوعي همانند كل گياه دارد. گشنيز در بسياري از كشورهاي اروپا و آسيا كشت مي شود ولي عمدتا در شوروي سابق مي باشد.
__________________
