پرافتخارترین کشتی گیر

پرافتخارترین کشتی گیر

"جهان پهلوان تختی" در سال 1309 در خانواده ای متوسط در محله خانی آباد تهران متولد شد. پدرش به سبب اعتقادات مذهبی و ارادت به امام هشتم، نام غلامرضا را برایش برگزید. شادروان تختی به لحاظ مشکلات خانوادگی فقط 9 سال در دبستان و دبیرستان منوچهری خانی آباد درس خواند و در سال 1329 به سبب علاقه به کشتی و ورزش باستانی به باشگاه پولاد رفت. تختی در دوران زندگی ورزشی اش رکورددار شرکت در المپیک ها و کسب بیشترین مدال از این آوردگاه بود. در چهار دوره المپیک حضور داشت و حاصل آن یک طلا، دو نقره و یک عنوان چهارم بود که در کشتی ایران این امر اتفاق نادری است. جهان پهلوان علاوه بر قهرمانی، به لحاظ منش و رفتار انسانی و سجایای اخلاقی پسندیده و جوانمردی و نوع دوستی شهره خاص و عام بوده است. او زندگی خود را وقف مردم کرده بود. شادروان تختی در ورزش باستانی و کشتی پهلوانی نیز دارای تبحر و مهارت بود، چنان که سه بار پهلوان ایران شد و هر بار کشتی گیران نامداری را مغلوب کرد. وی چهار ماه پس از بازگشت از آخرین سفر خود(تولیدو-1966م) در آبان ماه سال 1345 زندگی مشترک خود را با همسرش آغاز کرد، که حاصل آن تولد بابک در سال 1346 بود و سرانجام پس از گذشت چهار ماه از تولد فرزندش خبر درگذشت جهان پهلوان همه را در اندوهی عظیم و بهتی شگفت انگیز فرو برد. مرحوم تختی اولین کشتی گیر ایرانی است که در سه وزن مختلف صاحب مدال های جهانی و المپیک شد.


افتخارات جهان پهلوان تختی عبارتند از: مدال نقره المپیک 1952 هلسینکی در وزن 79 کیلوگرم، مدال طلای المپیک 1956 ملبورن در وزن 87 کیلوگرم، مدال نقره المپیک 1960 رم در وزن 87 کیلوگرم، مقام چهارم المپیک 1964 توکیو در وزن 97 کیلوگرم، مدال نقره جهانی 1951 هلسینکی در وزن 79 کیلوگرم، نفر پنجم جهانی 1954 توکیو در وزن 87 کیلوگرم، مدال طلای جهانی 1961 یوکوهاما در وزن 87 کیلوگرم، مدال نقره جهانی 1962 تولیدو در وزن 97 کیلوگرم و مدال طلای بازیهای آسیایی 1958 توکیو در وزن 87 کیلوگرم.

در بازی های المپیک ملبورن(استرالیا) که در آذرماه 1335 ه. ش(1956م) برگزار شد تختی در وزن هفتم (87 کیلوگرم) به مصاف رقبایی از شوروی، آمریکا، ژاپن آفریقای جنوبی، کانادا و استرالیا رفت و با شکست تمامی حریفان اولین نشان طلای خود را به گردن آویخت. این برای نخستین بار بود که دو قهرمان از آمریکا و شوروی در یک سکوی معتبر جهانی پایین تر از حریف ایرانی قرار می گرفتند.