مروري بر کارنامه ذوب آهن درسالهاي اخير
فاصله گرفتن ذوب آهن از تيم معمولي و تقريباً درجه دوي دهه 70 فوتبا ل ايران از زماني شروع شد که ردپاي منصور ابراهيمزاده در اين باشگاه پررنگ و پررنگتر شد.
سبزپوشان اصفهاني که در دهه گذشته همواره در سطح دوم تيمهاي ليگ برتري و پشت سر نام‌هايي چون استقلال- پرسپوليس و پاس قرار داشتند، روزهاي آغازين دهه 80 را با بازي در استاديوم اختصاصي خود در فولادشهر آغاز کردند. ذوب آهن فصل به فصل شرايط بهتري را تجربه مي کرد و بالاخره در واپسين سالهاي دهه به حدي رشد کرد که حتي توانست فينال ليگ قهرمانان آسيا را تجربه کند و نام سرمربي‌اش منصور ابراهيمزاده به عنوان شانزدهمين مربي سال 2010 فوتبال باشگاهي جهان قرار گيرد. نکته جالب در سير پيشرفت ذوب آهن در طي سالهاي اخير در اين است که به نوعي رابطه‌اي مستقيم بين رشد تيم فوتبال باشگاه و نفوذ قدرت ابراهيمزاده در باشگاه متبوعش مشاهده مي‌شود. به طور کلي مي‌توان حضور ابراهيمزاده را در ذوب آهن به سه دوره تقسيم بندي کرد: دوره اول( دستياري کربکندي، منصور و مرد شماره دو لقب مرد شماره 2 در تمامي فصولي که ابراهيمزاده دستياري کربکندي يا بوناچيچ را تجربه مي‌کرد، ساده‌ترين تعريفي بود که در تحليل کيفيتهاي فني و شخصيتي منصور ابراهيم زاده به کار مي‌رفت و البته منصور از اين نقد منفي به عنوان انگيزه اصلي پيشرفت در زندگي ورزشي خود استفاده کرد، زماني که او پس از درخشش در اولين فصل سرمربي‌گريش در ذوب آهن گفت:>مي خواستم به خودم نشان دهم که من مرد شماره 2 نيستم و مي توانم نفر اول هم باشم.< ذوب آهن در سالهاي حضور تومان آقارسول و منصور، بهترين نمايش را از لحاظ فوتبالي داشت. بازيهاي روي زمين و مبتني بر پاس، گلهايي بر روي حرکات تمرين شده و نظم تاکتيکي در کار تيمي سبزپوشان تبلور داشت اما تيم اصفهاني هيچگاه نمي‌توانست يک تمام کننده خوب باشد. ذوب‌آهن هميشه فصل را خوب شروع مي‌کرد و خوب ادامه مي‌داد اما هيچگاه نتوانست قهرماني ليگ برتر را از آن خود کند. اوج فوتبال ذوب آهن در فصلي رقم خورد که فولاد خوزستان قهرمان ليگ برتر شد و ذوب‌آهن عليرغم اينکه با ديکته قدرت برتري فني‌اش به اين تيم در هر دو ديدار رفت و برگشت، قرمز و زردپوشان خوزستاني را مغلوب کرد اما در نهايت نايب قهرمان شد تا نشان دهد‌در آن فصل همه شرايط و در واقع شخصيت قهرماني را ندارد. دوره دوم( اعتماد مشترک ابکا و آذري، جواب مثبت منصور دکتر ذوالفقارنسب با ذوب آهن نتايج بسيار درخشاني کسب کرده بود. ذوب آهن در نيم فصل دوم 87-86 با ذوالفقارنسب قهرمان ليگ شده بود اما بنا بر اين بود که ابراهيم زاده تجربه سرمربيگري را با ذوب آهن آغاز کند. ابراهيمزاده در شرايطي که هنوز بسياري با پذيرش او به عنوان سرمربي کنار نيامده بودند، کارش را آغاز کرد و شروع خوب فصل باعث شد در همان هفتههاي ابتدايي فصل 88-87، منصور اعتماد به نفس کافي را بدست آورد. سعيد آذري در آن فصل بيشترين رفت و آمد را در رختکن ذوب‌آهن داشت. مديرعامل سبزها بعضاً در نقش شخصيت نفر اول در مي آمد و اجازه نمي‌‌‌داد حواشي بر تيم فوتبال ذوب آهن غالب شود. نتايج خوب ذوب آهن، نايب قهرماني ليگ برتر و قهرماني جام حذفي براي ذوب آهن باعث شد ابراهيم زاده به يکباره شرايطي متفاوت از قبل را تجربه کند و کاريزماي مرد نفر اول را در خود ببيند. دوره سوم( نقش فرگوسني ابراهيم زاده در ذوب آهن حضور اصغر دليلي در راس هرم مديريتي باشگاه ذوب آهن سبب شد ابراهيمزاده تنها ضلعي باشد که از مثلث ابکا، آذري و ابراهيمزاده در جمع سبزپوشان اصفهاني باقي مي‌ماند. در واقع بزرگترين گامي که دليلي براي حفظ تيم فوتبال ذوب آهن و ادامه نتايج درخشان اين تيم برداشت حفظ ابراهيم‌زاده‌اي بود که تواناييهايش را در اولين سال حضورش در جمع سبزپوشان به خوبي به رخ کشيده بود.دليلي نه تنها ابراهيمزاده را حفظ کرد و مبلغ قرارداد او را ارتقا داد، بلکه دست او را براي هر تصميمي بازگذاشته بود. ابراهيمزاده با فراغ بال مي‌توانست به سبک مربياني نظير ونگر و فرگوسن در آرسنال و منچستر مديريت فني تيمش را زير نظر داشته باشد و همسويي او با دليلي سبب مي‌شد که ذوب‌آهن شرايطي بهتر از سالهاي گذشته را تجربه کند. ابراهيم زاده در طي دو فصل اخير به واقع در ذوب آهن تنها نقش يک سرمربي را نداشته و نظرات او حتي در تصميمات هيات مديره و اجراييات دليلي هم بسيار پررنگ است. نتيجه چنين رويکردي در ذوب‌آهن افتخارات بعدي را براي ذوب‌آهن رقم زد. ابراهيمزاده خوب مي‌دانست براي عملي شدن خواسته‌هايش نبايد چندين و چند هفته با مديرعامل و هيات مديره کلنجار برود و مي‌تواند نهايت تمرکز خود را روي تيمش بگذارد و از اين مطمئن باشد که دليلي خواسته‌هاي او را تا سرحد ممکن عملي مي‌کند. بلوغ فوتبالي ذوب‌آهن هم دقيقاً در سالي رقم خورد که ابراهيم زاده بيشترين قدرت را باشگاه داشت. او نه تنها ذوب‌آهن را به عنوان نايب قهرماني آسيا رساند بلکه حالا تنها پس از کمتر از سه فصـل نـام خود را در کنار بزرگاني چون مورينيو، گوارديولاو... در رده شانزدهمين مربيان باشگاهي جهان مي بيند. او اکنون شخصيت قهرماني ليگ را هـم در شاگردانش ايجاد کرده و اصلاً بعيد نيست ذوب‌آهن قهرمان فصل جاري شود..
