نقدی بر وحید، ستاره ای رو به افول

تقویم را به سمت عقب ورق میزنیم، دی یا بهمن ۸۲ ورزشگاه نقش جهان اصفهان، لیگ سوم حرفه ای،دروازبان وحید طالب لو. شاید خیلی از شما ان روز های حساس را به یاد آورید استقلال در آن لیگ با مربیگری مربی تازه کاری در آن روزها بنام قلعه نوعی بر خلاف تصور کارشناسان در کورس قهرمانی قرار گرفت اما از ابتدای فصل درون دروازه احساس ضعف میکرد . برومند سالهای پایانی فوتبالش را میگذراند و دیگر آن پرویز همیشگی نبود واشتباه های زیاد باعث شد تا در بازی حساسی در لیگ دوم در اصفهان ، مربی تیم به دروازبان جوان و ناشناخته ای از تیم امید اعتماد کند و براستی چه اعتماد نیکویی بود.
روزها سپری شد و وحید استقلال روز بروز پله های ترقی را طی میکرد، در روزهای ضعف تیم ملی در دروازه و حضور ضعیف میرزاپور، خیلی ها حق طالب لو را دروازه بانی تیم ملی میدانستند. وحید تا لیگ پنجم در اوج بود وستاره بی رقیب استقلال در دروازه وکسی که به کمتر ضربه پنالتی اجازه ورود به دروازه میداد. جام جهانی آلمان گذشت و با اینکه خیلی ها اعتقاد داشتند حق وحید فیکس بود مربیان از او به عنوان گلر سوم استفاده کردند.
با آغاز لیگ ششم به ناگاه طالب لویی که ما میشناختیم و طالب لویی که درون گل بود تفاوت بسیار کرد . دیگر آن شجاعت در خروج ها و شوت گیری و تمرکز در وحید دیده نمیشد. خیلی ها به ناحق به وحید تهمت زدند که با رفتن قلعه نوعی او هم به کم کاری روی آورده است اما طالب لو کسی نبود که به این حرفها اهمیتی دهد . او بارها تعصب خود به استقلال را نشان داده بود.
بعضی کارشناسان میگفتند پس از فوت خواهرش باید به او فرصت بازگشت داد ولی این فرصت به دو یا حتی سه لیگ رسید اما طالب لو آن طالب لوی جوان و شجاع گذشته نشد ودر خروج و بازی با پا ضعفهایش بیشتر میشد. کار به جایی رسید که او دیگر به تیم ملی دعوت نشد و با حضور رقیبی چون محمدی در دو دوره اخیر لیگ به نیمکت وصل شده است.
حتی بین نیم فصل تصمیم به معاوضه او گرفته شد که حتی متعصب ترین طرفدار استقلال هم از خبر این معاوضه با زنیدپور خوشحال بود.
کاش هم ما قدر وحید رابیشتر میدانستیم و هم خودش قدر خودش را بیشتر میدانست . براستی فرصت سوزی شد و دروازه بانی که میتوانست پیشرفت کند پسرفت کرد وطی این سالها هیچ کس مشکلش را نفهمید.